HEEFT DE LEIDING
Ons tweede gedegradeerd.
JbePrmeeofJU--
HEERENMODES
CEINTUURBAAN 318
Een zware klap voor onze vereeniging.
Een moeilijke, maar grootsche taak.
A.F.C. II gedegradeerd
Op den kop af zes jaar geleden verscheen
een Extra-schakel, die gewijd was aan de
verrichtingen van het tweede elftal. Ons
tweede heeft in onze vereeniging altijd een
zeer speciale plaats ingenomen. Waarschijn
lijk uit historisch overwegingen, want jaren
lang was A.F.C. II het eenige reserve-elf
tal van een tweede-klasse vereeniging, dat
in de reserve eerste klas uitkwam.
Met de degradaties van ons eerste elftal
in de jaren 19201923 kwam ook de afta
keling van het tweede en geleidelijk zakte
ons tweede af naar de reserve derde klasse.
En zoo stond A.F.C. II in November 1925
op een bescheiden plaats in de reserve der
de klasse. Toen kwam plotseling een her
leving, en een opmarsch, die vrijwel eenig
genoemd mag worden in onze boeiende en
gevarieerde A.F.C.-geschiedenis. Het begon
met een 6—2 overwinning op Spartaan II,
in welken wedstrijd de ,,old firm Wijben-
ga-Grimberg een rol van beteekenis speelde.
Overwinning op overwinning volgde (zelfs
een 10—0 zege wisten onze jongens te be
halen), met als climax op 7 Februari 1926
de onvergetelijke tocht naar den Helder,
waar de groote concurrent H.R.C. II met
70 opgeknapt werd. Den Helder stond
dien dag paf van dat blonde jochie .Lun
ger, van Lunge of zoo iets", die 5 onge
looflijk prachtige goals scoorde
Het tweede werd kampioen, het tweede
promoveerde. Samen met het derde; en wie
herinnert zich niet de felle strijd achter de
groene tafel van den K.N.V.B. door ons
onder de meesterlijke captaincy van Fred
Sabelson gewonnen die zoo mogelijk nog
feller was dan de strijd op het groene veld?
Het tweede was reserve tweede klasse.
Doch de aspiraties gingen hooger de oude
positie zou herwonnen worden. Er bestond
voor de wedstrijden van het tweede van de
zijde der leden welhaast dezelfde belang
stelling als voor die van het eerste.
Och ja, toen kon je het eerste nog aan
zichzelf overlaten. Dat rooide het wel en
gevaar voor de laatste plaats bestond er
niet. Dus leefde men fanatiek mee met het
tweede, tot het seizoen zijn apotheose vond
in Hoorn, waar op 20 Februari 1927 in een
helschen sneeuwstorm Hollandia II met
4—0 geslagen werd. Han Ruijs werd op de
schouders van het veld gedragen we had
den een feestdiner het ijzelde we gle
den naar het station terug, we waren kam
pioen!
De concurrenten warenA.F.C. III en
Rapidas II. Felle wedstrijden tegen ons der
de vormden de hoofdschotel van het pro
motie-programma, 4 Mei zag ons tweede
terug in de reserve 1ste klasse.
We hebben het daar zes jaar uitgehou
den, maar met de hand op het hart moeten
JOS BRANS
IN
- 11
A..F.O.-ers, begunstigt onze adverteerders!
