mmm
C^IFÉ JPÜ©Y^IL"
KONINGINNEWEG 212
NA AFLOOP DER WEDSTRIJDEN BIJ
VAN J. V. D. PIJL
TELEFOON 21649
A.F.C.-ers, begunstigt onze adverteerders!
ste elftal uit te komen, dan moet ik toch weer
de optimist blijven, die ik vroeger altijd ge
weest ben, en vertrouwen, dat na deze tijden
van depressie voor ons eerste elftal, toch
weer eens iets beters zal komen. Maar dan
moet ook ieder A.F.C.-er, van den oudsten
tot den jongsten, begrijpen, er volkomen van
doordrongen wezen, dat woorden alleen niet
voldoende zijn, maar dat men zijn goede be
doelingen ook in daden moet omzetten.
Dit beteekent voor alle spelers, in het bij
zonder onze 1ste en 2de elftallers:
I. Trainen en nog eens trainen in den
ruimsten zin des woords.
II. Begrijpen, dat je met z'n elven voor
één doel strijdt, voor je club. Als je dat goed
beseft, dan geen critiek meer op elkanders
fouten, maar elkaar aanmoedigen, aanvullen.
Is je buurman eruit, werk dubbel hard en
tracht hem weer op zijn gemak te brengen.
Tracht eikaars karakter-eigenaardigheden te
begrijpen, je zult dat in je verder leven
trouwens zoo dikwijls moeten doen, als je
geen schipbreuk wilt lijden!
Ik wil hieraan nog toevoegen, ben je het
niet eens met de beslissingen of werkwijze
van bestuur, of elftal-commissie, of trainer,
kom er dan eens over praten, doch neem
a priori aan, dat men het beste voor je club
beoogt. Meen je je ten onrecht gedegra
deerd, bewijs dit door bijzondere prestaties
in de lagere omgeving. Dat is de eenige
goede weg!
Ondanks herhaalde aansporing schijnen
ook de niet meer spelende leden er nog altijd
niet voldoende van doordrongen te zijn, dat
ook zij een heel belangrijk aandeel kunnen
hebben in den opbouw onzer organisatie,
onzer elftallen. Ik weet wel, dat wij nu een
maal niet veel menschen hebben, die na vol
brachte dagtaak in de gelegenheid zijn zich
geheel, of minstens in ruime mate, met ver-
eenigingszaken, speciaal die welke zich op
het veld afspelen, bezig te houden. Maar
toch, laat ieder zich eens afvragen, of hij
niet iets meer kon doen, mee kon werken.
Wat voor één onmogelijk is, kan door 2 of
3 tot stand worden gebracht. Er is zooveel,
dat dringend verbetering noodig heeft. Ik
noem maar wat mij het meest aan het hart
ligt: Toezicht en leiding bij de lagere elftal
len, assistentie en controle bij de training.
Zeker, gij hebt allen meegewerkt om onze
voetballers in staat te stellen, op ieder uur
van den dag, onder de prettigste condities,
te oefenen. Wij hebben goede velden, een
verlichting, een trainer en thans hebben wij
weer voor warme douches gezorgd. Wat kan
men nog meer verlangen?
Deze mooie gelegenheid moet echter ook
„ausgenützt" worden. Komaan, laat ieder,
die de beteekenis van mijn betoog begrepen
heeft, en wil meehelpen, mij berichten, wan
neer en waarvoor hij zich beschikbaar stelt.
Op de vraag in mijn vorig artikel, welke
spelers zich wilden verplichten om geregeld
één avond per week te komen trainen, op
dat daaruit een kern voor de toekomst kan
gevormd worden, kwamen, voor zoover ik
vernomen heb, slechts twee toezeggingen
binnen. Natuurlijk zijn er vele spelers, die
hun komst als iets vanzelfsprekends beschou
wen. Toch bericht sturen!
Nogmaals, gemeenschappelijk de handen
aan den ploeg. Onze A. F. C. is het toch
heusch waard!
Wat nu het dreigend degradatiegevaar
voor ons 1ste elftal betreft, wij moeten nog
3 wedstrijden spelen, n.l. Zeeburgia uit,
D.E.C. en Zandvoort thuis. Het nieuwe jaar
heeft ons 2 winstpunten (tegen Velox) ge
bracht, waarop we niet, en 2 doen verliezen,
(tegen T.O.G.) waarop feitelijk wel ge
rekend hadden. Per saldo feitelijk dus nor
maal. Op Zandvoort zijn we 2 punten ach
ter, doch hebben ze zelf in handen. Zou er
