de Gooi-aanvoerder raden, die daarop won,
maar die koos het tegenovergestelde zooals
ik gedaan zou hebben als ik won.
Het spel golft op en neer, zonder dat
aanvankelijk beide doelverdedigers veel te
doen krijgen. Het lijkt alsof de Hilversum-
sche aanvallen iets gevaarlijker zijn; o.a. zien
we een mooie kopbal net over de lat gaan.
Gerry Breedveld en Carel Lohof slaan
geroutineerd de aanvallen af en Giel's op
treden is sporadisch.
In het middenveld wordt goed gewerkt
door Thonus en Vaesen, maar Hermsen
spant de kroon.
Ben vrije schop even buiten het straf
schopgebied kanjert Jaap Disselkoen onder
de lat, doch de keeper redt meesterlijk,
Nieuwkamp zet zoo nu en dan stevig
door, terwijl we van de omzetting in de
voorhoede met Daan en Jan Uiterwijk op
rechts geen spijt behoeven te hebben.
Het is ook Daan die na flink doorzetten
5 min. voor de rust met een flink onhoud
baar schot doelpunt (1—0). Vreugde alom.
Even later is het rust. Ziezoo, de bordjes
zijn verhangen. Bij een 0—0 stand moeten
wij op winst spelen, bij een 1—0 voorsprong
moet t Gooi op gelijk spel gaan spelen, dus
in den aanval gaan, het koste wat het kost.
Het is een eigenaardige gewaarwording in
de rust met één been in de Reserve le klasse
te staan. Dat is verder dan we het in elke
belangrijke wedstrijd hadden gebracht met
de rust. Aan aanmoedigingen, goeden raad,
verfrisschingen van Dolf van Kol is geen
gebrek en de tendens is wel te trachten ten
spoedigste er 2—0 van te maken.
Die kans komt ook als een voorzet van
den jongsten Uiterwijk duidelijk met de
hand onderschept wordt. Penalty! Er be
staat een stilzwijgende afspraak dat Tho
nus die neemt. (Denk er om Jaap Dissel
koen, nimmer van je leven in zware mo
menten je mede-«menschen of spelers zoo
desillusioneeren van te voren). Kalm legt
Gerard de bal goed. Een schot. Pang. Te
gen de lat en royaal in het veld terug. Die
kans is voorbij. Het was jammer Gerard,
doch het was nog de beste strafschop van
het seizoen.
't Gooi voelt zijn kans, echter het team is
niet voldoende eensgezind om als één man
in den aanval te gaan. Er zijn voortdurend
hiaten. Meestentijds zijn wij dan ook aan
vallend, waarbij de Gooi-keeper zijn goede
vorm demonstreert. Dan is er nog een
kwartier te spelen, Vaesen plaatst goed naar
linksbuiten, een voorzet volgt afgemeten (te
langzaam volgens velen) naar Nieuwkamp,
die slechts den bal in het leege doel te de-
poneeren heeft (20).
Zijn we er? Het lijkt van wel en de beste
kansen blijven ons. Maar dan! Een eenvou
dig uitziende aanval wordt ons noodlottig.
Een boogvoorzetje kopt 't Gooi in (21
met nog 8 min. speeltijd. Hoe zou het gaan?
Zeker, ons spel is beter, onze aanvallen
zijn beter, maar och dat balletje kan zoo
gek rollen. Twee keer nog knalt Gooi ver
naast. Dan een schermutseling op links, waar
bij de Gooi-rechtshalf al duidelijk vermoeid
heid toonde. De bal komt vrij gelukkig bij
schrijver dezes. Een hoog schot (geen voor
zet, mijne heeren!) de keeper springt ver
keerd en de ba! belandt achter in het doel
(31). En dat met nog geen 2 min. speel
tijd meer. Onze supporters (dames en heeren
velen in getal, waarvoor onzen bijzonderen
dank) ademen rustiger en de horloges be
hoeven niet meer elke seconde geraad
pleegd te worden. Het is een gejuich van
belang in die laatste paar minuten, 't Gooi
is reeds verslagen wat begrijpelijk is. Mo
menten die men nooit maar dan ook nooit
vergeet!!
Even later is het einde en ik zit in de
hoogte voor ik het weet. Daar is echter on
middellijk een Gooi-bestuurslid met een
groot bouquet rozen en Japansche lelies,
voorzien van de Gooi-kleuren. Een korte
hartelijke speech volgt en wij stellen deze
geste buitengewoon op prijs. Feitelijk ben
ik te geëmotionneerd om alles te verwerken.
Het is alles een roes gelijk. Het is een han-
dendrukken zonder einde. Tacke neemt nog
snel een foto, !maar we zijn te moe om te
juichen. We lachen maar. Dirk Bessem heft
in het kleedlokaal het clublied aan, dat dap
per wordt meegezongen. Daar zijn ineens
alle 11 Gooi-spelers. Een aangename ver
rassing dat zij ons elven één voor één ko
men complimenteeren, en openlijk en spor
tief vermelden dat ons de zege verdiend
is toegekomen.
Het naspel, vraagt U? Och, algemeen
prettige uitlatingen en lekker geplas na de
inspannende match in warme temperatuur
op een voor ons moeilijk veld. De koffers
en bloemen gaan vooruit naar huis. Net
echte profs. In het mooie Gooiland wordt
een rustig uurtje doorgebracht. Echt om bij
te trekken.
Op het station gekomen zouden we om
A.F.C.'ers, begunstigt onze adverteerders!
