AMSTERDAMMER BEP THOMAS
38
Bep Thomas
Bep Thomas, ex-intemational scheidsrechter en (bijna) 50
jaar jeugdtrainer van AFC.
Daarbij heeft ondergetekende gebruik gemaakt van in het
verleden verschenen artikelen in Voetbal International en
in Exprofs.nl. Stratenmaker van beroep Bep Thomas, een man
van no nonsense. 'Als ik iets vind, het ergens niet mee eens ben,
dan zeg ik dat ook". Uitgesproken met die heerlijke Amsterdamse
tongval van hem. De vraag rijst natuurlijk hoe een ex-straten
maker bij het zeker in die jaren toch wel chique AFC terecht is
gekomen? Maar als er iemand trots is op zijn achtergrond dan is
dat Bep Thomas wel, nooit zal hij die verloochenen. De basis voor
de man die hij is, gewoon doen, je niet beter voordoen dan je bent
en altijd voor je mening uitkomen.
Hoe ben je destijds bij AFC terecht gekomen?
Het was de kampioenswedstrijd SDW - AFC in 1969. Ik kreeg
in deze wedstrijd een schop of beter gezegd een tikkie van Kees
Gehring. Ik reageerde niet, zei niets, dacht alleen maar jou kom
ik nog wel tegen. En ja, even later kreeg ie toch een ram van mij
(grote glimlach van Bep). Weet je wat die scheids zei? Als ik niet
zo'n bloedhekel had aan dat bekakte AFC, had ik je eruit gestuurd.
AFC werd kampioen. Als aanvoerder van SDW ging ik 's avonds
naar het feest, met een grote bos bloemen. Niemand van SDW
dacht er aan om mee te gaan. Naar AFC zeker, nooit. Ik wel, re
actie van de SDW'ers, wat ben jij een lul. Zegt Kees op die avond
tegen mij: Waarom wordt jij hier geen jeugdtrainer? En hij stelde
mij voor aan de penningmeester de heer Otto van Rijn, die het
direct rondmaakte. Nooit spijt van die overstap gehad.
Je bent nu bijna 50 jaar jeugdtrainer bij AFC. Je bent al dik in
de zeventig, wat drijft jou om zo door te gaan?
Ik blijf fit omdat ik graag golf en drie keer per week naar de sport
school ga. En de jongste jeugd trainen geeft zo veel plezier. Vorig
jaar had ik een team van onder 12 onder mijn hoede. Elke training
waren zij er allemaal, het hele jaar door. Waarom? Omdat de spe
lertjes willen voetballen. Daar gaat het om: het plezier in voetbal
len. Voetbal is een simpel spelletje. Hou het dan ook simpel. Als
ik al die trainers, ook jeugdtrainers zie met laptops, ach kom nou
toch. Zo'n hele bank langs het veld allemaal met aantekenblokken
voor zich. Heb je ooit Cruijff of van Hanegem zo gezien?
Je loopt nu al zolang mee, wat zou je bij AFC willen verande
ren?
AFC is een prachtige club, maar wat ik mis, is de overtuiging
dat wij spelers voor het eerste moeten opleiden. Ja, ik weet het,
er worden er zoveel door profclubs weggeplukt, maar toch. Meer
denken in een piramide. Goede spelers in een hoger team, de min
dere in een lager team. Er moet een lijn inzitten. Een coördinator
die de lijn bewaakt. Weet je wat soms bij AFC een probleem was
en is: beïnvloeding om zoontjes in een bepaald team te laten spe
len. Oud-voorzitter Dick van der Klaauw vroeg mij eens op een
feestavond of zijn zoons de volgende dag opgesteld stonden. Ik
antwoordde hem: Ik ga de opstelling niet bekend maken en zeg
dus ook niet of je zoons spelen. Ha, die stonden overigens niet
opgesteld. Prima voorzitter trouwens, mooie kerel, die kon mijn
houding wel waarderen.
Een stratenmaker die internationaal scheidsrechter werd. Vertel
Ik stond langs de lijn mij een keer op te winden over een scheids
rechter. Die kon er echt niets van. Werd ik op mijn schouder ge
tikt: Kan jij het beter? Ja natuurlijk een blinde is zelfs beter, zei ik.
Werd ik voor een gesprek uitgenodigd. Zo ben ik scheidsrechter
geworden, nooit spijt van gehad, mooie herinneringen. Floot ik de
bekerfinale tussen Fortuna en Feyenoord met Johan Cruijff. Die
was zich aldoor bij mij aan het beklagen, sprong bij elk duel hoog
op. Op een goed moment had ik er genoeg van: Ga nou voetballen,
het is geen circus hier. Komt ie even later naast me lopen: Je heb
gelijk Beppie. Oh ja, ik werd een keer op Zeist uitgenodigd. Bep je
hebt een goede wedstrijd gefloten, maar wil je niet iedere keer ver
tellen dat je stratenmaker bent? Ik dacht het niet. Ik ben op mijn
14e stratenmaker geworden, dat wou ik en niets anders. Ik weet
nog dat men zei dat ik de top niet zou halen als scheidsrechter.
Nou dat moet je niet tegen mij zeggen.
Als je een wedstrijd bekijkt, volg je dan de scheidsrechter?
Nee ik denk er niet aan, ik zie wel of iemand kan fluiten of niet.
Ik vind Björn Kuipers een topper. Maar ik vind dat er te vaak
gefloten wordt op instructies en niet op het aanvoelen van een
wedstrijd. Ik ben voor doellijn-technologie en ook voor de VAR.
Helaas kan de VAR ook fouten maken, hebben we bij de laatste
WK gezien. Als een scheidsrechter er boven op staat en er wordt
een zware overtreding begaan, het bewust staan op de wreef van
de tegenstander en hij ziet het niet en de VAR moet dan ingrijpen,
dan ben je als scheidsrechter waardeloos. Heb je toch geen VAR
voor nodig. De VAR haalt wel veel eindeloos geprotesteer weg.
Kijk, een scheidsrechter kan ook fouten maken. Tijdens Feyen
oord - PSV gaf ik Willy van der Kerkhoff een gele kaart. Lopen
we naar binnen voor de rust, komt ie naar mij toe: Beppie je zit
fout. Ik zei, je hebt gelijk. Maakt hij toch een overtreding in de
tweede helft, diep geel. Ik doe net of ik het niet gezien had. Pu
bliek razend. Loop ik naar hem toe: Nog een keer en je gaat er af.
Daarna niets meer aan de hand. Dat bedoel ik met het verschil
tussen vroeger en nu.
Ik las in een artikel dat Leo Horn belangrijk voor je is geweest.
Wat je noemt een persoonlijkheid, was mijn beoordelaar, veel van
geleerd, ook buiten het veld. Ik had België- Duitsland gefloten,
vriendschappelijke wedstrijd. Eerste helft, België schreeuwt om
een penalty, maar ik gaf hem niet. Vlak voor tijd Duitsland wel
een terechte penalty. Duitsland wint met 0-1. Ik sta te douchen,
klop op de deur, Leo Horn. Vond dat ik goed gefloten had, vond
de afgewezen penalty terecht, maar ook de gegeven. Maar die zou
hij nooit gegeven hebben. Waarom niet? Omdat het Duitsland is.
Kijk zo zit ik dus niet in elkaar.
Niet jammer datje geen zoon op het voetbal veld hebt kunnen
bewonderen? En als er toen al vrouwenvoetbal had bestaan,
zouden je dochters gevoetbald hebben?
Nee, nee, nee!. (heel stellig) Mijn dochters en zeker mijn vrouw
geven helemaal niets om voetbal. Ik heb een heel lieve en sterke
vrouw, is ooit een keer mee geweest en dat was tevens de laatste
keer, maar zij laat mij alle vrijheid voor het voetbal. Toch ben ik
afgelopen zondag met haar naar Noordwijk gegaan in plaats van
kijken naar Ajax!
André W
