VAN EEN VULKAAN EN NOG WAT.
Toen onze secretaris en ondergeteekende
na den wedstrijd Holland-Ierland besloten
om het: ,,Wc gaan naar Rome voor ons
beiden tot werkelijkheid te maken, ook al
zou het Nederlandsch Elftal in de gewel-
dige steenen gevaarten, welke het Stadion
van Milaan omringen, blijven steken, leek
het ons het summum voor een A.F.C.-be-
stuurder, om nu ook eens echt op een vul
kaan te gaan zitten. Het zal den lezer dui
delijk wezen, dat deze gewaarwording in
figuurlijken zin den A. F.C.-bestuurders al
sinds jaren heelemaal niet vreemd is. Maar
nu we in de meest reeële beteekenis den
grond onder onze voeten hebben voelen
branden, niet eens een hartverzwikking kre
gen toen uit die steenpuist, waaruit het be
kende „rookwolkje'' staag omhoog golft,
plotseling zooiets als een verre donderslag
bonkte, moet er in de A.F.C. al heel wat
gebeuren, vóór wij van streek raken. Trou
wens als je 1200 meter boven den zeespiegel
staat, welke je daar ginds zich ziet uitbrei
den, en je beschouwt aan de andere zijde
de barre, eigenaardige omgeving, die gewel
dige steenen kom gevuld met gestolten lava-
golven in de meest grillige vormen, dan voel
je des te duidelijker, hoe belachelijk het
eigenlijk is zich over veel kleinigheden en
kleinzieligheden te ergeren. Je gevoelt je daar
echt boven verheven en kan slechts
verlangen, dat dit gevoel, deze herinnering,
je op latere momenten moge inspireeren om
je ergernis af te schudden.
Misschien hebben die Italianen dit wel
door, want om ons direct weer tot meer
materialistische gedachten te brengen, bracht
onze gids ons in den snellen wagen, welken
wij voor deze trip gecharterd hadden, naar
Pompeï, of beter gezegd, naar wat er van
over is, en dat is heel wat! Deze speciaal
voor den Georg Duitsch sprekende gentle
man, wiens loszittende gouden snijtand een
merkwaardigheid op zichzelf was, scheen
zich speciaal tot taak gesteld te hebben om
ons in dit vertrouwde idioom duidelijk te
maken, dat er vroeger (zoo'n paar duizend
jaar geleden) óók reeds heftig „geschwin-
deld" werd. Orakels met spreekbuizen, in
iedere kroeg een marmeren plaat om het
valsche geld uit te zoeken, (Papieren Pon
den, dollars en sperrmarken hadden ze toen
blijkbaar nog niet, anders hadden die slim
merikken daar ook nog wel wat voor uit
gevonden), op de markt een ijk, waar de
koopers gauw konden vaststellen of ze met
een kop" of „tot aan de kerkraampjes" ge
kregen hadden!
Het zou te ver voeren U alles te verhalen,
wat voor interessante uitingen van bescha
ving of beter gezegd overbeschaving
ons daar voor oogen kwamen. Waarachtig
het leven moge dan nu mechanisch oneindig
verder zijn, die oude Romeinen wisten op
primitieve wijze zich gemakken te verschaf
fen, welke den homo sapiens van de 20ste
eeuw met verbazing en bewondering ver
vullen. Dat waren me knapen! Nog nooit
bleek mij de waarheid zoo duidelijk van de
woorden: „Alles ist neu und doch immer das
alte!
Feitelijk was Pompei het einde van onze
tocht en besluit van de vele wondere bele
venissen van ons viertal, Dick, Georg, Willy
en ondergeteekende, van de reisclub San
Pietro, zooals men ons als opmerkelijke
variatie op het „we gaan naar Rome ge
doopt had.
Het is moeilijk een geordend verslag van
onze onvergetelijke reis te geven, dus laat
mij met enkele impressies volstaan. Het was
als een film, maar dan een gecoupeerde,
waarin alleen de meest imposante beelden
den toeschouwer getoond werden.
Het begon al Zaterdags om van de inci
denten in den slaapwagen en de geweldige
manier, waarop Georg tezamen met een on
zer H.B.S. vrienden-veteranen, Uw secreta
ris en het A.M.B. Bestuurslid Hauber aan de
bridge-koffer afdroogden, maar niet te spre
ken. Vierwaldstadter See, Gothard-spoor-
weg, Lugano en Lago di Como vormden een
schitterende ouverture voor hetgeen wij zou
den aanschouwen. Milaan bleek s avonds
zoo'n soort Hollandsche nederzetting te zijn.
Je struikelde over de kennissen. Ben Smits
had ons natuurlijk gauw gevonden. Galerij
en Odeon-daktuin. Birra d.w.z. een spuitje
Pils. Op weg naar huis zochten we een ge
legenheid voor een broodje Bram. Maar
waar Bram zijn toonbank gratis disponibel
stelt, regende het nu op het terras borden,
schalen en couverts, welke achteraf de basis
bleken te vormen, waarop een rekening
werd opgebouwd, welke ons dit etablisse
ment „Neppo" deden doopen en waar wij
eerst recht met de charmante, beleefde wijze
kennis maken, waarop die Italiaanscne broe
ders je trachten te meppen. Tot zijn eer zij
gezegd, dat de gérant onmiddellijk bereid
was de eitjes van L. 3.60 0.46 op de
helft te reduceeren. Een voorwereldlijk vehi-
A.F.C.-ers, begunstigt onze adverteerdersl