Het WK in Italië heeft Oranje niet gebracht wat vooraf door een ieder vurig was ge
hoopt. Jack van Gelder volgde één en ander van zeer nabij en vertelt welke AFC-ers hij
daarbij ontmoette.
AFC op het WK
Het is bloedheet. De temperatuur bedraagt al 27 graden en het is pas
8 uur in de ochtend. Ik wacht op het vliegveld van Palermo op de aan
komst van mijn zoon Brian, die 's avonds de wedstrijd Nederland -
Ierland komt bekijken.
Opeens ontdek ik temidden van een grote groep Nederlandse sup
porters, die met een eerdere vlucht dan Brian zijn aangekomen, drie
AFC-ers: Ab Springer, vergezeld van Jacques en Barry van der
Glas. Na de gebruikelijke plichtplegingen, zoals "Hoe gaat het" en
"Wat is het voor weer in Nederland", komt het gesprek al snel op
AFC.
'We hebben Gillebaard erbij van DWV en van het eerste is er niemand weg.Dat klinkt zeer
positief en zelfs veel positiever dan ik tot op dat moment over de belevenissen van Oranje
kan vertellen.
We nemen afscheid en komen elkaar 's avonds bij het stadion niet meer tegen. Wel ontmoet
ik daar andere 'illustere' clubgenoten zoals Cees Thomas, Alphons Peeters, Reinier van
Dantzig, Bernie Frankfort en Ewald van der Bogt, die een boezemvriend van Ruud Gullit is.
Daardoor verblijft deze groep in Milaan in het riante penthouse van de superster.
Na de aankomst van Brian neem ik hem mee naar het spelershotel, waar ik gewoontege
trouw op de dag van een wedstrijd van Oranje van bondscoach Leo Beenhakker verneem
hoe de opstelling is, wie er op de reservebank plaatsnemen en hoe de te volgen taktiek is.
Maar de voor mijn verslag broodnodige informatie komt pas op het tweede plan, want eerst
informeren de heren Van Basten, Van 't Schip en Beenhakker naar het wel en wee bij de C-
tjes van AFC. Brian, die niet bepaald bekend staat als een schuchter type, is er stil van.
Kan er dan in mijn omgeving helemaal niets meer zonder AFC! Ik denk en —sterker nog
ik hoop van niet!
Ook tijdens het afgelopen WK kon ik het tijdens een aantal radioreportages niet nalaten om
zo nu en dan een relatie te leggen met mijn club. Na een onbegrijpelijke mjsser van Wouters
refereerde ik bijvoorbeeld aan het feit, dat zo'n kans zelfs bij onze F-jes niet zou zijn gemist.
Helaas werd bij dit statement de waarheid enig geweld aangedaan.
Natuurlijk kwam AFC ook ter sprake met clubgenoten als Rob Ouderland, fysiotherapeut
van het Nederlands Elftal, en Theo van Seggelen, die zich bezighield met de sponsoring
rond Oranje.
Maartevens in de bus die mij vanuit de vertrekhal in Palermo naar het gereedstaande vlieg
tuig bracht, werd er over ons rood-zwart gesproken. Met mijn veteranencoach Jaap Pluim en.
mijn teamgenoot Harrie Schoemaker. En ook bij het spelershotel in Milaan met de nieuwe
voorzitter van de elftalcommissie Fred Laarhoven en met Raoul Krak, die hun bestelde en-
treekaarten kwamen afhalen.
Eenmaal thuisgekomen worstel ik mij door de enorme hoeveelheid slechte wedstrijden
heen. Ik luister naar onder meer het verslag van AFC-erHugo Walker en kijk naar'Zami-Due'
crack Tom Egbers. Steeds vaker kom ik tot de conclusie dat AFC-ers op alle fronten actief
zijn en geregeld in de schijnwerpers staan. Maar toch ontbreekt er iets: een kampioenschap
van het eerste! De laatste keer is al weer 21 jaar geleden! Dus, jongens van het eerste?
16
