en speler van AFC draagt op zondag een jasje. Dat hoort erbij als je in het eerste elftal speelt, weten Tim Wulffraat (21) en Daan Sutorius (22) ook wel. Maar liever dragen ze een makkelijk zittend t-shirt. Petje op. Sportschoenen. Broekspijpen van een strak gesneden jeans aan de onderkant beetje opgerold. Zo lopen ze ook de studio binnen. Typische stadsjongens van nu. Lekker nonchalant. "Interessante keuze," reageerde Daan toen hem werd verteld dat hij met Tim in maatpak op de foto gezet zou worden. "Niet echt onze natuurlijke habitat." Daan kan makkelijk namens Tim praten. Ze zijn namelijk beste vrienden. Daan: "Onze vriendschap gaat bijna achttien jaar terug. We woonden bij elkaar in de straat. Ik op Boekenrodelaan nummer zes. Tim op nummer tien. Toen hebben we heel veel op straat gevoetbald. Waren bijna elke dag samen. Tim zat vroeger ik denk tot groep drie ofzo op een andere school, wat verder uit de buurt. Ging ik na school altijd in de straat voor de deur wachten tot Tim en zijn broer, ook een goede vriend, allebei thuiskwamen. Zodat we buiten konden gaan voetballen." Tim: 'Toen ik op mijn derde naar Amstelveen verhuisde was Daan mijn nieuwe buurjongetje. We werden meteen vrienden en bleken beiden veel van voetbal te houden. Vanaf dat moment deden we alles samen. Tot de dag van vandaag. Ik weet van Daan al vaak hoe hij over bepaalde dingen denkt zonder hem gespro ken te hebben." Daan: "Ik herinner me een wedstrijd uit de D'tjes. Nederhorst uit. Ik stond op het middenveld. Tim was keeper. Bij rust stonden we 3-1 achter. In de rust zijn we samen in de spits gezet. We wonnen met 4-3. Door goals van ons. We kunnen elkaar gewoon heel makkelijk vinden op het veld. En dat komt ook zeker doordat we buiten het veld zo goed met elkaar omgaan." Sinds 2012 speelden Tim en Daan bij elkaar opgeteld ruim zestig wedstrijden in het eerste elftal van AFC. Tim als aanvaller. Daan als middenvelder. Samen goed voor ruim twintig doelpunten en meer dan tien assists. Ze waren belangrijk in het behalen van de titel, ondanks hun jonge leeftijd, maar onder de hoede van de meer erva ren spelers in de selectie zette het tweetal ferme stappen richting volwassenheid. Een mooi voorbeeld: in de kampioenswedstrijd kreeg AFC bij een 3-2 voorsprong een vrije trap. Nog een treffer zou de wedstrijd op slot gooien en de titel zeker stellen. Daan en Tim liepen samen naar de bal, die net buiten het strafschopgebied van de tegenstander lag. Tim: "Het was ons opgevallen dat veel keepers vaak een pas naar de korte hoek zetten wanneer ze de bal laat of niet zien. Zo zou de lange hoek openliggen. Ik besloot te doen alsof ik hem nam maar stapte over de bal." Daan: "Met Tim inderdaad afge sproken dat hij de bal zou neerleggen en eroverheen zou lopen, zo dat de keeper zou denken dat hij hem zou nemen. Lukte uiteindelijk perfect, keeper zette na aanloop Tim een behoorlijke stap naar het midden, waardoor voor mij de hoek iets meer vrijkwam." Tim: "De muur sprong en de keeper maakte de stap naar de korte hoek. Lange hoek lag open, makkelijk voor Daan om hem daar te plaatsen." Ze vierden het doelpunt als beste vrienden. Een kinderlijk blije omhelzing. Achter het doel stond een grote groep spelers van de Zaterdag 1 waarmee Daan en Tim een jaar eerder nog hadden samengespeeld. De ex-ploeggenoten klapten hun handen stuk, blij dat ze waren voor het getalenteerde vriendenduo dat hun ploeg halverwege het seizoen 2012/2013 onverwacht kwam versterken. Het komt niet zo vaak voor dat spelers van de zondagselectie in de winterstop de overstap maken naar de Zaterdag 1, maar Tim en Daan waren een welkome versterking voor de ploeg van Wessel Colijn, een trainer die ze nog kenden van hun gezamenlijke periode

AFC (Amsterdamsche Football Club)

Persmappen | 2014 | | pagina 32