besluiten. Euders in dit nummer wordt ge
publiceerd welke straf den bewusten adspi-
rant is opgelegd.
Het zij hier dus nogmaals betoogd, dat
spelers verantwoordelijk zijn voor de hun
voor oefeningen verstrekte ballen en bij wed
strijden de captains onzer elftallen. Laatst
genoemden kunnen zoo noodig één of meer
spelers aanwijzen, voor het opzoeken van in
de sloot geraakte ballen. Ook met de rust
dienen de ballen medegenomen te worden
naar de kleedkamers. Hieraan zal streng de
hand worden gehouden.
DE COMM. VAN MAT.
DANKBETUIGING.
In eigen home neergestreken, is het mijn
vrouw en mij zeer zeker een behoefte in de
eerstvolgende Schakel, die verschijnt na ons
huwelijk om langs dezen weg nog eens onzen
bijzonder hartelijken dank te betuigen voor
de buitengewoon talrijke bewijzen van be
langstelling en sympathie bij onzen grooten
stap ondervonden. We hadden reeds het ge
noegen velen persoonlijk dank te zeggen,
doch zooals het altijd in dergelijke gevallen
gaat, worden er toch steeds eenige menschen
min of meer „vergeten", doordat je ze toe
vallig niet persoonlijk treft of door welke
oorzaak dan ook. Die belangstelling heeft zich
op zulk een verbluffende en hartelijke wiize
geuit, (ook de „hartversterking" in beperkten
kring aangeboden, zal niet gouw worden ver
geten), dat het in alle opzichten onze ver
wachtingen heeft overtroffen. Juist de veel
zijdigheid in sympathie is zulk een aange
name factor, en voor ons een aanwijzing om
op den ingeslagen weg voort te gaan. Onze
oprechte A.F.C.-gevoelens kunnen niet an
ders dan door de achter ons liggende periode
toegenomen zijn en wij beiden hopen van
ganscher harte noq vele jaren met onze club
op te trekken en daar waar mogelijk ons be
scheiden steentje bij te dragen tot groei en
bloei van A.F.C. Temeer zal zulks nog het
geval zijn. daar toch een gedeelte van dit
„steentje" bij den huiselijken haard zal wor
den verricht. Voor dit prachtige en nuttige
cadeau aan allen onzen welgemeenden dank.
TOOTJE EN JAAP VAN NEK.
P.S. Mocht de een of ander in het jaar 1930
niet geheel naar wensch zijn correspondentie
etc. beantwoord gezien hebben, dan zal ait
naar ik aanneem, gaarne worden geëxcuseerd.
DESILLUSIE.
Een A.F.C.-er, wiens lidmaatschap zich
verliest in het grijs der eeuwen
Vroeger, oh, heel veel vroeger een steun
pilaar voor zijn club; hoeveel wedstrijden heeft
ie niet voor zijn vereeniging gewonnen, ziet
slechts zijn beenen; gekerfd en gevlekt als
een totem-paal van een Indianen-stam.
Nu is ie getrouwd; heel gelukkig natuurlijk;
een lieve vrouw; schatjes van kinderen; pret
tig home enz. Maar A.F.C. is 'm kwijt. Finaal.
U weet hoe de vrouwen zijn
„Je bent ook eiken Zondag en Zaterdag
wegJe zit toch meer bij Eggers dan op
n voetbalveld s Avonds na tafel heb je
altijd vergadering met de een of andere com
missie Je bent nooit voor één uur thuis
enz., enz." Enfin, elke getrouwde A.F.C.-er
is met dit ad infinitum uit te breiden repertoire
volkomen vertrouwd. Wat doe je er tegen.
Hij bleef dus thuis in zijn prettig home, bij
de lieve vrouw en de schatjes van kinderen
en hij werd dik, erg dik, walgelijk dik. VIES
DIK zooals Gé B. dit pleegt uit te drukken
(van een ander).
De gevolgen bleven niet uit: zijn steeds-
maar-door-zwellende body maakte dat hij zich
in zijn huiskamer niet meer thuis veelde: zijn
fijnste luie stoel werd een martel-instrument
dat 'm op de gemeenste plaatsen op 't onver
wachtst kneep en knelde; elk volgend nieuw
costuum was wijder dan het voorgaande, maar
altijd zat het krap; zijn vest moest-ie met een
knoopenhaak dicht maken; de maten van over
hemd en boord stegen met een snelheid niet
ongelijk aan die van effecten tijdens een
boom-periode.
Dieet? Ha, een uitvinding van den Satan!
Alleen consumeeren wat je absoluut niet lust
of verdragen kan!
Wandelen? Wie kent niet de beproevingen
van het gloeiende asfalt; de gloeiende voeten;
de keel als leer; Neen zeg ik U!
Aarzelend kwam hij met zijn voorstel: zou-
ie-maar-niet-weer-gaan-voetballen? En, o
wonder, dit voorstel werd aanvaard: „Ja, je
wordt wel wat zwaar en zijn ega ging
zonder verder tegenstribbelen accoord.
Hij voelde zich weer jong; veerkrachtig
zijn tred naar en van kantoor, de voetbal
bullen kwamen voor den dag, de broek werd
flink uitgelegd, de kicks weer gehecht en bij-
gestikt door den schoes-om-den-hoek; ha,
hij-kon-nog-best-mee!
De dag was daar; door niets-uit-zijn-
pumeur te brengen toog hij heen, naar 't ouwe,
- 17 -
A.F.C.-ers, begunstigt onze adverteerders!
