bekende veld. Tja.'was 't niet in 1910, dat ie
in de laatste minuut door alles heensjouwdc
en met een knal in den bovenhoek A.F.C. de
verdiende overwinning bracht? Was-'t-niet-
tegen Hermes? Neen, de kerels hadden blauw
zwarte truien, maar enfin, wat dee de naam er
nou nog toe!
In da kleedkamer oude, bekende snuiten,
gezichten die-ie-niet-thuis-kon-brengen, kop
pen, die vroeger op aspirantjes hadden ge
staan, maar nu blijkbaar hoorden aan buiten
sporig lange menschen, die meneer tegen-'m
zeiden. Vroeger was-ie „Vlekkie" voor alle
maal. Ook wildvreemden waren er, die
amicaal deden tegen zijn vrienden-van-
vroeger.
Zijn stemming zakte wel iets. Nou ja, dat
gebeurt toch altijd, niet leuteren.
Ze zouden beginnen; in zijn oude, bekende
spullen monterde ie weer op; hij-zou-ze-
nogeris-laten-zien
En hij begon te trappelen, werkelijk te trap
pelen; rimpeltjes hobbelden door zijn vetlaag,
omlaag keek ie langs zijn bollende middel,
waaronder ie ternauwernood de punten van
zijn schoenen nog ontwaren kon
Maar hij voelde zich slank als vroeger, zijn
body van-nu was ie vergeten, hij dacht zich
zijn figuur als Willy B., of een dergelijke
liniaalachtige zelfstandigheid
Het zesjarige jongske, dat aan de hand van
zijn Pa langs den Wandelweg aantrippelde
was zich zijn rol in het Drama niet bewust.
Dat zijn kleine jongetjes zich trouwens nooit.
Maar op het veld, door het zonnetje, de
wapperende vlaggen, de veelkleurige, vreemd-
uitgedoschte menschen, voelde het jongske
zich verplaatst naar een vroeger door hem
gezien schouwspel
Een Koninginnedag in het Stadion
In eens.
De herboren speler was zich bewust van
een klein vingertje dat naar 'm wees, een
schril stemmetje, dat aan een Pa vroeg:
Paaa, wanneer wordt die ballon nou op-
gelate?
een geknakte, corpulente grijsaard
schuifelde langs den Wandelweg naar
huisAPPENDIX.
„NU NOG EENS ECHT!"
Als je de veertig gepasseerd bent, en je
leeft in de rustige overtuiging met kinder
ziekten te hebben afgerekend, dan kan je als
huisvader toch nog een kleinigheid over het
hoofd zien: de kinderen van je eigen bloed
zijn erfelijk belast, zoodat de dwaasheden van
mijn jeugd de obsessie aannemen van repe-
teerende breuken. En van deze satanische
vondst was ik als schooljongen geen bewon
deraar
Het was 25 Augustus, en daar H.B.S. des
middags op het A.F.C.-terrein zou spelen,
sprak het van zelf dat ik met mijn oudste
dochter present was. Dat was nog niet zoo
zeer vanzelfsprekend voor mij, als wel voor
de dochter, die als Kraai geboren in H.B.S.-
koorts neerstrijkt, overal waar kraaien het
veld onveilig maken. Och arme, die mij ge
nezen waande van deze onberekenbare jeugd-
drift och arme, die in den stijl van een
degelijk veertiger het flegma kon waardeeren
waarin Küchlin den eertijds zoo wilden
H.B.S.-aanval gevangen hield
„H.B.S.! snerpte de dochter-kraai en ik
schrok van het onheilspellend fanatisme dat
mij een kwart-eeuw geleden tot Amok had
gebracht.
„H.B.S.! H.B.S.!"
„Zwijg", gebood ik streng, „voetbal wordt
niet met schreeuwen gewonnen, maar met
techniek.
En het cijfer-resultaat stelde mij dubbel in
het gelijk, want won H.B.S. dien eersten dag
niet ijs-koud met 32 en 42?
„Mag ik de volgende week weer?' vroeg
de kraai 's avonds.
„Als je je fatsoenlijk gedraagt", zei ik ver
manend en ik was juist van plan haar op de
technische waarde van het spel te wijzen,
toen de telefoon ging.
„Ja hallo wat zeg je a.s. Zondag
spelen met de H.B.S.-veteranen maar
„Reuze! Reuze!' knarste de kraai in toom-
looze geestdrift, „ja pa, je moet Zondag
spelen en een goal maken en een penalty
nemen en alles voorbij rennen en met reuze
kanjers H.B.S. nog eens echt laten winnen!"
„Nog eens echt!"
Met een schok zag ik mijn 42 jaren als 24
op hun kop staan.
„Accoord Mannus! Ik ben present."
„O mannus! o, lafaard, wat heb je mij aan
gedaan met zooveel wonden open te rijten
en dan niet eens den moed te hebben mij in
zooveel dwaasheid bij te staan? Waar was
je dien Zondag? Heb je misschien ook een
dochter die technisch voetbalonderricht be
hoeft, omdat ze je anders tot krankzinnigheid
opzweept? Maar wat jij met al je wijsheid
en technische ervaring verzuimde, heeft mijn
kraai volbracht.
„Hup pa!" davert het van de tribune en
A.F.C.-ers, begunstigt onze adverteerders!
18
