Ie Rechter:
Bravo, als hij nu zou trachten, dat 'm nog eens te lappen,
Dan liep ie vóór 't begin, vast al naar asem *e happen.
Voorzitter:
Ik wou dat jij ons eens van zoo n prestatie deed verstellen.
Want ik verwacht dan ook meteen, dat je 't nooit meer na kunt vertellen.
Griffier:
Toen kwam het jaar der degradatie,
En de tijd der club-emigratie,
Maar Piet was A.F.C-er,
Dat wil zeggen in hart en nier,
le Rechter:
En was hij toen ook weggeloopen,
Dan zat hij nu niet hier,
Voorzitter:
Waar moet dat toch met jou naar toe,
Je verkondigt een feit zoo groot als een andere koe.
Griffier:
Neen, ofschoon hij in elke eerste klasser,
Z'n plaats in 't eerste zeker was waard,
Liet hij zich nimmer toch verleiden,
En toonde een heel anderen aard.
Hij maalde niet om rood-wit of wit met blauw,
Maar bleef het oude roodzwart trouw,
En via de overgang kwam al ras,
De debacle naar de tweede klas,
Na 't vertrek van Addicks, Delsen, Schetters,
Hamel, Toon Kooi werd het alweer mis,
En verlieten ons nu ook nog,
Besanger en Arend Vis.
Maar Piet zei: Zoolang de club is in gevaar,
Staan steeds m'n voetbalschoenen klaar.
En z'n steun is nuttig gebleken,
Sindsdien is het gevaar geweken.
Ie Rechter:
Tenminste in dit jaar werd nog niet verloren.
Voorzitter:
Eén ding spijt me geducht, dat jij bij vergissing bent geboren.
Griffier:
Sindsdien, d.w.z. toen voor ca. 4J/2 jaar,
Men weer stak de koppen bij elkaar
Om te verkiezen wie nu voortaan
Het eerste elftal aan zou voeren,
En dat ieders keus Piet Bos was,
Hiervoor is 't niet noodig gronden aan te roeren
Na hetgeen ik heb gezegd,
Kon men geen beter wenschen,
En zoo jaar in jaar uit,
Staat hij aan 't hoofd der menschen,
Die in de eerste plaats in 't veld
Voor 't geliefde roodzwart strijden.
Hij maakte rampspoed mee,
Maar ook vaak glorietijden.
Doch of ons eerste ook in d'Eerste klasse streed
Of ook, zooals dit jaar, veel nederlagen leed,
Piet bleef dezelfde, l'art pour l'art,
5 A.F.C.-ers, begunstigt onze adverteerders!
