Begint en eindigt Uw vacantiereis
per
ders der selectie en de tegenstanders der
massadegradatie beide te bevredigen.
Zij zou niet volledig wezen, indien ik ook
niet wees op de groote hinderpaal voor ver
betering van het spelpeil der topklassen,
welke door de overschrijvingsbepalingen
gevormd wordt. Ook deze zijn m.i. een
logisch gevolg van de uitbreiding in de
breedte, doch moeten daarom ook conse
quent in ons amateur-systeem gehandhaafd
blijven. In deze uitbreiding in de breedte
kan men trouwens de amateuridée ont
spanning voor iedereen, zonder streven naar
geforceerde topprestaties willen zien en
zoolang we aan deze idee vasthouden zul
len we de onontkoombare consequenties
daarvan moeten aanvaarden en als ama
teurs er naar streven, dat te bereiken wat
binnen het bereik der mogelijkheden ligt. En
met aller medewerking kan dat aardig veel
zijn, dat heeft het afgeloopen seizoen be
wezen
VISCHWEDSTRIJD TEGEN D.W.S.
Het begon met het krijgslied van „De
Woeste Stekel en het eindigde er mee. Na
afloop zou er nog meerdere bekendheid aan
gegeven zijn in Lido, maar voor de waar
heid hiervan kan ik niet instaan, aangezien
ik er toen niet meer bij was.
'f Zaterdagsavonds traden wij aan in
Cafe Royal, visschers en wouldbe visschers
twaalf man in totaal, die den moed bezaten
hun nachtrust op te offeren ter wille van de
edele hengelsport. Schaf werd tot comman
dant van onze kleine doch uitgelezen schare
Uitgeroepen. Onder diens bezielende aan
voering togen wij naar de wigwam onzer
tegenstanders, in casu Café Modern in de
Spaarndammerstraat, waar wij hartelijk ver
welkomd werden door den chef-visscher
Joe Harm en andere bekenden uit het
D.W.S.-veteranenteam. Allereerst werden
de prijzen bezichtigd en uit de zich toen
ontwikkelende gesprekken bleek alras, dat
wij aan den vooravond van een werkelijken
serieuzen vischtocht stonden, een kolfje
naar de hand van onze doorgewinterde vis
schers, maar toch wel een beetje benauwend
voor het meerendeel onzer menschen, die in
het verschalken van baars evenzoo onbedre
ven waren als schrijver dezer regelen.
Inmiddels hadden wij onder geestdriftige
begeleiding van de trekpiano onze stemban
den geprobeerd op het vischlied van „De
Woeste Stekel".
Een visscher, die zich zelf respecteert
drinkt voor den aftocht bier, vooral wan
neer het zoo warm is als dien avond en er
zooveel gezongen moet worden. Wie echter
meent, dat dit in een banaal ontaardde, heeft
het glad mis, daarvoor was de leiding te
straf en daarvoor was een ieder te veel
doordrongen van den ernst van hetgeen te
gebeuren stond.
In volmaakte orde bestegen wij om één
uur het vehikel, dat ons naar Oud-Karspel,
het terrein van den strijd, zou vervoeren.
In de auto-car aan vroolijkheid geen gebrek,
waarin onze voortreffelijke accordeonist
een groot aandeel had. In Egyptische duis
ternis trokken wij Noord-Holland in, en na
ruim twee uur bereikten wij het doel van
onzen tocht. In het speciaal voor ons ont
sloten café werd de tijd gekort met het ver
orberen van de meegebrachten mondvoor
raad, waarna het plechtige moment aanbrak
dat Harm met een ernst, een betere zaak
waardig, de visch-reglementen ging voor
lezen. Dit geschiedde onder een onbe-
schrijvelijke herrie van de zijde van het
auditorium, dat blijkbaar ongeduldig werd
en zijn fust om eindelijk tot den aanval op
het gebaarste over te gaan, nauwelijks meer
kon bedwingen.
Op tumultueuze wijze trachtte men den
spreker van stuk te brengen met vragen, die
Berlijn,
Eindhoven,
Groningen,
Haamstede,
Hamburg,
Huil,
Knocke/Zoute,
Kopenhagen,
Liverpool,
Londen,
Malmö,
Oostende,
Parijs,
Twente,
Vlissingen.
A.F.C.-ers, begunstigt onze adverteerders!
- 16 -
