REUNI
I
CAFÉ >OYAL"
KONINGINNEWEG 212
a.s. Zondag tegen B.F.C. is, behoeft geen
betoog. Winnen we, dan zijn we een aardig
eind in de goede richting. Bij een nederlaag
echter zouden we vaster dan ooit op de laatste
plaats komen te staan. We vertrouwen, dat
onze spelers zich van de eerste tot de laatste
minuut ten volle zullen geven en hopen op
een vroege St. Nicolaas-surprise.
De jubileum-wedstrijden hebben ons wei
nig satisfactie gebracht. De eerste wedstrijd
tegen Baarn werd door den scheidsrechter
gestaakt bij een 31 stand in ons voordeel.
Van het moment af, waarop Mr. Mürman
den wedstrijd wegens den zwaren regenval
staakte, hield het, zooals het in ons prettige
Hollandsche klimaat betaamt, op met regenen
en toen de spelers zich aangekleed hadden,
scheen de zon.
Baarn voelde er niets voor, nog eens te
spelen en gaf den wedstrijd gewonnen. Voor
de tweede en tevens laatste ronde moest ons
eerste naar S.V.V. in Schiedam, waarvoor
bij ons eerste echter zoo weinig animo be
stond, dat een zeer gebroken elftal de reis
naar de jeneverstad ondernam.
Onze combinatie bestond het, met 30
voor te komen, doch toen S.V.V. 3, zegge
drie penalties achter elkaar toegewezen
kreeg en benutte, was het afgeloopen. Met
een 53 nederlaag trokken de onzen af.
Hiermede waren de jubileumswedstrijden af
geloopen, waarvoor veel inschrijvingen waren
binnengekomen, maar die toch bij lange na
niet de sportieve satisfactie gebracht hebben,
waarop men gehoopt had.
MET DE VETERANEN NAAR
DEN HAAG.
Hoe zalig, wien het rood en zwart
Weer om de schoud'ren glijdt!
Dan is het hemel in de ziel
En alles even blijd.
Niets, niets ter wereld doet hem aan
Of baart hem ongemak
Dan spieren, die niet goed meer gaan,
Of ballen over 't dak.
Daar stonden we dan met z'n allen, voor
zien van koffers en hier en daar van echt-
genoote of verloofde, in den killen, triestigen
Novembermorgen om de reis naar Den Haag
te ondernemen. H.B.S. immers, welke ver-
eeniging de wijze, waarop wij bij den
AROL-beker recipieerden, bijzonder scheen
te waardeeren, had ons uitgenoodigd, om ons
met het Haagsche „oud roest" te komen
meten.
Met veel enthousiasme was het verzoek
ontvangen en in een minimum van tijd had
den we een stel „Kanone" bijeengetrommeld,
die huis en hof wenschten te verlaten, om de
reis naar Houtrust te ondernemen.
In Den Haag werden we ontvangen door
de heeren Verbeek en Zoutendijk, ons nog
wel bekend uit den AROL-tijd, die ons in
lijn 11 laadden, welke spoorslags naar Hout-
rust vertrok.
Even een kop koffie en toen aan den slag;
het bleek, dat de volgende Mannschaft onze
oude kleuren zou vertegenwoordigen:
Willy de Jongh d.Metz en v. d. Brink
a.Walther, Selles en E. Bos (m.), v. d.
Bildt, Vollbracht, Frans de Vilder, Fons de
Vilder en Sijmen Wit (v.). We hadden zelfs
een grensrechter: Wijnand stelde zijn goeie
pak en zijn reputatie in de waagschaal, door
langs de lijn te slenteren.
Laat ik beginnen met te constateeren, dat
de wedstrijd veel beter was dan de veteranen-
kamp tijdens het AROL-tournooi. Ten eerste
was het weer veel meer geschikt voor voet
ballen, en verder was er geen duizendkoppig
publiek aanwezig, om bij iederen mistrap een
hyena-achtig gehinnik uit te stooten. Wel
ging het in het begin een beetje stroef, wel
werden beenen naar den bal uitgestoken met
de snelheid eens vertraagden films, doch
gaandeweg bleek, dat de meeste spelers toch
[SIA AFLOOP DER WEDSTRIJDEN BIJ
van R. W. VAN ALEN
3 -
A.F.C.-ers, begunstigt onze adverteerders!
