15 juni 2004 82e jaargang nr. 17
bc
AFC toch met 0-2 verloren werd, gaf voldoende redenen voor
een voorzichtig optimisme voor de eerste competitiewedstrijd tegen
ADO'20 in Heemskerk.
Maar een goede voorbereiding en een sterke selectie is nog geen garan
tie voor een goede seizoensopening; dat is geen wet van "Meden en
Persen".
En helaas, de positie die AFC innam na de eerste 12 wedstrijden was
teleurstellend, 6 keer verloren, iedere wedstrijd met de oneven goal,
waarvan zeker 4 keer onnodig, 2 keer gelijk en 4 keer gewonnen met
een doelsaldo van 11 goals voor en 14 tegen. Niet "om over naar huis te
schrijven", ondanks het vaak zeer behoorlijke spel.
Maar toen op 7 december 2003, zoals reeds eerder in dit jaarverslag is
gememoreerd kwam de ommekeer. TONEGIDO werd in Voorburg met
1-4 verslagen, o.a. door drie schitterende doelpunten van uitblinker
Dennis Purperhart.
De eerstvolgende wedstrijd vond plaats op' de datum van onze 109e
verjaardag, toen de jaarlijkse reis naar de Canarische Eilanden reeds
achter de rug was, AFC-Westlandia.
De trainingsstage was volgens alle deelnemers fantastisch verlopen, alle
spelers waren "heel", iedereen was optimistisch, AFC domineerde dan
ook tijdens deze wedstrijd, kwam op 1-0 maar kon de wedstrijd niet
Ibeslissen en 3 minuten voor tijd scoorde Westlandia de gelijkmaker 1-1.
o domper,
s Avonds tijdens het jaardiner beloofde captain Daniel van Meer de
141 aanwezigen echter een mooie aankomende serie en zie wat ge
schiedde.
Tot de topper op 14 maart tegen Turkiyemspor speelde AFC 4 wedstrij
den, 3 werden gewonnen en 1 werd gelijkgespeeld met een doelsaldo
van 10 doelpunten voor en 2 tegen! Erelid Rob Duis bood de selectie en
begeleiding op donderdag 11 maart na afloop van de training ter gele
genheid van deze mooie serie een diner aan in Cinema Paradiso, dat
door alle "aanzittenden" zeer op prijs werd gesteld en een bijdrage
betekende aan de goede sfeer.
En toen op 14 maart dan de derby met Turkiyemspor op Goed Genoeg
werd gespeeld was er sprake van een zgn. 6-punten wedstrijd. Zou AFC
winnen dan kwam men qua verliespunten boven Turkiyemspor aan de
top van de ranglijst, zou Turkiyemspor winnen, dan was min of meer het
beslissende gat geslagen.
Het werd een aantrekkelijke wedstrijd onder een grotere publieke be
langstelling dan bij de meeste wedstrijden op Goed Genoeg gedurende
dit seizoen, met een zeker in de 2e helft sterk spelend AFC dat de ge
lijkmaker (AFC stond met rust met 0-1 achter) dik verdiende maar niet
eeg, ook omdat de scheidsrechter tot twee keer toe niet een strafschop
oekende, die door onze supporters werd geclaimd.
In de laatste 5 minuten scoorde Turkiyemspor nog 2 keer d.m.v. een
counter en werd deze wedstrijd afgesloten met een geflatteerde 0-3
nederlaag. Maar dat bleek dan ook de enige nederlaag van de tweede
seizoenshelft te zijn, want na 7 maart speelde het eerste elftal nog 7
wedstrijden, waarbij vier keer werd gewonnen en drie keer gelijk werd
gespeeld, doelsaldo 16 voor en opnieuw slechts 6 tegen!
Kortom, een mooi seizoen met een prachtige derde plaats in de eind
rangschikking, waar echter volgens veel supporters meer zou hebben
ingezeten als er niet zo veel onnodige punten waren "gemorst". En het
met "morsen" van punten is ook een belangrijk onderdeel teneinde ooit
te bereiken wat in 27 jaar Hoofdklasse nog nooit is gelukt, een le plaats
in de eindrangschikking.
Trainer-coach Stanley Menzo en zijn assistent Roy Tular bijgestaan
door elftalleider Peter Brans, keeperstrainer Cees Thomas, masseur-
verzorger Ko Grosze Nipper en fysiotherapeut Frank Tilmans kunnen
ondanks dat tevreden zijn.
Op woensdagavond 26 mei werd op gepaste wijze het seizoen 2003-
2004 voor de A-selectie en begeleiding afgesloten d.m.v. de traditionele
wedstrijd tegen de "Gouden Ballen" (zie hoofdstuk 24 van dit jaar
verslag).
Zoals elders in dit jaarverslag diverse keren wordt vermeld, was AFC
genomineerd voor de "Rinus Michels Award" voor de beste jeugdoplei
ding in het Nederlandse amateurvoetbal. Een nominatie waar door vele
AFC'ers jarenlang hard aan is gewerkt (zie o.a Schakel nr. 14 pagina 3
van 7 april j.1.) en mede het gevolg van het beleidsplan "Keep Smiling"
dat het toenmalige bestuur in 1998 presenteerde. Daarbij werd o.a. ten
doel gesteld om met de selectie-jeugdelftallen op een zo hoog mogelijk
niveau uit te komen, waardoor jeugdspelers vanuit de jeugd gemakke
lijker zouden kunnen doorstromen naar de selecties 1 en 2.
Dit achter ons liggende seizoen konden wij stellen dat deze doelstelling
was gerealiseerd. Bij de start van de competitie bleken maar liefst 10
jongens uit de A-selectie in jeugdelftallen van AFC te hebben gespeeld
(Joey Esionye, Stefan Sander, Dyron Daal, Pierre Tosch, Djuric Ascen-
sion, Tahir Akhamrane, Jair Koekoek, Bobby Uitermarkt en Robert en
Bobby Gebring) en de selectie van het tweede elftal bestond vrijwel
uitsluitend uit zgn. "eigen kweek".
Doch thans wordt de technische leiding geconfronteerd met een ware,
zeg maar, "exodus" van jonge spelers, die uit onze eigen jeugd bij de
senioren 1 en 2 waren doorgekomen en aan het einde van dit seizoen
hebben besloten volgend seizoen hun geluk bij een andere club te gaan
beproeven.
Zo gaan bijvoorbeeld de internationals Pierre Tosch en Djuric Ascensi-
on naar Ajax zaterdag resp. Turkiyemspor, Stefan Sander en Bor^Tl
Uitermarkt naar RKDES, Dyron Daal naar Telstar/Stormvogels, Salali
Bentohami en Matthijs Visser naar Beursbengels, Robert Stout naar
Marken, Liam Westerveld naar Sporting Martinus en Reinold George en
Firgil Cairo naar DWS.
Gedurende een recente evaluatie tussen bestuur en elftalcommissie A
ging men op zoek naar "het hoe en waarom". De meeste spelers uit het
tweede elftal speelden inmiddels twee of drie seizoenen bij de selectie
van het tweede, maar ze zijn jong en ambitieus en willen in een eerste
elftal spelen.
Daarnaast was een aantal spelers van het tweede naar de mening van de
betrokken trainers en de elftalcommissie wellicht te ongeduldig, maar er
nog niet aan toe om deel uit te maken van de AFC 1 selectie. Tenslotte,
bij het eerste elftal (en trouwens bij ieder eerste elftal van iedere andere
club) zijn er altijd spelers die naar hun eigen mening te weinig aan
spelen toe komen, daardoor teleurgesteld zijn en vervolgens hun heil
elders gaan zoeken, terwijl ze het in principe goed naar hun zin hebben
bij de vereniging AFC. In ieder geval, ondanks het feit dat wij het ver
trek van betrokken spelers betreuren, wensen wij hen succes bij hun
nieuwe club en wie weet zien wij enkelen (of velen?) van hen nog
ons terug.
Ook Mare Stuut, die niet uit onze jeugd afkomstig is, verlaat ons jam
mer genoeg al na een seizoen en gaat naar Rijnsburgse Boys.
John Bosman, die de laatste twee seizoenen op zijn eigen wijze deel
heeft uitgemaakt van de groep (totaal speelde de oud-international 13
wedstrijden voor AFC 1, een visitekaartje voor onze club) gaat volgend
jaar met vrienden voetballen bij de veteranen van Roda'23, de club waar
hij ooit als jongetje is begonnen; voor John is "de cirkel rond". Emiel
Pieterse stopt met voetballen, maar blijft bij AFC wel actief als keepers
trainer.
En dan heeft AFC 1 afscheid genomen van onze captain Daniel van
Meer. Hij maakte 4 seizoenen deel uit van de A-selectie en speelde het
in verhouding lage aantal van 65 wedstrijden (15 doelpunten en 13
assists) voor "Ons Eerste", omdat hij bij de aanvang van het seizoen
2002-2003 zo ernstig geblesseerd raakte, dat hij gedurende dat gehele
seizoen geen wedstrijd kon spelen en dit achter ons liggende seizoen als
naweeën van deze verschrikkelijke blessure toch ook nog vaak kleine
ongemakken kende. Maar de 34-jarige Daniel gaf AFC met zijn per
soonlijkheid "smoel"; een schitterende voetballer met een enorme wed
strijdmentaliteit, een voorbeeld voor velen. Daniel gaat volgend jaar bij
zijn broer Geofrey in de zaterdag 5 voetballen, maar heeft trainer Stan
ley Menzo aangegeven dat hij graag in een soort "John Bosman" rol wil
aftrainen bij de A-selectie. Ook in die rol zal hij voor AFC 1 volgend
seizoen van waarde zijn!
