De keeper was er bij de start gewoon weer bij, maar het team werd wel onthoofd door
blessures van haar aanvoerder en haar vice-aanvoerder. Dit gaf de jeugd een kans. En zo
kwam het dat onze jongste speler, een altijd zeer bescheiden jongeman uit België, ineens als
vice-vice-aanvoerder met een stuk tape om zijn bovenarm centraal in de verdediging stond.
Natuurlijk was hij er nog niet aan toe, maar hij deed wel zijn best. Nadat de eerste periode
achter de rug was vonden we onszelf terug op een keurige derde positie op de ranglijst. In de
winterstop werd er wat gevraagd van onze coach Kees Bregman. De echte aanvoerders
kwamen terug en eisten hun positie weer op. Kees, altijd goed met vedetten, herstelde de oude
hiërarchie en paste zijn oorspronkelijke aanvoerders weer in. Of dit nou een goede zet was, dat
is achteraf te betwijfelen. De eerste resultaten in de tweede periode waren acceptabel maar
niet kampioenwaardig. En toen, tja toen kreeg onze keeper promotie op zijn werk en besloot hij
dat te gaan vieren met een wereldreis. De laatste zes wedstrijden met een speler op het doel
behaalde we vijf punten. Dat was een wonder, maar natuurlijk niet goed voor onze klassering.
Uiteindelijk zijn we geëindigd op vijf punten van de positie die recht gaf op nacompetitie voor
promotie. We vonden het wel goed zo. Deze zomer gaan we weer onderhandelen met onze
keeper over wat extra clausules in zijn contract. Slaagt dat dan doen we volgend jaar gewoon
weer mee om de prijzen.
Zondag 4 - bijdrage van David Vorst
Het seizoen begon met een 2-1 nederlaag tegen AGB. Deze uitslag werk een beetje tekenend
voor ons seizoen. Alles net niet. Behalve de schoten van Ruben Roedema. Die kwamen
helemaal niet in de buurt van het doel. We lieten bij 9 wedstrijd op 1 doelpunt verschil punten
liggen. Het zat allemaal even niet mee. Zeker niet met het aantal blessures. De lange nachten
in de stad eisten hun tol. De ene na de andere hinkelde van het vel. Enkelband hier, knieband
daar, hamstrings, noem maar op. Er was meer opkomst bij de fysio, dan bij de training. Ook
onze aanvoerder Bas de Vos moest het veld verlaten met een knieblessure die hem zeker 10
maanden gaat kosten.
Het doel voor volgend seizoen is dan ook om al die bierbuikjes er een keer af te trainen. Als
ons varkentje Damy van Oosterhout het kan, kunnen we het allemaal. Ook het feit dat twee
ploegen de competitie hadden verlaten werd een smet op het seizoen. Hierdoor kon niemand
meer degraderen en ging de serieusheid er bij veel ploegen vanaf. Dit zorgde af en toe voor
onserieuze wedstrijden en weinig opkomst.
Ondanks dat niet alles mee zat, hebben we een hele gezellige tijd met elkaar. En zelfs als we
niet meer in elkaar geloofden, stond onze rots in de branding, onze trainer Abrahim er altijd.
Hoe boos hij soms ook was, hij bleef altijd in ons geloven. Dat is niet altijd even makkelijk met
al dat kapsones uit zondag 4.
Voetballend was er natuurlijk ook een aantal hoogtepunten. Zo speelden we De Dijk met 0-16
van de mat en legde David de Jong een bal zo dood, dat ook de nieuwe AED van AFC de bal
niet meer kon redden. Als hij nou ook nog eens penalty's erin zou schieten zou het helemaal
mooi zijn. Ook R. Roedema wist een keer met het hoofd te treffen. Vol op de neus van OFC-
grensrechter, waar het seizoen toepasselijk mee werd afgesloten.
We nemen dit jaar helaas afscheid van een aantal spelers, maar mogen ook een aantal nieuwe
talenten aan de selectie toevoegen. Volgend seizoen gaan we er weer helemaal voor, op naar
die eerste titel.
9
