1986/1987
Straatvoetbal in de zaal
Toen steeds meer AFC-ers besloten om zaalvoetbal te spelen was
de tijd rijp voor een eigen afdeling binnen de vereniging om te
voorkomen, dat de spelers zich bij andere clubs zouden melden
en voor AFC verloren dreigden te gaan. Waarom is het animo voor
voetbal in de zaal met name voor de jeugd zo groot? Naar mijn
mening omdat in de zaal de meest elementaire vormen van voet
bal nog kunnen. Ik noem een paar voorbeelden:
1. lichamelijk contact is niet toegestaan;
2. men komt in een kleine ruimte heel veel aan de bal;
3. er wordt lekker veel gepingeld en
4. er vallen veel doelpunten, dus vaak scoren.
Fysiek sterkere jongens hebben geen voordeel, dus de voetbalvreugde staat alles bijeen
genomen centraal.
Is er een vergelijking te maken met het vroegere straatvoetbal? Mijns inziens wel en niet.
Qua spelvreugde namelijk wel en ook wat betreft de kameraadschap. Maar de omstan
digheden zijn anders. Vroeger op straat werden de natuurwetten (weersomstandigheden
e.d.) geaccepteerd. De meest technische speler begon met 'poten' en daarna vormden
zich twee partijen, die elkaar respecteerden en elkaar ook lieten voetballen. De grote
overeenkomst tussen de straat van vroeger en de zaal van nu is dat de voetbalvreugde
centraal stond en staat. Want daar gaat het nu ook nog altijd om.
Clubblad moet variatie bieden
f W mm
In de jaren 1920 - 1925 verkeerde AFC in kritieke omstandighe
den. De sportieve prestaties lieten door allerlei oorzaken veel te
wensen en daardoor was een financieel debacle bijna onafwend
baar. Maar ziet, het bestuur werd drastisch verjongd. Deze jonge
mannen meenden met een drietal maatregelen het onheil te kun
nen afwenden. Instelling van het AROL-toernooi, oprichting van
de cricketclub en uitgave van een maandelijks clubblad 'De Scha
kel'. Toegegeven: het AROL-toernooi werd de kurk waarop AFC
dreef, maar toch, ook 'De Schakel' zal zijn steentje hebben bijge
dragen.
De huidige Schakel opent nog steeds met een foto van het terrein aan de Zuidelijke Wan
delweg en het boven vermeld gedichtje van Nico Holtzappel. Geen van beide zaken dek
ken de huidige werkelijkheid meer geheel. Toch handhaven we deze traditie. En
waarom? Omdat we, zij het met enige fantasie, deze nostalgische begrippen op de huidi
ge toestand kunnen projecteren. Hoe graag zien we weer volle banken. En die bindende
band? Die bestaat ook nog ten dele. We dienen daartoe de inhoud zeer genuanceerd te
gemoet te treden en een redactie dient een zeer gevarieerd corps van medewerkers te
recruteren, zodat met recht elke lezer wat wils kan worden geboden.
De huidige jeugdige lezer/speler zal het weinig interesseren of de verjaardag van een 80-
jarige Zilveren Ploeger wordt vermeld (tenzij het over zijn eigen grootvader gaat), maar
zal wel koortsachtig naar zijn eigen naam zoeken in de elftalopstellingen.
Met andere woorden: een clubblad als 'De Schakel' kan niet gemist worden, maar moet
(toegegeven; niet op elke pagina) voor elk lid, van de F-jes tot de alleroudsten, het nodige
te bieden hebben.
11
t-amm
HANS COORENGEL
"Dit is de Schakel die komt binden
De oude club aan d'oude vrinden.
JAN STEENSMA
redacteur 'De Schakel'
