PIET BOS GEHULDIGD.
TWAALF EN EEN HALF JAAR OP ZIJN POST.
EEN VOORBEELD VOOR ALLEN.
Zelf zal Piet wel niet gedacht hebben, dat
hij op 15 Februari in het Paviljoen Vondel
park op een dergelijke enthousiaste en spon
tane wijze door zijn clubgenooten gehuldigd
zou worden.
Hij moet daar wel voor zich zelf gereali
seerd hebben, welk een groote plaats hij in
A. F. C. inneemt en hoe hij zich, door zijn
wijze van optreden, niets dan vrienden ge
maakt heeft.
„Slechts vrienden, geen benijders zooals
de griffier in de rechtszitting verklaarde.
Zoo is het letterlijk. Piet is een van de
weinige menschen, die kan zeggen, dat maar
dan ook niemand een antipathie tegen hem
heeft. En dit niet door het ontbreken van
kwade eigenschappen alleen, doch juist door
de zeer vele goede eigenschappen, die hij
heeft.
Wat Piet dien avond gezegd is, wat hier
geschreven wordt, het zijn niet de geëikte
jubileumstermen, die tot clichéwerk gewor
den zijn. Het is alles gemeend; Piet is een
goed speler, een goed vriend, maar vooral
Piet is een goed mensch.
Dat Piet zóó gehuldigd is, het bewijst, dat
ook in onzen onevenwichtigen tijd men
hoogachting en vriendschap heeft voor
iemand sans peur et sans reproche.
Een zeer gelukkige daad is zijn benoeming
tot Eerelid. Immers, ook al zal Piet zeker
nog blijven spelen, een tweede achtste eeuw
op het groene veld lijkt toch onwaarschijn
lijk. Maar dan zal A.F.C. toch, hopen we
vele, vele jaren, kunnen profiteeren van de
adviezen van dezen pur sang amateur.
Prosit, Piet, nog vele jaren
Er was al een stemming van „vol ver
wachting klopt ons hart" in de zaal, toen men
aan den ingang twee grimmige veldwachters
ontwaarde. En deze stemming ging over in
een daverend gelach, toen Piet Bos binnenge
sleurd werd door genoemde agenten. Daar
ging het scherm op en een volledige recht
bank werd zichtbaar. Piet Vermeulen als pre
sident, Willy Brusse als griffier, Nic Selles
als eerste, Dick Bessem als tweede rechter
en Arie Metz als ambtenaar van het Open
baar Ministerie vingen toen aan met de
rechtszitting, waarvan men het verslag in ex-
tenso in dit nummer vindt.
Onmiddellijk hierop begon Galli met de
officieele huldiging.
I bracht, evenlals de na hem komende spre
kers, Piet hulde voor alles, wat hij voor A.F.C.
gedaan heeft. En onder daverend applaus en
luide toejuichingen overhandigde onze voor
zitter hem de hoogste onderscheiding, die
A.F.C. haar leden biedt: het Eere-diploma.
Vervolgens werd de jubilaris toegespro
ken door Hans Haaxman namens de spelers,
door Broeksmit namens den A.V.B. (beide
speeches besloten door het aanbieden van
een keurig souvenir) en door den Heer van
Putten, voorzitter van „Zeeburgia". Dit zal
voor Piet ongetwijfeld een groote voldoe
ning geweest zijn, dat onze zustervereeniging
van de Kruislaan een deputatie gestuurd
had. Geen beter bewijs voor Piet's reputatie;
geen beter bewijs voor de steeds warmer
wordende vriendschapsbetrekkingen tusschen
onze competitiegenoote Zeeburgia en A.F.C.
Om deze alleszins geslaagde huldiging als
pièce de resistance van dezen avond waren
eenige cabaretnummers gegroepeerd, welke
er zijn mochten.
Aan wien de eerepalm toe te kennen: aan
onze „revelers", aan ,,he, he, she and the
piano" of aan de „four A.F.C. girls Het
is een moeilijke, zoo niet onmogelijke taak.
Moge hier slechts geconstateerd worden,
dat alle nummers een even daverend als
welverdiend applaus oogstten. Het was, in
één woord, af.
Tot slot kwamen alle medewerkers op de
Bühne en sloten den avond met het enthou
siast meegezongen refrein van het Smeeklied.
Na afloop souper en bal; het eerste te
lang, het tweede (vooral na het souper) nog
niet lang genoeg! Als het tot zes uur ge
duurd had, was er nog niemand weggeloo-
pen; daarvoor was de stemming te goed.
Al met aleen geslaagde avond, een pret
tige stemming en eenige onvergetelijke uren
voor Piet Bos, om wien de heele avond ge
organiseerd was.
A.F.C.'Crs, begunstigt onze adverteerders!
2
