den den slechten invloed. Lotsy zal het met
mij eens zijn, dat dergelijk onsportief ge
beuren de zorgvuldigst voorbereide concen
tratie bij den kalmsten speler evenzeer kan
doen verdwijnen, als de losse veter, losse
broekband, of het pijnlijke eksteroog het
doen! Des te meer, als de scheidsrechter
(volkomen begrijpelijk in een internationalen
wedstrijd, waarbij men grensrechters boven
iedere verdenking verheven sportopvattingen
verwacht) daarop reageert en dan door de
woedeuitbarstingen van het publiek min of
meer van den kook ge'raakt. Is het te ver
wonderen, dat de „sfeer bij zoo n vertoo
ning bedenkelijke tekortkomingen heeft?
De bloedige, listige, brutale, enz. strijd om
entréebe wijzen voor onze Holland—België
ontmoetingen, doet mij overigens aan de
beide finales, ArgentiniëUrugay, der
Amsterdamsche Olympische voetwedstrijden
denken. Zondags: een publiek van uitver
korenen, voor een belangrijk deel door geld
en relaties in staat gesteld deze „clou" te
savoureeren, doch dat op de brilliantste
staaltjes van voelbal slechts matig reageerde
Woensdags: de tribunes bevolkt door de
Amsterdamsche Jan Publiek de kenners, de
ware voetballers of voetenthousiasten. Hoe
anders voelde men de situaties aan, enthou
siast voor de schitterende prestaties, afkeu
rend bij „handigheidjes". Wanneer ik dan
naga, dat bij de geweldige belangstelling
voor de ontmoetingen tegen de Belgen, in
dezen tijd van malaise de stabiel gebleven
toegangsprijzen een grootere rol gaan spelen
m de samenstelling van het publiek, dan
vermoed ik ook daarin een oorzaak van het
mindere enthousiasme, meeleven of hoe je
het noemen wilt, bij de laatste Holland—
België thuiswedstrijden. Als er geen goals
komen, wordt de gelegenheidstoeschouwer
zelfs door de meest verheugende prestaties
en de eerste helft was Zondag 17/4 posi
tief van onze jongens zéér goed niet
geïmponeerd.
Zoo ben ik, beginnende bij onze training,
geëindigd bij de Oranjetruien. Een logische
climax, al vrees ik, dat onze spelers nog heel
wat moeten trainen, om ook een kans te
maken tot deze uitverkorenen te behooren.
Maar reeds het streven is schoon!
Om meer bij huis i.e. A.F.C. te blijven, ik
wil niet eindigen, dan met alle leden op te
wekken tot bijwoning van den elders nader
aangekondigden Feestavond op 30 April. Al
was het alleen maar om onze jongens van
het 4de en 5de elftal te toonen, dat wij ook
hun kampioenschap bijzonder apprecieeren.
Het lijkt van bescheiden beteekenis. doch
het is toch een stimulans voor ieder, die nog
in de toekomst van A.F.C. gelooft.
20 April 1932.
I. H. GALAVAZI.
EEN STEM UIT HET KAMP VAN
ONZE DAMES.
Onderstaande geestige bijdrage kreeg
Jaap van Nek verleden week gestuurd.
Is het niet kostelijk, lezer?
En als u bij onze 494 leden behoort, die
nooit wat sturen, schaamt u dan!
Beste Jaap,
Hierbij zend ik je iets voor de „Schakel".
Ik hoop maar, dat het goed is. Als de heeren
te lui zijn om iets te schrijven, moeten wij
maar eens iets beginnen. Maar je hoeft niet
te weten, wie dit gedrocht in elkaar qe-
draaid heeft.
Bonjour hoor, de groeten aan Tootje.
Bijna had ik m'n naam gezet!!!
ZOOALS WIJ ONS EERSTE ZIEN
VOETBALLEN.
Vlak vóór ons is Roel als een leeuw aan
-17 i het snuiven,
Verderop is „Wullem" met den bal aan
T-1-- T het gnuiven.
Daarvoor staat Lungen z'n kous op te
trekken
En achter is Nees zonder bal aan het backen-
Voor de verandering neemt iemand de bal
tv in z'n handen,
De scheidsrechter fluit, en sist door z'n
\\ri- i i tanden.
Wij glimlachen gelaten om derg'lijke foefjes,
En zuchten vermoeid: 't Zijn allemaal
boefjes!"
Nu beginnen ze wilder, ze springen en
(We beginnen alvast aan een circus te
kt- i wennen)
INico rent dieigend, met donkre blikken,
Hij stormt er doorheen, maakt nèt geen
fr06**lcick6n
Daantje die duikt dan een keurige snoek,
En kopt 2oo den bal in den juisten hoek.
We wachten gespannen, en knijpen elkaar.
4
A.F.C.-ers, begunstigt onze adverteerders!
