A.F.€.'ers
I
- UW Club
MOEDIGT ONZE I
SPELERS AAN
Bezoekt de thuis
wedstrijden van
doch gezien de score, ontliepen de partijen
elkaar niet veel, en was een overwinning
der Spaarndammers, als zij hun hoofd be
ter bij elkaar gehouden hadden, zeker niet
uitgesloten geweest.
In ieder geval hebben onze beide competi
tie-tegenstanders D.W.S. en Zeeburgia ge
toond, dat zij practisch niets bij een gemid
delden eerste-klasser achterblijven en zeker
wel weer een gooi naar de bovenste plaats
zullen doen. Wat Blauw-Wit betreft, de
Zebra's zullen in de andere afdeeling zeker
een beste kans maken. Al konden zij het te
gen het rustiger en zuiverder spelende H.B.
S. niet bolwerken, zoodra zij wat meer
kalmte en zelfvertrouwen hebben, kan er
heel wat kracht van deze ploeg uitgaan en
kan succes niet uitblijven, waarover ieder
Amsterdammer zich zou verheugen.
De eenige groote teleurstelling bij ons
overigens zoo prachtig geslaagd tournooi
was het wederom falen van ons eigen elf
tal. Men schijnt waarachtig eerst in de put
te moeten zitten, alvorens de ware strijdlust
vaardig wordt. Nu zijn er natuurlijk wel
enkele factoren aan te wijzen, welke het
verloop ongunstiger beinfluenceerd kunnen
hebben, dan normaal noodig ware geweest.
Vooral de wijze waarop de beide eerste doel
punten van N.A.C. ontstonden, moet een
deprimeerenden invloed op het elftal gehad
hebben. Men raakte het hoofd kwijt, de
achterhoede liep van het kastje naar den
muur, alle verdedigingstheorie en tactiek
was vergeten en men kon zich niet meer van
den door N.A.C. uitgeoefenden druk be
vrijden. Onze voorhoede kwam totaal „in
de lucht te hangen". Charles, als altijd ten
overvloede nog „beschaduwd", kreeg al
bitter weinig gelegenheid zijn speciale sco-
ringscapaciteiten te demonstreeren, en juist
waar Charles door zijn kwaliteiten zulk een
bijzondere plaats in ons aanvalspel inneemt,
komt dan de ontmoediging aan den eenen
en zenuwachtigheid aan den anderen kant,
niets wil meer lukken, met als resultaat een
volkomen falen van het geheele elftal. Ter
wijl enthousiasme zijner medespelers voor
een crack als Charles een stimulans moet
zijn, moet ook succes zijnerzijds voor de an
deren de prikkel vormen om e enmeer dan
normale prestatie te leveren. Mede door de
genoemde omstandigheden kwam van deze
wisselwerking niets terecht met als gevolg
een bittere teleurstelling. Een teleurstelling
niet alleen voor onze spelers in de eerste
plaats, maar zeker niet minder voor alle
A.F.C.-ers en die velen, die het goed met
A.F.C. meenen en die nu allen zoo graag
hadden gezien, dat ons elftal in ons eigen
mooie tournooi ook zelf eens een sportieve
rol van beteekenis had gespeeld.
Toch geloof ik, dat ons elftal nog wel tot
betere dingen in staat is. Een eerste ver-
eischte is echter, dat onze spelers beseffen,
dat een hunner grootste fouten qua elftal is
ik herhaal het voor de zooveelste keer
dat ook de spelers als ze den bal niet bij
zich hebben, actief deel aan het spel moeten
nemen. Zij moeten steeds een plaatsje zoe
ken, waar de bal waarschijnlijk of mogelijk
komen kan en niet staan af te wachten, wat
hun kameraad gaat doen. Hoe nuttig is het
immers niet een voorhoedespeler, die in
moeilijkheden zit, zijn halfback bij hem ziet,
die bij terugspelen de situatie op productieve
wijze kan oplossen. Ik heb het feitelijk niet
éénmaal gezien. Hoe weinig trachtten ook
de middenspelers eikaars moeilijke taak te
verlichten, hetgeen des te meer opviel, toen
men bij Ajax zag hoe dit spelletje in de per
fectie, misschien zelfs iets te ver doorge
voerd, gespeeld werd. Voor de backs is het
ook dikwijls practischer een pas naar een
halfback te geven, die dan een aanval kan
inleiden, dan maar „in 't blaue hinein" weg
te rossen, al blijft natuurlijk een ferme trap
het aangewezen middel in de meeste geval
len opluchting te brengen. Diepenbeek en
Vermetten bleken in die kalme trapjes mees-
A.F.C.-ers, begunstigt onze adverteerders!
- 6 -
