LEO SAAR
LIDO BAR
DEZE BAND
1 DECEMBER a.s.
ENGELAND-ITALIË.
meekomen, is het voor hem dan een schan
de? Zulk een speler zal zich toch zeker wel
dezelfde goede A.F.C.-er blijven voelen,
ook al vormt hij een zwak punt in het elf
tal? Het is immers zijn schuld niet, dat de
E.C. geen beteren heeft? Zijn minder succes
volle prestaties, mits niet het gevolg van
onwil, zijn toch ook niet beslissend voor
zijn waarde als clubkameraad?
Een goed sportman zal zeker even graag
voor een lager elftal uitkomen, als men
meent hem te moeten vervangen. Hij doet
dan zijn best om zich weer tot zijn oude
plaats op te werken.
„Toeschouwer" weet trouwens heel goed
te onderscheiden, tusschen toevallig uit
vorm zijn en voortdurende tekortkomingen,
hetgeen de anomymus blijkbaar niet opge
merkt heeft.
Ik heb gemeend dezen brief hier te moe
ten bespreken, omdat ik eerlijk gezegd
dat ,,Buitenstaander"-schap niet erg ver
trouw en om tevens van de gelegenheid ge
bruik te maken nog eens te herhalen, dat
ieder, die iets op het hart heeft, mij geen
grooter genoegen kan doen, dan dit met
mij te komen bepraten. Dat is opbouwender
dan anonieme briefschrijverijl
14 November 1934. S. H. GALAVAZI.
IS VANAF
GEËNGAGEERD VOOR DE
ZAL ALLES IN DE SCHADUW
STELLEN WAT TOT NU TOE
IN AMSTERDAM IS GEHOORD
Men weet, de groote strijd om de we-
reldvoetbal-suprematie is gestreden en in het
voordeel van Engeland beslist. De ontmoe
ting ligt alweer zóó lang achter ons, dat een
verslag van den wedstrijd geen doel meer
heeft, doch enkele kantteekeningen kunnen
misschien ook voor A.F.C. van waarde zijn.
Het is zeker de merkwaardigste wedstrijd
geweest dien ik ooit gezien heb en hoe
merkwaardig het verloop van den wedstrijd
geweest is, blijkt wel uit het feit, dat de
meeningen van de verschillende journalisten
hemelsbreed uiteen loopen.
Wie het niet gezien heeft, zal ongetwij
feld de overtuiging hebben, dat Italië eigen
lijk een moreele overwinning behaald heeft.
Bijna den geheelen wedstrijd met tien man
gestaan, een 03 achterstand na 14 minu
ten spelens toch nog tot 2-3 teruggebracht,
vreemde omgeving, kil, mistig, echt West-
Europeesch Novemberweer, wel, al die fac
toren spreken in het voordeel van Italië.
Doch eigenlijk is niets minder waar.
Engeland speelde een klas beter voetbal
en bereikte een spelhoogte, die nóch door
amateurs nóch door Centraal-Europeesche
profs bereikt zal kunnen worden. Althans
in de eerste twintig minuten, toen speelde
het „versterkte Arsenal" op een wijze, zoo
geraffineerd en zoo perfect, dat men te be
duusd was om te applaudiseeren.
Hier werd het ideale voetbal gespeeld en
hier werd weer eens gedemonstreerd, welk
een prachtig teamspel het voetbal is. En de
wijze, waarop het gespeeld werd, bewees
tevens -Hugo Meisl, die aanwezig was,
zullen nu toch wel de schellen van de oogen
gevallen zijn hoe verre het Engelsche
„systeem" te verkiezen is boven het Oosten-
rijksche. We mogen ons gelukkig prijzen,
dat het Hollandsche voetbal, dank zij de
vele en voortreffelijke Engelsche trainers,
die hier te lande werkzaam geweest zijn, of
nog zijn, meer op het Engelsche spel ge
oriënteerd is dan op het Oostenrijksche.
Zooals Engeland speelde, zoo moeten de
„uitvinders" van het voetbal het zich ge
droomd hebben!
Er was op het eivolle Highbury héél wat
te leeren en de buitenlanders, die aanwezig
waren, o.a. het elftal van de Royal Antwerp,
het elftal van Ajax, een bestuurslid van
Hermes en Hermes' trainer Wim Dubois -
A.F.C.-ers, begunstigt onze adverteerders!
- 4
