versterken moest of later weer tot het offen
sief kon overgaan. Hier was geen sprake
van een systeem, doch slechts een aanpas
sing aan de omstandigheden en dat de
meeste wedstrijden grootendeels een ver
dedigend A.F.C. te zien gaven, was aan
deze omstandigheden te wijten. Dat deson
danks de liefhebber van levendig, technisch
goed voetbal niet teleurgesteld werd, is dui
delijk, wanneer ik slechts enkele namen uit
de toenmalige voorhoede noem, als: Welsch,
Delsen, Ascherman, Addicks. En wist dit
elftal zich ook niet tegen een Ajax, Wil
lem II, Go Ahead, N.A.C. en Be Quick te
handhaven?
Opmerkelijk vind ik het overigens, dat
men in vrijwel alle beschouwingen zich er
toe bepaalt, middelen aan de hand te doen,
om door deze verdediging met teruggetrok
ken spil en binnenspelers heen te breken,
terwijl men het blijkbaar minder important
vindt eens na te gaan, op welke wijze men
den 3 overgebleven voorwaartsen het scoren
kan beletten. Logisch gesproken moet het
„beschaduwen" dezer 3 spelers vrijwel vol
doende wezen, terwijl men dan nog altijd
minstens één achterspeler over heeft. Ik
vrees, dat er dan „überhaupt" nog maar
heel weinig goals zullen komen, en men aan
zijn eigen systeem ten gronde gaat.
Stel je overigens eens voor, dat ook de
tegenpartij zijn heele verdediging plus bin
nenspelers systematisch terugtrekt en beide
partijen belangstellend blijven afwachten,
wie maar het eerst zijn geduld verliest en
tot het offensief, dat toch in de natuur van
het spel ligt, overgaat.
Het wil er bij mij dan ook niet in, dat de
Koogers zich deze speelwijze als systeem
eigen hebben gemaakt en het categorisch
zullen toepassen, doch ik geloof eerder dat
men hier alleen met een geslaagde poging
te doen heeft om tegen sterker gewaande
tegenstanders een zoo eervol mogelijk resul
taat te bereiken. Het succes van Willem II
in de Koog wijst hier trouwens op.
Mocht dit voorbeeld tot een algemeen
systeem verheven worden, dan ben ik bang,
dat al diegenen, die graag een voor het oog
boeiend, op en neer golvend spelbeeld wil
len zien, waarvan de uitslag zoo dicht mo
gelijk de verhouding der technische en tac
tische capaciteiten benadert, spoedig zulken
wedstrijden den rug zouden keeren en daar
heen gaan, waar de spelers nog de primi
tieve maar gezonde opvatting huldigen, dat
het doel der tegenpartij zoo dikwijls moge
lijk moet worden doorboord, waarbij men
het sportieve risico van een tegenpuntje
moedig aanvaardt. Zooals overigens ook
ons Oranje-team succes wist te behalen!
Waarmee ik maar zeggen wil, dat ik het
spel van K.F.C. als incidenteele tactiek vol
komen apprecieer en het in bepaalde ge
vallen onzen elftallen zelf moet aanraden,
doch dat ik het betreur dat „men" het gaat
propageeren als hét systeem om in het
tegenwoordige voetbal succes te behalen.
Het is dan ook maar gelukkig, dat niet
iedere vereeniging over materiaal beschikt
om het toe te passen.
Tenslotte nog enkele woorden over ons
a.s. A.R.O.L.-tournooi. Het zal voor velen
in en buiten A.F.C. een groote teleurstel
ling geweest zijn, dat het Bestuur van
H.B.S. uit overwegingen, welke A.F.C. ge
lukkig niet betreffen, besloten heeft, dit jaar
niet naar Amsterdam te komen. De deel
name van H.B.S. werd altijd niet alleen
door ons, doch ook door de andere trouwe
deelnemers en niet het minst door de hoofd
stedelijke voetballiefhebbers ten zeerste ge
waardeerd. Z.A.C. en D.W.S. zien wij als
lste Klassers her- en verschijnen. Ajax,
BI. Wit, H.F.C., N.A.C. en Zeeburgia be
hoeven geen nader commentaar, al mag het
feit, dat de Bekerwinnaar van 1933 tevens
Landskampioen werd wel even worden ge
memoreerd. Bloemendaal en het herrezen
U.V.V. completeeren het tiental, hetwelk
wij der traditie van 2 Zondagen getrouw,
nu eenmaal niet kunnen uitbreiden, ook al
moesten wij verschillenden clubs daarmee
een teleurstelling bereiden. De lijst der
deelnemers waarborgt ons weer een spor
tief tournooi, dat èn als wapenschouw,
én als voetbal-zonder-strijd-om-het-bestaan,
naar ik hoop aan iedereen frissche voetbal
vreugde en sportieve voldoening moge
schenken.
6 Augustus 1934. I. H. GALAVAZI.
We zijn het met onzen voorzitter in zake
zijn besprekingen over het „K.F.C.-systeem"
volkomen eens. Wat over het algemeen bij
de besprekingen hierover vergeten wordt,
is de groote rol van trainer Marshall. Deze
voetbalkenner bij uitnemendheid heeft zijn
elftal dit systeem bijgebracht, omdat dit
elftal er voor geknipt was! We zijn over
tuigd, dat Marshall de laatste zal zijn, om
het door K.F.C. in practijk gebrachte sy-
scteem als het eenig zaligmakende te pro
pageeren! Doch hij zag slechts zijn taak:
de Vereeniging, in wier dienst hij was „a
winning team" te bezorgen. Niet meer en
niet minder.
Daarin is hij, geholpen door het feit, dat
in kleine plaatsen de trainer een grootere
plaats inneemt dan in de groote steden,
voortreffelijk geslaagd. Red.
5 -
A!F.C.-ers, begunstigt onze adverteerders!
