een kleine weReló
of een QROte cLub?
Aan de
„£a Gufrana"
You'll find „it"
„NEMEG"
aanvoerders I
„THE AMERICAN SWING JOINT"
LEIDSESTRAAT 52
AMSTERDAM
NEDERLANDSCHE METAALGROOTHANDEL
van Qemen, T'raunhoferstraat ~lAmsterdam-O.
JBegunstiging van onze Adverteerders, houdt de Schakel in stand.
,,'t Is toch maar een kleine wereld", pleegt men te zeggen
bij onverwachte ontmoetingen van lieden, die eikaars fami
lieleden lijken te zijn of dezelfde kennissen blijken te hebben.
„Wat een kleine wereld", denk ik, als ik op Schiphol in
de „Friesland" stap, waar ze druk aan het laden zijn voor
de 12.000 kilometer-trip naar Brazilië en Uruguay. Want
wie is marconist? Ons lid Willems. „Spiek and span" in de
keurige K.L.M.-uniform gaat hij naar de cabine om zijn ver
antwoordelijk werk te doen. Want van de marconisten van
onze Hollandse luchtreuzen ga op reis, kankerende land
genoot en binnen 24 uur zijt ge er trots op, Nederlander te
zijn! hangt het wel en wee der 52 inzittenden af. Zij
luisteren naar het geheimzinnige geknetter in de aether, zij
zoeken de aether af naar de luchthavens met hun perfecte
staf technici. Waar zijn de andere vliegtuigen? Wat jakkert
bij ons in de buurt met 300, 400 K.M. snelheid door het
luchtruim? Kunnen we landen of moeten we op onze beurt
wachten? Hoe zijn de weersomstandigheden? Eén foutje bij
het opnemen, één verkeerd opgevangen cijfer en een op
sensatie beluste boulevardpers kan alle moeders en vrouwen
van piloten en stewards, marconisten en boordmecano s
weer over de zenuwen krijgen met prettige koppen: „Weer
een vliegongeluk"
De volgende middag is Willems vrij van wacht en komt
bij mij zitten. We vliegen over de Atlantische Oceaan op
3500 Meter en zijn, dank zij de voortreffelijke service van
onze K.L.M.letterlijk en figuurlijk in de wolken. Natuurlijk
praten we over A.F.C. En dat we de laatste jaren toch
maar verrekt sterk zijn en kampioenen zijn of er net aan
ruiken. De steward Bij de K.L.M. is een steward een
„chef de réception", die je verzorgt en verwent brengt
mij een hartversterking, hoort ons gesprek en zegt: „Maar
ze hebben nog lastige wedstrijden, hóór."
„Wel, steward, ook lid van A.F.C.?"
„Nee, maar wel in de familie", zegt hij. „Ik ben een neef
van Piet Bos". Enfin, voor we aan de Braziliaanse kust zijn,
hebben we ons zelf kampioen gesmoesd.
Vliegveld Rio de Janeiro. Trots en stoer staat de „Schie
dam" klaar om de thuisreis naar Holland te aanvaarden. We
komen aan boord en ik vraag aan de steward: „Heeft U
toevallig Hollandse kranten aan boord?"
Ja zeker, van 21 April".
„21 April? Laat 's kijken, dat was een Maandag, niet? O,
dat treft, dan staan daar de voetbaluitslagen in".
,Zo, is U ook in de voetballerij geïnteresseerd? Wat is
Uw club?"
„A.F.C., Amsterdam".
„Ha, A.F.C.". De steward grijnst vrolijk „Nou, maar dan
zal ik U na vertrek een extra-borrel geven".
„Gaat 't zo lekker aan de Wandelweg?"
„Reken maar. Ze hebben gewonnen van W.F.C. en Zee-
burgia heeft verloren. Ze staan aan de kop".
De redactie zou het op hoge prijs stellen, indien
ALLE aanvoerders een hort maandelijks overzicht
van de door hun elftal gespeelde wedstrijden vóór
de 31ste van elke maand willen inzenden.
„Verdorie, steward, daar zal de borrel op smaken. Maar
hoe weet U dat zo precies. Is U ook A.F.C.-er?"
„In de familie, meneer. Nico Neseker is mijn zwager
En als ik nu naga, dat ik, in welke uithoek van de wereld
ik terecht kwam, altijd wel iemand tegengekomen ben, die
A.F.C -er was of A.F.C.-supporter of A.F.C.-familie, die
me precies kon vertellen, hoe A.F C. er voorstond en wat ze
doen en laten moesten om kampioen te worden, dan vraag
ik me af: Is de wereld nu zo klein, of is A.F.C. nu zo groot,
of is het allebei?"
Propr. MAX WOISK1
PRIVÉ-EN POSTADRES:
Opslagplaats en magazijn: Distelweg t/o 85, Amsterdam-N.
Telefoon 53549
ALLE OUDE EN NIEUWE NON-FERRO
METALEN, OOK SOLDEER
12
