gende halfbacklinie, zijn doel maagdelijk te
houden. Aan den anderen kant gaf ook Karei
niet thuis en iedereen dacht reeds, dat de
wedstrijd in een puntloos spel zou eindigen,
toen een paar minuten voor het einde de
strandmenschen bij een plotselingen uitval
een goal wisten te forceeren. Het was een
hard gelag en een groote teleurstelling voor
de vele A.F.C.-supporters, die allen vurig
gehoopt hadden, dat we het nieuwe seizoen
met een overwinning zouden inluiden.
Het vertoonde spel gaf echter vertrouwen
voor de toekomst en dit vertrouwen werd den
volgenden wedstrijd tegen D.E.C. niet be
schaamd. Met 21 wisten onze jongens te
winnen, doch het was een zwaar bevochten
zege. De D.E.C.-ers vertoonden een vlug en
goed sluitend spel en waren mede door
het zwakke spel van onze halfs voor de
rust voortdurend in de meerderheid. Toch
wisten wij de leiding te nemen en deze zelfs
tot 20 te vergrooten. Na de rust speelden
wij beter, doch toen bleven merkwaardiger
wijze verdere doelpunten voor ons uit, hoe
wel de D.E.C.-doelman het zwaar te ver
antwoorden kreeg. Eindelijk slaagde D.E.C.
er in een tegenpunt te maken en onze achter
hoede moest alle zeilen bijzetten om den ver
overden voorsprong te behouden. Alandt
verdedigde zijn doel echter meesterlijk en on
der groote spanning kwam het einde met een
21 overwinning, waarmede we meer kre
gen, dan ons toekwam. De eerste twee punten
v/aren echter binnen.
De volgende week slaagden we er in op
ons terrein West-Frisia met 41 te kloppen.
Reeds kort na het begin wist Verhoeven den
Enkhuizer keeper met een scherp schot te
passeeren. Onze voorhoede, waarin vooral
Kali en Wolters uitblonken, was bijzonder
op dreef en wist nog drie maal te scoren,
waartegenover de Frisianen slechts één tegen
punt konden stellen. De Enkhuizers speelden
een primitief spel, waren echter zeer fanatiek
en trapvast. Vooral de beide backs waren
enorm. In Enkhuizen, waar de toestand van
het terrein van dien aard is, dat het zeer
moeilijk is hierop voetbal te spelen, zooals
het behoort te worden gespeeld, zal het zeer
zeker niet gemakkelijk zijn West-Frisia te
verslaan.
Zondag 12 October speelden we tegen
W.F.C. in Wormerveer en ook nu wisten
onze jongens te zegevieren. Spanning was er
echter genoeg, want W.F.C. had steeds de
leiding. Eerst was het 10 voor W.F.C..
wij maken gelijk, W.F.C. neemt opnieuw
de leiding, wij maken weer gelijk en jawel
eindelijk slaagden we er in het winnende
goaltje te fokken, zoodat we de twee dure
puntjes mee naar Mokum konden nemen.
We hadden nu 6 punten in vier wedstrij
den en stonden er dus zeer goed voor. We
hoopten nu allen j.l. Zondag ook Alcmaria
Victrix aan onzen zegekar te binden, daar
we dan een goede gooi zouden doen naar
de eerste plaats. Helaas, es hat nicht sollen
sein. We verloren met 20, een uitslag
weliswaar geflatteerd, doch niet geheel en al
onverdiend. We speelden weer met hetzelfde
elftal als de vorige weken, t.w.
C. Alandt,
P. Bos, J. van Nek,
J. Huyer, Hütter, Breethoff,
Verhoeven, Noordendorp, Ascherman,
P. Wolters, Knopper.
De Alkmaarders, waarbij o.a. ons oud-lid
Zweedijk de backplaats bezette, beschikten
ever een hardwerkende, snelle ploeg, die in
ae competitie ongetwijfeld nog wel van zich
zal doen spreken. Vooral de wings waren
door hun snelheid uiterst gevaarlijk. Het
eerste kwartier waren we dan ook voortdu
rend in de minderheid en wist Alcmaria met
een scherp schot in den hoek Alandt te pas
seeren. Dit is onzen jongens te veel en luide
aangemoedigd door de talrijke A.F.C.-sup
porters komen ze onstuimig opzetten. Het wil
voor echter maar niet vlotten; het binnentrio
houdt het spel te kort, waardoor de Alc-
maria-verdediging steeds gelegenheid krijgt
het leer weg te werken, terwijl wanneer de
bal bij onze buitenspelers komt, deze slechts
zelden een behoorlijken voorzet geven, doch
dikwijls of achter de lijn plaatsen of op het
Alcmaria-doel, met welke schoten de keeper
natuurlijk niet de minste moeite heeft. Toch
hadden we in deze periode wel een tegenpunt
verdiend, doch Fortuna is niet met ons en
rust gaat in met 10 achterstand. Ook na de
hervatting zijn we in de meerderheid en het
Alcmaria-doel ontkomt eenige malen op on
begrijpelijke wijze aan een doorboring. Wel
driemaal draait de bal op de doellijn, doch
in het allerlaatste moment is er nog steeds
een Alkmaarsche schoen, die het leer weet
te expedieeren. Deze tegenslag schijnt onze
spelers te ontmoedigen; ze worden nerveus
en verschillende goede kansen worden door
slecht schieten en zenuwachtig pingelen ver
knoeid. Alcmaria doet intusschen menigen
gevaarlijken uitval; de Alkmaarsche voor-
2
A. F. C.-ers, begunstigt onze adverteerders!
