"KONDEN WIJ HET NOG MAAR
EEN KEER OVER DOEN...
ANDRE WIJNAND IN GESPREK MET KEES GEHRING.
40
AFC van 1964 tot 2017
Jij bent altijd bij de Persmap betrokken geweest. Waarom
ben je nu gestopt?
Ik heb vanaf de eerste editie in 1983 tot en met de uitgave
van vorig seizoen ieder jaar met veel plezier en in verschil
lende functies aan de Persmap meegewerkt. In april vierde
ik een kroonjaar, het zogenaamde nieuwe 60, tijd voor nieuw
elan. Persmap nummer 35, dit keer onder redactie van Hester
Westerhof, de dochter van onze voorzitter, zal weer een actu
eel visitekaartje van AFC worden en een mooi uithangbord
voor de AFC Vriendelijke Bedrijven.
Wat jij gedaan hebt voor AFC is indrukwekkend (zie ka
der). Hoe kijk je daarop terug?
Tsja, als je het zo op een rijtje ziet is het heel wat, maar zo heb
ik dat nooit beleefd. Het is niet te bevatten dat het allemaal
zo lang geleden begonnen is, de jaren zijn voorbij gevlogen.
Mijn periode als bestuurder is op dat van de stichting Keep
Smiling na zoals het heet 'water under the bridge', ik ben
trots op wat er tot stand is gekomen.
25 jaar in het Bestuur van AFC. Wat kan je daar over ver
tellen?
Er was door de jaren heen meestal een prettige sfeer en na de
vergaderingen werd de derde helft vaak tot in de kleine uur
tjes aan de bar voortgezet. Er zijn zoals wij dat in het bestuur
benoemden heel wat bootjes losgegooid", als ik daar in de
tail op inga wordt het een veel te lang verhaal Ik heb met
alle collega bestuursleden en functionarissen altijd kunnen
werken onder het motto 'wij denken niet in problemen, maar
in oplossingen'. En ook, AFC is meer dan een voetbalclub.
Wij hebben bijvoorbeeld allemaal vrienden binnen de club
waarmee je lief en leed deelt en hebt gedeeld. Helaas zijn er
ieder jaar weer clubgenoten die ons ontvallen. Dat blijft altijd
een groot gemis, maar zij leven voort in de herinneringen en
verhalen over vroeger.
Het AFC bestuur van 10 jaar geleden, seizoen 2007-2008
Voorste rij van links naar rechts: Ad Westerhof Kees Gehring, Machiel van der Woude,
Nicolaas va.n Ommeren, Edwin Geluk. Tussen hen in de Metropool Cup.
Rij da.a.ra.chter van links na.a.r rechts: Ruud Mantel, Rinus van Leijenhorst, Ronald Koster,
Henk Bijlsma, Bob Duis.
Vergelijk de situatie toen je begon als bestuurder eens met
die van nu.
AFC was toen ik in het bestuur kwam natuurlijk al een club
met een geheel eigen gezicht en een stabiele Hoofdklasser.
Maar anno 2017 is AFC als gevolg van alle prestaties van het
eerste door de jaren heen en de kwalificatie voor de Tweede
Divisie in 2016 in combinatie met de mooie resultaten bij
de jeugdafdeling en Zaterdag 1 de sportief best presterende
amateurvoetbalclub van Nederland. Dat is echt spectaculair,
daar zijn vele andere clubs jaloers op. En mede door de AFC-
Vriendelijke Bedrijven is onze club ook financieel kernge
zond. Daar is door velen in lengte van jaren hard aan gewerkt
en bedenk daarbij dat AFC als traditieclub toch ook altijd oog
heeft gehad voor de continu veranderende omstandigheden
om ons heen, ook nu in de Tweede Divisie is dat zeker het
geval.
Je bent nog altijd nauw betrokken, wat betekent AFC voor
jou?
Zowel persoonlijk als zakelijk heb ik veel aan de club te dan
ken. Persoonlijk voor de vele vriendschappen en alle mooie
herinneringen en zakelijk omdat ik na militaire dienst via be
kende AFC'ers in de textielwereld terecht ben gekomen en
mede daardoor in 1975 met Bonnit kon beginnen. Daarnaast,
AFC is onze familieclub. Mijn broers zijn net als ik Ridder en
onze jongens hebben een fijne jeugd gehad op Goed Genoeg
en later mooie jaren bij het Eerste. Robert debuteert komend
seizoen bij de Klassieke Veteranen en Bobby speelt in Zater
dag 2. En kleine Jimmy, de vierde generatie Gehring, is net
als zijn vader en oom bij zijn geboorte lid geworden. Natuur
lijk moet ik ook Sylvia noemen, want zij heeft mij altijd alle
ruimte gegeven. En zij was een echte supporter van het spel
letje, van Robert en Bob heeft zij bij AFC en in hun periode
bij Ajax vrijwel nooit een wedstrijd gemist.
Ook als speler had je een lange loopbaan.
In 1964, net 17 jaar, ben ik overgekomen van Swift naar de
A1 junioren en in 2010 ben ik bij de Klassieke Veteranen
gestopt. Waarom? Toen ik merkte dat mijn steeds jongere
mede-veteranen mij de bal niet meer wilden geven, ook al
stond ik he-le-maal vrij, was dat het moment om er een punt
achter te zetten. Maar wat een mooie tijd. Spelend in de A1
tegen de A1 van Ajax uit, 2-0 achter, maar wel winnen met
2-3. Het is meer dan 50 jaar geleden, maar zo'n wedstrijd
vergeet je nooit meer Het seizoen daarna met 6 jeugdspelers
in het Derde. Opdracht was om kampioen te worden. Je raadt
het al, we werden kampioen. Ook toen was AFC ambitieus.
Aan het einde van dat seizoen speelde ik nog 2 wedstrijden
in AFC 1 en bij aanvang van het seizoen 1966-1967 kwam
ik onder trainer Ge van Dijk als 19-jarige spits in het eerste
elftal, een geweldig vriendenteam. De meesten zijn 50 jaar
later nog altijd lid, dat zegt alles. Dat seizoen en ook het sei
zoen 1968-69 werd AFC kampioen van de Eerste Klasse, des
tijds de hoogste afdeling, daarvoor in 1961 en 1963. Vier keer
kampioen in acht jaar tijd, de Gouden jaren!
