van AFC 1 (zie elftalfoto op pagina 20 en 21) 111 gesprek met:
Dichterbij
Heel erg leuk was dat. Dat proberen we voort te zetten. Ik vind
het ook nog steeds leuk om jongens van het team bij mij thuis
te ontvangen. Het zijn stuk voor stuk prettige kerels. Ook wel
'mannetjes', maar dat is juist leuk. Natuurlijk moeten wij er ook
aan werken dat de clubcultuur behouden blijft. Tegelijkertijd
moeten wij daarin niet doorschieten want er is al zoveel aan
bod, de boog kan niet altijd gespannen zijn.
Cor, je bent bij veel Amsterdamse clubs trainer geweest
en ook vaak kampioen geworden. Je begint nu aan je
vijfde seizoen bij AFC. Twee laatste vragen: hoe word je
Kampioen en voel je je inmiddels al een beetje AFC-er?
Ha! Ja ik voel mij zeker AFC-er. Ik werk hier nu al een flink aantal
jaren en voel mij ook goed bij de club. De mensen zijn vriendelijk
en het is vaak gezellig op donderdagavond en zondagmiddag.
Ik ga ook graag naar de jeugd en zo nu en dan naar de Zaterdag
1 kijken. Als ik in het weekend ga winkelen word ik weieens her
kend als de trainer van AFC en dan ben ik daar trots op, dat mogen
jullie best weten. Het was ook zo mooi om kampioen te worden
in 2010. Dat was voor iedereen hier geweldig. En kampioen word
je door keihard
te werken.
Dat is de basis
van alles.
Natuurlijk moet
je ook talent en
kwaliteit hebben
maar dan ben
je er nog niet.
Wij hebben een
moeilijke voor
bereiding achter
de rug maar de
basis ligt er. Als
wij samen hard
werken kunnen
wij er een mooi
en leuk jaar van
maken.
Bob, jij hebt
ook in je jeugd
aardig kunnen
voetballen,
maar koos op
de middelbare
school voor
het doel van Hilversum. Ronny van Es, Mike Derlagen en muziek,
de verkeerde kant van de paal gaat. 2it er een over
lap in je passie voor muziek en AFC?
Ja dat klopt, ik speel drums en basgitaar en van pupil van
6 jaar tot en met de junioren A-1 heb ik met mijn tweelingbroer
Jack bij AFC in de jeugd gevoetbald, maar toen hebben wij voor
muziek gekozen. Jarenlang heb ik in een leuke band gespeeld.
Onze specialiteit was het repertoir van 'the Beatles'. Geweldig
om muziek te maken, alhoewel je ook met een band kan
hebben dat het niet lekker loopt. Als je als muzikant niet goed
op elkaar aansluit, wordt het ook werken en ploeteren, net als
met sport. Maar als het dan klikt bestaat er weinig veel mooiers
dan muziek maken. Daar kan je zo'n enorme kick van krijgen.
Die kick valt te vergelijken met een mooie goal of een overwin
ning van ons op zondag. Dat is puur genieten en daar doen we
het met z'n allen voor.
Portret van een hoofdtrainer, op een augustusavond, daags
nadat de competitie is begonnen met een nederlaag.
Door: Thomas Rijsman
Langzaam kruipt de tropische hitte achter de horizon. Cor
ten Bosch tuurt en observeert, ijsbeert, werpt een blik op zijn
horloge, dat los in de palm van de linkerhand ligt, praat zo nu en
dan met zijn assistenten en besluit dan dat het tijd is. Hij opent
zijn mond, meer gaap dan schreeuw en toch klinkt er een brul.
Kort en krachtig. Het is tijd om de koppen bij elkaar te steken,
zo aan het begin van de training, vindt Ten Bosch, ledereen
schuifelt gedwee zijn richting op. Klassiek beeld van een kring
gesprek, op een veld met ondergaande zon.
De trainer die aan zijn vijfde seizoen bij AFC is begonnen, heeft
een schurende stem, een beetje hees, die past bij zijn bruin
lederen huid en stoppelbaard. Het buitenleven staat in zijn
hoofd gegroefd. Net als de eeuwige jeugd. Twinkelogen. Lieve
man. Dat zie je meteen. Een Jordanees. En, want daar verdient
hij zijn geld mee: een kampioenenmaker, bij zeven verschillende
clubs. Kwalificaties te over, als je inmiddels 61 bent.
Er werd ooit gezegd: wat moet een type Ten Bosch eigenlijk
bij AFC? Immers: hij is geen man die vrijwillig een jasje draagt,
maar de pakkenmakers van de club hebben gelijk als ze zeg
gen dat hij er wel het juiste lijf voor heeft. Stevige schouders.
Gevulde borstkas. Van zichzelf al getailleerd in de lendenen.
Hoe je het ook wendt of keert: een ijdel karakter met het logo
van AFC naast het revers, gaat nog rechter lopen.
Daar staat hij dan, aan de rand van het trainingsveld, in korte
sportbroek, waarvan hij de rand één keer heeft omgeslagen
waardoor het label op zijn kont bungelt. De heupen naar voren
gekanteld. Voeten naar buiten gericht. Handen in de zakken
of op zijn rug. Je ziet: deze trainer raakt niet in paniek van één
keerverliezen.
Om zijn nek hangt een oranje sleutelkoord en een zilveren fluit,
die Ten Bosch later op de avond meerdere malen tussen de
lippen steekt en dan achteloos uit zijn mond laat vallen. Lekker
nonchalant. Zo loopt hij ook achter de ballen aan, die zijn spe
lers naast of over schieten. Een schuifelpas naar de uithoeken
van het veld. Zijn rechterbeen sleept een beetje. Komt door de
klutsknieën. Littekens herinneren aan de operaties aan de kruis
banden. Soms trapt Ten Bosch tegen de bal. Rechtsbenig blijkt
hij te zijn. Ooit speelde Corrie bij Blauw-Wit, Ajax, De
Volewijckers, FC Amsterdam, Zeeburgia en DRC. Amsterdamser
kan je een voetballeven bijna niet schrijven.
Ten Bosch is omringd door zijn spelers. Er zal gesproken gaan
worden over de nederlaag van een dag eerder. In de nacht tus
sen toen en nu zal iedereen even gedacht hebben aan een sei
zoen eerder, toen de selectie voor het eerst onder de hoede
van Ten Bosch uit elkaar dreigde te vallen. Er was sprake van
groepjesvorming. Bijna glipte de controle door de vingers van
de trainer, ledereen wil nu weten: hoe zal het humeur van de
ploeg dit seizoen zijn?
ITen Bosch krabt even achter zijn hoofd, dan aan de binnen
kant van zijn knieën, maar het belangrijkste gebaar maakt hij
nog voordat hij zijn eerste woord gesproken heeft. Zijn handen
glijden als kommetjes in elkaar. Dichter bij elkaar, wenkt Ten
Bosch en iedereen doet een stap naar voren. 9
Cor en Bob, dank voor dit gesprek en namens de Zaterdag
1 en vele andere AFC'ers wensen wij alle spelers en
begeleiders van AFC 1veel succes in de competitie! 9
