over het hoofd, zelfs niet een misstap van
één speciaal uit Britsch Indië overgekomen
deelnemer.
Willem Verbeek ontving een geschenk,
een kustvoorwerp, waar de namen A.F.C.,
D.W.S. en H.B.S. in gegraveerd waren, als
bewijst van waardeering voor wat hij op
vischgebied gepresteerd heeft, al had hij ook
op dien nacht zelfs geen kikvorsch ge
vangen.
Een woord van dank aan De Bruin en
Bottertoclit 1937.
Vanuit Zandvoort begon ditmaal des
Zaterdags de bottertocht, die als steeds de
proloog vormt van het daarop volgende
Zondag te houden botterfestijn.
Een groote contingent van de botterbloem
der A.F.C.-ers had zich op het gebruikelijke
uur naar de badplaats begeven, waar de
Bolle in zijn permanent verblijf en de Vice
in zijn zomerwoning gastvrijheid verleen
den. Zoo was het mogelijk van twee kan
ten te werken aan de opvoering van het
waterballet, waarvan onze Hofmeester de
regie op zich had genomen.
Toen de avond reeds geslaagd was, en
ten pleiziere van zeepie van oppas was ver
wisseld, trok men nog even uit om de laatste
scène van het eerste bedrijf tot een alles
zins genoeglijk slot te vervolmaken. Vele
terrassen werden aangenaam beheerscht.
Evenwel kregen de dames de tijd had
niet stil gestaan het tenslotte koud. (Het
was meen ik de eerste maal dat A.F.C.-
dames al was het slechts een gedeelte
de groote zeeslag meemaakten).
Men trok dus naar warmere oorden, in
dit geval het schemert mij nog vaag
voor den geest een showroom waar de
Oostersche tapijten zoo maar aan de wand
hingen.
Muziek was er ook en gedanst werd er,
Harm Dijkstra voor de moeite die ze zich
voor ons hebben willen getroosten en aan
den eere-voorzitter van A.F.C. die zeer
waardevolle technische aanwijzingen ver
strekte.
Men vertelt dat toen bekend was wie den
grootsten baars van het tournooi had ge
vangen, Harry Dénis direct hengelles is gaan
nemen in Rotterdam.
EDWARD, de fishing-stranger.
heel intiem. Lekker doorwarmd verlieten wij
prompt op sluitingsuur deze monopole sfeer.
Den dames was een unieke gelegenheid ge
boden, om achter de sluier te schouwen,
wat ons mannen, den volgenden dag te
wachten stond.
Afspraken werden gezworen, waarover
eenige uren elkaar te treffen om gezamen
lijk op te trekken naar de boorden van het
IJ, waar schipper Kes met de schuit gereed
lag voor het vrachtje.
't Was dus Zondagmorgen geworden.
Zoete rust alomme. Zandvoortbewoners
droomden nog op kabbelende golfjes van
zalig-niets-doen met den vrijen dag van mor
gen in het verschiet. Niet echter de A.F.C.
ers, die zoo dachten. Resoluut koos ieder al
vroeg zijn pleizier. De ongedurigsten lieten
zich door het zeewater verfrisschen en prik
kelen, de zeer geloovigen togen ter kerke.
Eigenaardig, dat de laatste groep zij die het
heftigst ,,op" gingen, de verstoorders der
orde, der zeediscipline moesten zijn. Want
wat was het geval, terwijl om 8 uur de Hof
meester in Amsterdam de oorlammen en het
scheepsbeschuit voor de bemanning reeds
had ingeladen, moesten zij, die geroepen
waren van verre, nog in het vee-hik-el
stijgen.
Weliswaar werd de autorace vlot ingezet,
9 -
A.F.C.'ers, begunstigt onze adverteerders!
