VAN EEN VULKAAN EN NOG WAT. Toen onze secretaris en ondergeteekende na den wedstrijd Holland-Ierland besloten om het: ,,Wc gaan naar Rome voor ons beiden tot werkelijkheid te maken, ook al zou het Nederlandsch Elftal in de gewel- dige steenen gevaarten, welke het Stadion van Milaan omringen, blijven steken, leek het ons het summum voor een A.F.C.-be- stuurder, om nu ook eens echt op een vul kaan te gaan zitten. Het zal den lezer dui delijk wezen, dat deze gewaarwording in figuurlijken zin den A. F.C.-bestuurders al sinds jaren heelemaal niet vreemd is. Maar nu we in de meest reeële beteekenis den grond onder onze voeten hebben voelen branden, niet eens een hartverzwikking kre gen toen uit die steenpuist, waaruit het be kende „rookwolkje'' staag omhoog golft, plotseling zooiets als een verre donderslag bonkte, moet er in de A.F.C. al heel wat gebeuren, vóór wij van streek raken. Trou wens als je 1200 meter boven den zeespiegel staat, welke je daar ginds zich ziet uitbrei den, en je beschouwt aan de andere zijde de barre, eigenaardige omgeving, die gewel dige steenen kom gevuld met gestolten lava- golven in de meest grillige vormen, dan voel je des te duidelijker, hoe belachelijk het eigenlijk is zich over veel kleinigheden en kleinzieligheden te ergeren. Je gevoelt je daar echt boven verheven en kan slechts verlangen, dat dit gevoel, deze herinnering, je op latere momenten moge inspireeren om je ergernis af te schudden. Misschien hebben die Italianen dit wel door, want om ons direct weer tot meer materialistische gedachten te brengen, bracht onze gids ons in den snellen wagen, welken wij voor deze trip gecharterd hadden, naar Pompeï, of beter gezegd, naar wat er van over is, en dat is heel wat! Deze speciaal voor den Georg Duitsch sprekende gentle man, wiens loszittende gouden snijtand een merkwaardigheid op zichzelf was, scheen zich speciaal tot taak gesteld te hebben om ons in dit vertrouwde idioom duidelijk te maken, dat er vroeger (zoo'n paar duizend jaar geleden) óók reeds heftig „geschwin- deld" werd. Orakels met spreekbuizen, in iedere kroeg een marmeren plaat om het valsche geld uit te zoeken, (Papieren Pon den, dollars en sperrmarken hadden ze toen blijkbaar nog niet, anders hadden die slim merikken daar ook nog wel wat voor uit gevonden), op de markt een ijk, waar de koopers gauw konden vaststellen of ze met een kop" of „tot aan de kerkraampjes" ge kregen hadden! Het zou te ver voeren U alles te verhalen, wat voor interessante uitingen van bescha ving of beter gezegd overbeschaving ons daar voor oogen kwamen. Waarachtig het leven moge dan nu mechanisch oneindig verder zijn, die oude Romeinen wisten op primitieve wijze zich gemakken te verschaf fen, welke den homo sapiens van de 20ste eeuw met verbazing en bewondering ver vullen. Dat waren me knapen! Nog nooit bleek mij de waarheid zoo duidelijk van de woorden: „Alles ist neu und doch immer das alte! Feitelijk was Pompei het einde van onze tocht en besluit van de vele wondere bele venissen van ons viertal, Dick, Georg, Willy en ondergeteekende, van de reisclub San Pietro, zooals men ons als opmerkelijke variatie op het „we gaan naar Rome ge doopt had. Het is moeilijk een geordend verslag van onze onvergetelijke reis te geven, dus laat mij met enkele impressies volstaan. Het was als een film, maar dan een gecoupeerde, waarin alleen de meest imposante beelden den toeschouwer getoond werden. Het begon al Zaterdags om van de inci denten in den slaapwagen en de geweldige manier, waarop Georg tezamen met een on zer H.B.S. vrienden-veteranen, Uw secreta ris en het A.M.B. Bestuurslid Hauber aan de bridge-koffer afdroogden, maar niet te spre ken. Vierwaldstadter See, Gothard-spoor- weg, Lugano en Lago di Como vormden een schitterende ouverture voor hetgeen wij zou den aanschouwen. Milaan bleek s avonds zoo'n soort Hollandsche nederzetting te zijn. Je struikelde over de kennissen. Ben Smits had ons natuurlijk gauw gevonden. Galerij en Odeon-daktuin. Birra d.w.z. een spuitje Pils. Op weg naar huis zochten we een ge legenheid voor een broodje Bram. Maar waar Bram zijn toonbank gratis disponibel stelt, regende het nu op het terras borden, schalen en couverts, welke achteraf de basis bleken te vormen, waarop een rekening werd opgebouwd, welke ons dit etablisse ment „Neppo" deden doopen en waar wij eerst recht met de charmante, beleefde wijze kennis maken, waarop die Italiaanscne broe ders je trachten te meppen. Tot zijn eer zij gezegd, dat de gérant onmiddellijk bereid was de eitjes van L. 3.60 0.46 op de helft te reduceeren. Een voorwereldlijk vehi- A.F.C.-ers, begunstigt onze adverteerdersl

AFC (Amsterdamsche Football Club)

Schakels (clubbladen) | 1934 | | pagina 9