REUNI
CAFÉ „ROYAL"
vervullen. En zooals het zich nu laat aan
zien, zou die taak voor hen te zwaar schijnen.
Maar gelukkig, hoewel de alarm-klok dient
geluid te worden, bestaat er nog geen reden,
om hun alle vertrouwen te ontzeggen.
Maar de alarm-klok, die geluid wordt,
moet voor alle A.F.C.-ers het teeken zijn,
zich op te maken om mee te helpen aan het
behoud van het tweede-klasserschap. Het ge
vaar, dat dreigt, dient afgewend.
Want de degradatie-wedstrijden zouden
wel eens te zwaar kunnen blijken voor een
ploeg, die, afgemat en gedemoraliseerd in
de zware competitie, niet meer spelen kan,
voor wat ze waard is. Zoover mag het dus
niet komen, maar zoover hoeft het ook niet
te komen.
Eén ding echter, dat tot nu toe ontbroken
heeft, moet dan de ploeg tot grooter bezieling
brengen.
Er moet bij allen de krachtige wil aanwezig
zijn, om te winnen. Het zal heel lastig zijn.
om uit de beschikbare menschen een elftal
samen te stellen, dat in kracht aanmerkelijk
verschilt van het elftal, dat de laatste smade
lijke nederlagen geleden heeft.
In versterking van het elftal door ver
vanging om spelkwaliteit hoeft men het dan
ook niet te zoeken.
Dit elftal zoeke echter zijn kracht in een
ongebreideld enthousiasme.
Dan zal ons elftal waarde krijgen in deze
zware afdeeling, indien over de spelers de
geest vaardig wordt, die het tot zoo groote
praestaties in staat zal stellen.
De spelers kunnen dat bereiken, door er
zich ten volle rekenschap van te geven wat
er op het spel staat.
Maar behalve de spelers zijn er honderden
A.F.C.-ers, die nü hun plaats naast het elftal
dienen in te nemen.
Nu, meer dan ooit, heeft het elftal den
steun noodig van alle A.F.C.-ers.
En maak er U nu niet af met het praatje:
,,och, wat moet ik daar nu doen, men ziet
mij niet, men zal mij dus niet missen."
Neen, neen, men zal U wel missen. Ieder
dient zijn stem te mengen in het koor der
velen, die den A.F.C.-ers in het veld een
steun moeten zijn, en die hen dienen aan te
zetten om vol te houden in den zwaren strijd.
Spelers en alle anderen, de schouders er
onder. Strijdt den „struggle for life" met die
energie en die vastberadenheid, welke U aan
het eind voor de zoo zeer te vreezen degra
datie bewaart.
Vliegt de Blauw-voet, storm op zee.
OBSERVER.
COMMUNITY-SINGING.
Het is weer de gelukkige tijd, dat de sport-
periodieken op volle capaciteit werken.
Eenige malen per week genieten we weer van
clubs, die onverdiend hebben verloren, van
scheidsrechters, die zwak waren (dit ge
woonlijk bij een 03-stand) and so on.
Vol verwachting sloeg ik Donderdagavond
de Sportkroniek op. Enkhuizen! A.F.C.
heeft een zwakke, doch nette ploeg; dan
volgt een tirade, dat we door het Transvaal-
sche boerenlied te zingen, den goeden indruk
wel een beetje bedorven hebben.
O, zoo, der sitzt! Maar wat had men daar
verwacht? Dat Charles Lungen voor de
dankbare boe pardon burgers en
buitenlui: „Ik ben een God, in t diepst van
mijn gedachten" gedeclameerd zou hebben?
Of dat Botje iets uit de Kleine Johannes voor
gedragen zou hebben?
Ik beef bij de consequenties. Over een
paar maanden moeten we naar Den Helder.
En het is nog niet zoo heel lang geleden, dat
het tweede Den Helder verliet met 't schoone
gedicht:
O Heerlijk Nieuwediep,
Ik wou, dat je onder water liep,
En vergeet U Zeeburgia niet.
Als ons elftal de Kruislaan verlaat, als één
man zingend:
Ben je met je moeder naar de Meer geweest,
Vort jou leelijkerd, vort jou beest,
NA AFLOOP DER WEDSTRIJDEN BIJ
KONINGINNEWEG 212
van R. W. VAN ALEN
- 9 -
A.F.C.-ers, begunstigt onze adverteerders!
