1986/1987
Doby Peters: "Trekken ze de kar?"
"Vorig jaar heb ik tijdens het gesprek, dat wij over het nieuwe seizoen samen hadden,
nog kunnen zeggen dat de selectie sterk genoeg was om onze toppositie te handhaven.
Nu heb ik mijn twijfels. Is mijn groep sterk genoeg? Zijn ze allemaal technisch zo goed als
ik in de afgelopen weken heb gehoopt en gedacht? Kunnen ze het echt aan? Ik hoop
het. Maar ik weet het niet. Althans, nu nog niet."
Doby Peters, hoofdtrainer van AFC, heeft dus zijn twijfels. Hij staat ook voor een zware
taak. Sinds zijn komst bij AFC heeft hij het eerste team naar de top van de hoofdklasse
gebracht en de afgelopen jaren is er reëel uitzicht geweest op de titel. Dat is niet niks.
Doby is de man geweest, die het aanvallend, dus attractief voetbal bij AFC zeer
nadrukkelijk heeft gedicteerd en dus gestimuleerd. Kan hij die, door hem destijds
uitgestippelde lijn, het nieuwe seizoen voortzetten?
"Ik weet wat ik heb aan de spelers van de selectie van vorige jaren. Maar ik heb er nu een
aantal nieuwe mannen bij. En dan vraag ik me een paar dingen af. Technisch lijkt het me
geen probleem. Maar zijn al deze voetballers wel winners? Anders gezegd: is de groep in
staat in moeilijke omstandigheden de kar te trekken of heb ik een stel 'mooi-weer-voet-
ballers'?"
Ontnuchtering
Het toernooi in Hilversum (als 5e van de acht geëindigd - G.T.) is voor Doby Peters een
openbaring èn ontnuchtering geworden. Na een rustig kabbelend, rimpelloos voorspel
van gezellige oefenwedstrijden kwam tijdens het jubileumtoernooi van Hilversum een
bikkelharde confrontatie met collega-hoofdklasser Elinkwijk. Veel daarover te melden
past niet op deze plaats, maar voor Peters was dit treffen wel aanleiding tot de volgende
kanttekening: "Voor mij en mijn mannen kwam deze wedstrijd precies op tijd. Het was
geen leuke ervaring, maar we hebben nu alle klokken gelijk gezet. We weten nu precies
waar we aan toe zijn. Ons is een voorbeeld gesteld en ik heb ook voor wat mijn eigen coa
ching betreft een nieuw aanknopingspunt. Je denkt als je begint een bepaalde instelling
te moeten uitdragen, maar dan blijkt, dat je je hopeloos vergist. Ik weet nu, waarover ik in
de loop van het komende seizoen met mijn mannen moet praten".
Ko Grosze Nipper: gravel is een ramp
Wie verslaat hem in de race van de dug-out naar de geblesserde
krimpende en kronkelende AFC-er, in afwachting van zijn steun
H en toeverlaat, sinds jaar en dag verzorger van het selectieteam
Ko Grosze Nipper? Weinigen, neen beter gezegd niemand van
zijn leeftijd. Ko telt 46 levensjaren en om fit te blijven trekt hij een
aantal dagen in de week een paar uurtjes uit voor een duurloop
van zo'n tien kilometer.
Ko traint mee in de voorbereiding naar het nieuwe seizoen met
de selectie. "Ik moet in conditie blijven en dan vind ik het een
normale zaak, dat ik met de mannen meetrain." In de groep is hij gewaardeerd, dus
populair. Dat kan nauwelijks anders na al die jaren; Ko begint aan zijn achtste seizoen
bij AFC na daarvoor zes jaar lang in dienst te zijn geweest bij de FC Amsterdam.
Voor het nieuwe seizoen heeft hij goede verwachtingen. Maar één ding moet hem van
het hart. Hij maakt zich ernstig zorgen over de training van de selectie. Hij kan geëmotio
neerd praten over het feit dat de mannen van Doby Peters en Karel Baarschers door ge
meentelijke maatregelen gedwongen zijn op een gravelveld te trainen. Ko: "Dat is een re
gelrechte ramp. Waarom mogen andere Amsterdamse clubs als JOS, Animo, SDW,
DWV om er maar eens een paar te noemen wel op gras trainen en een hoofdklasser als
AFC niet? Wij hebben een uitstekende mogelijkheid om op ons vijfde veld met licht op
gras te trainen, maar waarom dat niet mag is mij een raadsel. De trainer, Doby dus, kan
zijn minimale oefenprogramma nauwelijks uitvoeren en wat mij betreft, ik verwacht
enorm veel blessures vanwege dat gravelveld. Ik hoop, dat daaraan eindelijk eens iets
kan worden gedaan." 15
tamm
