Café „MODERNE"
Leidscbeplein 19 -21, Amsterdam
„Lathyrus"
BLOEMENMAGAZIJN
ROKIN 123
goeden naam van de A.F.C. in het bijzonder.
In dit verband moet het optreden van eenige
onzer supporters, die jl. Zondag den wed
strijd A.F.C. Ill—D.E.C. III bijwoonden,
ten zeerste gelaakt worden en de scheidsrech
ter had dan ook volkomen gelijk, dat hij
onzen captain verzocht deze Heeren tot kalm
te te manen. Een dergelijk optreden is de
A.F.C. onwaardig en dit kwaad kan dan ook
niet ernstig genoeg bestreden worden. Indien
iets dergelijks zou gebeuren door supporters
van een volksvereeniging, zouden onze spelers
moord en brand schreeuwen. De A.F.C. kan
niet toestaan, dat haar goede naam door de
ophitsende woorden van eenige heethoofden
in miscrediet wordt gebracht en moet van
eiken supporter op en buiten het veld eischen,
dat hij zich correct en sportief gedrage. We
rekenen er dan ook op, dat iets dergelijks
als hierboven beschreven, nimmer meer zal
voorkomen.
Ten slotte niet dit. De bepaling, dat bij
thuiswedstrijden van het eerste elftal, de
kleedkamer alleen toegankelijk is voor de
spelers en officieele personen, schijnt zoo
langzamerhand in het vergeetboek geraakt te
zijn. Bij eiken thuiswedstrijd toch moeten we
constateeren, dat gedurende de pauze en na
afloop tal van adspirantjes, juniores en
andere menschen, die er totaal niets te maken
hebben, het kleedlokaal vullen. Het is er dan
een volte als op het Amstelveld, men kan zich
bijna niet bewegen en slechts met de grootste
moeite kunnen de spelers zich uit- en aanklee-
den. We hopen dan ook, dat het Bestuur aan
deze overdreven en onnoodig nieuwsgierig
heid een einde zal maken en dat de niet
spelende leden zelf zullen inzien dat hun
plaats niet is in doch buiten het clubhuis.
W.
Clubmarsch-Prijsvraag.
Hoek Langehrugsteeg
Levering van alle Bloemwerken.
Een prijsvraag is een drama, zoowel voor
de acteurs, d.w.z. de mededingenden, als voor
de critici, de jury, en deze onze prijsvraag
is er werkelijk een van de ergste soort.
Deze overweging komt voort uit bittere
ervaring. Laat u niets voorspiegelen van
mooie prijzen, enz. enz.; ik heb er lak aan.
Ik heb het geprobeerd, maar het \vas om te
huilen. Daar was om te beginnen de muziek.
De piano ligt er nog met gekneusde lendenen
van in bed. Ik begon goed a, b, rata, tate-
rata; het muziektempo zat er in, a, b, abbb.
Maar nu vraag ik u, wat heeft een abbé met
een clubmarsch uitstaande, niets immers. Toen
begon ik met do. Do, re, mi, do, la, do, si.
Ha, dat klonk goed, do si, do si si si. Toen
kwam mijn kleine neef en vertelde, dat het
niet dosi, maar doosje was, hetgeen ik ern
stig moest tegenspreken, want ik had altijd
gehoord potdosi en nog nooit potdoosje. Ge
lukkig moest 'hij naar bed, zoodat we het
debat moesten staken. Maar ook mijn vinger
oefeningen in marschtempo moest ik beëin
digen, aangezien ik anders zijn- en des
piano's nachtrust teveel zou storen.
Dus dacht ik er over eerst de woorden aan
elkaar te flansen. Maar daarbij stuitte ik al
dadelijk op ernstige tegenwerking hunner
zijds. Mijn bedoeling was, teneinde de marsch
vooral populair te maken, verschillende „stan
dard expressions" aan mekaar te lijmen, bijv.
als volgt:
Hij bood een drie sans
En kreeg geen schijn van kans.
Toen zei een, je bent de verliezer
Je speelt teveel op „sicher".
Jongens laten we dit liever staken
En een pestertje gaan maken.
G. J. de Boer
- 5 -
-it'
A.F.C.-ers, begunstigt onze adverteerders!
