Wat betekent AFC voor mij?
Zo maar een dwarsdoorsnede uan de leden
Staand v.l.n.r. de jeugdcoördinator,
een fysiotherapeut van de medische
commissie, keeper van de AFC vete
ranen, de captain van het eerste elf
tal, AFC's webmaster en
Schakelproducent, een directeur van
een AFC vriendelijk bedrijf, de rechts
buiten van AFC zaterdag 5 en een
kersvers erelid, te weten
Jan Verhagen, Wim Crouwel,
Maurice de Hond, Daniel van Meer,
Hans Elias, Bas Rachman, Tom
Egbers en Ger van Caspel.
Zittend v.l.n.r. de captain van de juni
oren A1 seizoen 2002-2003, een
nieuw jeugdcommissielid, het oudste
Erelid met op schoot de allerjongste
AFC'er, de preses van het dames-
jaardiner en een jeugdscheidsrechter,
te weten
Louis Stam, Peggy van Wijnen, Cor
Kerker en Sander van Dijk, Henny
Somers-Bleekemolen en Seth van
Straten.
Gehurkt twee veelbelovende jeugd
spelers, links Kai Bottse ID1 pupillen)
en rechts Joost Huisman CC junior)
Jan Verhagen (45), jeugdcoördinator
Nadat ik als jeugdtrainer actief was geweest bij Neerlandia en JOS
werd ik in augustus 1982 door de oude heer van Rijn benaderd of
ik de E- en F-pupillen op woensdagmiddag bij AFC wilde gaan trai
nen. De sfeer bij AFC sprak mij direct aan. Er was waardering en
er was ruimte voor extra activiteiten. In de loop van de jaren zag
je de jeugd groeien. Het aantal teams breidde zich uit en de trai
ningen werden samen met andere trainers verzorgd zoals bijv.
Dennis Gebbink en Heini Otto. Door de groei van het aantal jeugd
leden ontstond naast het trainen ook behoefte om meer te coördi
neren. Vanaf 1990 zijn dan ook mijn werkzaamheden naast het
trainen steeds meer verschoven naar het samenwerken met de
jeugdcommissie, trainers, leiders en spelers. Ik vind dat AFC een
geweldige club is, er is een goede afweging van prestatiegericht
voetbal en behoud van sfeer en identiteit. Waar vind je een club
met een A1 in de 1 e divisie, een A2 in de 2e divisie maar daar
naast ook nog een A3, A4, A5 en een A6. Waar vind je een club
die in de winterstop voor meer dan 300 E- en F-pupillen een
Superstar-evenement organiseert met golf, bowlen, zaalvoetbal en
voetbalsquash Mijn 3 zoons (Tom, Erik en Peter) voetballen ook
met veel plezier bij AFC. Je mag gerust stellen dat AFC een deel
van mijn leven is geworden. Een club waar je je thuis voelt, waar je
veel energie in kan stoppen maar ook veel energie voor terug krijgt.
Ullim Crouwel El), lid medische commissie
Ik meen rond de 25 jaar lid te zijn van deze prachtige amateurclub.
Deze is inmiddels te vergelijken met een goed gerund bedrijf.
Vandaar de aanwezigheid van de medische commissie, bestaande
uit Lex, Ko, Frank, Reinier en ondergetekende, bijgestaan door
enkele fysio-studenten voor onze topjeugd. Mijn veel gelezen para
medische stukjes in de Schakel vinden gretig hun weg.
In 1974 stopte ik met internationaal honkbal, waarna in 1979 het
roemruchte FC. Amsterdam ter ziele ging en ik Ko Groszenipper
vanuit deze medische dienst bij A.F.C. als sportverzorger kon
onderbrengen. In mijn goede tijd speelde ik honkbal en voetbalde
tevens bij mijn oude club O.V.V.O. tegen A.F.C. Echte derby's, met
namen als Flenne Boskamp en Elbert Tak.
Omdat zoon Michael, inmiddels meervoudig honkbalintemational,
in de A.F.C. jeugd ging voetballen, werd op indringende wijze door
Jan en Flerma Steensma op mij ingewerkt om te komen spelen bij
hun A.F.C. Voetbalde ik reeds in Zaterdag 3, ook nog 'even' de
dochter A.B.C. geholpen naar de eerste klas door te stomen. Dit
samen met mannen als Edwin Geluk Hans Slaap, Doby Peters met
als coach Bob van de Bergh. In 1994 werd de Henne Boskamp
Nobelprijs mij toegekend. "Het zijn de vrienden die er verkeren."
Jan en Herma alsnog mijn hartelijke dank.
Maurice de Hond (55), keeper bij de veteranen
Toen ik in 1976 met arbitreren overging van de zaterdag naar de
zondag, ging ik op zaterdag voetballen bij AFC. En sindsdien heb ik
zo'n 800 wedstrijden gespeeld in de lagere seniorenteams (vaak
ook zowel op zaterdag als op zondag, omdat keepers binnen de
club nogal schaars blijken te zijn of nogal blessuregevoeligl). Alles
wat ik al als buitenstaander over AFC had gehoord bleek in de prak
tijk ook waar te zijn. Vanaf de eerste dag maak je al deel uit van
een bijzondere familie, waarbij het niet alleen gaat om de 2 x 45
8 AFC Persmap Seizoen 2003-2Q04
minuten op het veld. Ondanks het feit dat ik pas op mijn 29e lid
werd verhinderde het niet dat ik volledig in die familie ben opgeno
men. Inmiddels speel ik in een team met vermaarde AFC-ers die
ooit in het eerste elftal gespeeld hebben, wat je bij sommigen af en
toe nog kan zien ook. En als bevestiging van het familiegevoel spe
len mijn drie zoons ook in een AFC-team (zonodig als keeper). Zo
is het regelmatig voorgekomen dat ik met 1 of 2 zoons heb gevoet
bald; derhalve een dubbel familiegevoel.
Daniël van Meer (32), captain 1e elftal
Werken en wonen in Amsterdam resulteerde in 1999 in een over
stap van Elinkwijk naar AFC. Na een fantastisch eerste seizoen
volgde promotie naar de hoofdklasse, een mooie beloning voor een
goede teamprestatie. Als speler is het simpelweg een eer om in
de hoofdmacht van AFC te spelen. Er zijn prachtige boeken ver
schenen over de meer dan 100-jarige historie van de club.
Variërend van oud 1 e elftal spelers, trainers, leiders tot suppor
ters, velen inmiddels representant van de wat oudere generaties,
zie ik hen nog zeer frequent op sportpark 'Goed Genoeg' vertoeven.
Het tekent de kracht van AFC, een club waar mensen met elkaar
verbonden blijven. Persoonlijk mocht ik dit afgelopen jaar ervaren,
toen een enkelbreuk mij een seizoen aan de zijlijn parkeerde; de
attente reacties van vele AFC-ers waren tijdens de lange herstel
periode even indrukwekkend als inspirerend. Het is inmiddels eind
augustus, de seizoensstart in het vizier; het is voor ons als spe
lersgroep wederom een uitdaging bij te dragen aan de verdere ver
rijking van de clubhistorie. Ik nodig de AFC-supporter uit voor de
zondagmiddag: AFC is niet alleen een prachtige club om voor te
voetballen, maar zeker ook om aan te moedigen!!
Hans Elias (GE), webmaster en Schakelproducent
Toen ik in 1974 lid werd van AFC (voorheen 25 jaar bij Robur et
Velocitas in Apeldoorn) kon ik niet vermoeden wat voor belangrijke
plaats AFC in mijn leven zou gaan innemen. In een lager elftal star
tend (9e) eindigde ik in 1991 mijn voetbalcarrière in het vermaarde
12e elftal. Waarom vermaard? Alle spelers van dat team hadden
(en verschillende nog steeds) een (bestuurs)functie of activiteit in
AFC. In 1979 ontstond al de club Twee voor twaalf, refererend
aan het 12e elftal en aan onze partner als de aanduiding twee.
Toen mijn zoontje in 1980 lid werd, was ik direct al elftalleider van
zijn team. Snel volgde opname in de jeugdcommissie. Daarna zat
ik een aantal jaren in de B-commissie en in de kascommissie. Vanaf
1991 ben ik clubscheidsrechter op zondag geworden.
Doordat ik in 1996 voortijdig kon stoppen met werken kreeg ik
gelegenheid de tweewekelijkse productie van de Schakel te gaan
doen. Eind 2000 gevolgd met het ter hand nemen van de website
van AFC, waarvan ik de webmaster ben.
AFC betekent voor mij: vele vrienden, veel ontspanning, veel
inspanning, vele bezigheden en vele contacten, waar ik zeer veel
plezier aan beleef. Ik hoop dit nog vele jaren te mogen continueren.
Bas Rachman (52), directeur uan een AFC uriendelijk bedrijf
Lid geworden in 1963 omdat ik altijd maar op straat voetbalde en
omdat AFC in de ogen van mijn vader de enige geschikte club was
(gelukkig is hij wel door de ballotage gekomen).
Ploeterend door de zandwoestijn van Buitenveldert in aanbouw,
fietste ik in de beginjaren naar Goed Genoeg.
Het eerste elftal waarin ik speelde was het welpenteam 'de Egels'
met Wim Endel als leider en de jaarlijkse wedstrijd tegen de Kon.
HFC was het hoogtepunt van mijn eerste seizoen.
Na de standaardjeugdteams heb ik het voorrecht gehad om 12 sei
zoenen in het eerste elftal te spelen. Hoewel er in die periode,
helaas, weinig sportieve successen zijn behaald, is het toch een
onvergetelijke periode in mijn leven geweest met heel veel plezier
en een groot aantal klassieke AFC anekdotes als herinnering.
Het belangrijkste vind ik echter dat er in die periode een vriend
schap en een bepaalde band is ontstaan met een aantal ras-
AFC'ers, waaraan de tand des tijds, ondanks ieders eigen drukke
werkzaamheden en carrière, nog steeds niet heeft kunnen knagen.
Ik denk o.a. aan Edwin, KeeslKees2, André, Jos, Ernst en Jack
(achternamen zijn niet nodig).
Zij en ook veel andere leden proberen zo veel mogelijk het unieke
karakter van onze club te handhaven, leder doet dit op zijn manier,
de één heel erg op de voorgrond en in de openbaarheid, de ander
veel meer achter de schermen. Ik probeer, op mijn manier, ook een
bijdrage hieraan te leveren.
Sportief gezien ben ik inmiddels afgezakt naar het niveau van niet-
spelend lid van het Veteranen team (lager kan echt niet) en wordt
mijn tijd erg opgeslokt door zakelijke beslommeringen, maar de
band met de club blijft diep in het hart zitten dus op AFC kom ik
altijd terug!
Tom Egbers (45), rechtsbuiten uan AFC zat. 5
Op mijn lagere school, diep in Twente, werd door de meester van
de vierde klas voorgelezen uit een jongensboek. Het ging over de
dolle avonturen van twee jongens die voetbalden bij AFC, in de
Grote Stad Amsterdam. Die belevenissen waren weinig opwin
dend, vond ik. Maar die naam, AFC, je voelde
dat daar een wereld achter moest zitten. AFC, dat rook naar Cruijff
en Engels voetbal.
Een paar jaar later voetbalde ik met Herades tegen een jeugdelf-
tal van AFC. Ze hadden een watervlugge linksbuiten, ene Cohen, ze
droegen een schitterend jongensboekenshirt, en er werd veel gela
chen. Dat de toen al legendarische Hugo Walker gewoon iedere
week in het clubhuis zat ontging me nog.
Inmiddels ben ik bijna twintig jaar lid, en maak al die tijd deel uit
van hetzelfde team, zaterdagmiddag 5.
Sportief dieptepunt: een weliswaar met 5-0 gewonnen, maar op de
4e mei gespeelde wedstrijd. Uit, tegen De Germaan.
Sportief hoogtepunt: het wekelijkse halfuur in de kleedkamer, voor
de aftrap. De code is dat alleen Alphons, een niet meer zo flitsen
de linksbuiten, Sam Moos-moppen vertelt. Ons voetbal is dra
matisch, maar tijdens dat half uur leven we in een jongensboek.
Ger uan Caspel (59), kersuers erelid
In mijn rol als bestuurslid van AFC ben ik in de achter ons liggen
de 22 jaren dagelijks met en voor AFC bezig geweest. De ene dag
kort, de andere dag lang, maar wel iedere dag. AFC was op die
manier een belangrijk deel van mijn leven. Aan die lange periode is
nu een einde gekomen nu ik het bestuur heb verlaten met als
AFC Persmap Seizoen 2003-2004
