gelegen hebben, maar wist niet meer, wat
hij den vorigen avond gegeten had.
De jongens, die den vorigen avond waren
achtergebleven, hadden als opoffering voor
hun boreltje een uur op het bureau van het
station Den Haag moeten zitten, vóór zij
op hun kaartjes mochten verder reizen.
Kwart over elf arriveerden wij op de
plaats van bestemming, om het tegen Quick
II op te nemen. Met het volgende elftal stel
den wij ons op:
Peeters.
Langevoort. Breedveld.
v. Bragt. Ruys. Bonkink.
Mieghout. Reijinga. Brouwer. Dankelman.
Th. v. Nigtevegt,
welk elftal dus een wijziging had ondergaan.
De einduitslag was 22. Dit was een van
onzen kant slécht gepeelde wedstrijd. Slechts
in de laatste minuten konden wij door een
fout van den Quick-keeper dit gelijk spel
forceeren.
Piet Dankelman raakte geblesseerd en
moest de laatste 10 minuten door E. Rood
vervangen worden. Echter was Vrouwe
Fortuna dit maal met A.F.C., zoodat wij
door het nemen van drie zenuwsloopende
schoppen overwinnaar werden en daardoor
in de finale kwamen tegen H.B.S. IV, welke
match om 3 uur des middags zou aanvangen.
De rustpoos werd bridgend en lezend door
gebracht. Doch reeds om half drie begonnen
de zenuwen te werken, zoodat de captain
maar voorstelde ons te gaan verkleeden.
In de kleedkamer werd niet anders ge
sproken dan over den volgenden wedstrijd
(niet waar, Dik!). Tjerk ging naar het con
centratie-lokaal!
Eindelijk brak dan het groote moment aan
en stelden beide elftallen zich op. Piet Dan
kelman wilde het wel graag weer probee-
ren, maar moest reeds kort na het begin uit
vallen wegens de des ochtends opgeloopen
blessure. Rood nam wederom zijn plaats
in en speelde een heel goeden wedstrijd.
Iedereen mist per slot van rekening wel eens
een keer.
Wij speelden zooals geen van ons had kun
nen droomen, het ging eenvoudig geweldig.
Dik Langevoort werd door de tribune bevor
dert tot het ,,Kenon" hetgeen niet ten on
rechte was. Want zooals deze kerel heeft
staan „beulen" en zoo „zwijgzaam", het was
eenvoudig geweldig.
En toch, wij hadden geen geluk. Er werd
verscheidene malen op het H.B.S.-doel ge
schoten, zelfs maakten wij een doelpunt,
hetwelk de scheidsrechter niet toekende, maar
ook dit weerhield ons niet de zaken flink te
blijven aanpakken.
De rust kwam met gelijken stand 00.
Hierin bezwoeren wij elkander, dat wij de zil
veren kraai zouden en moesten winnen, zelfs
de uitdrukking „alleen over mijn lijk" werd
hierbij geuit.
Met deze aan elkaar gedane belofte, betra
den wij wederom het veld en pakten direct
weer flink aan. H.B.S. speelde echter ook voor
wat zij waard was, maar zij hield het spel te
kort, wat het ingrijpen van onze verdediging
vergemakkelijkte. Er werd van beide zijden
uitstekend gespeeld maar geen van de twee
kon het in doelpunten uitdrukken, zoodat het
eindsignaal klonk met een blanken stand. Het
was inmiddels vrij donker geworden, zoodat
verder spelen niet was aan te bevelen en werd
het nemen van drie penalties bepaald.
Tjerk plaatste zich achter den bal en schoot
de eerste onhoudbaar in. De eerste, door
H.B.S. genomen ging ver over. De tweede
werd zeer tactisch door Tjerk in den anderen
hoek geschoten. De tweede door H.B.S. zat
en wij hadden thans een voorsprong van 21
Ten derde male was het Tjerk, die zich
zenuwloos achter den bal plaatste, het was
voor ons gewoon een kwelling, een beetje
heksenvet, en bomhoog over! Nu nog
de derde te nemen door H.B.S., deze werd,
hoewel recht op hem af, doch keihard, door
Peeters gestopt.
Op dat moment sprongen wij allen in den
lucht. De vreugde was ongekend groot, want
de begeerde „Kraai" ging mee naar Amster
dam.
Na afloop van den wedstrijd werden de
prijzen uitgereikt het was aardig om uit den
mond van den voorzitter van H.B.S. den heer
Lameij te hooren, dat ons elftal den lsten prijs
zeer verdiend had gewonnen.
Han Ruijs nam den prijs in ontvangst met
dank namens het Bestuur onzer Vereeniging
voor het gebodene. Daarna cheers en een
dronk, en toen wasschen en naar Amster
dam, welke telefonisch in kennis van de over
winning was gesteld.
Behalve dat wij den prijs mee namen, zijn
wij nog zoo brutaal geweest om den bal,
waarmee de wedstrijd werd gespeeld, mee
te pikken!
Kwart over zes arriveerden wij wederom in
Amsterdam en troffen George, die juist van
Bloemendaal kwam, waarna wij met ons al
len naar Eggers gingen.
Door toevallige omstandigheden waren
geen bestuursleden ter ontvangst aanwezig,
A.F.C.-ers, begunstigt onze adverteerders!
- 22
