SEIZOEN
1960-1961
A.F.C.
C v^.
Overgenomen uit de Schakel van juli 1961 volgt hier een "samenvatting"
van een artikel met de titel Om en bij het kampioenschap".
Op 22 mei 1961, is het ongelooflijke geschied: A.F.C. is deze dag KAMPIOEN van
haar afdeling geworden en zij promoveert naar de EERSTE KLASSE der Amateurs.
Met onzekere gevoelens zijn velen naar de Zuidelijke Wandelweg gegaan, zij wisten
dat het een slopende middag zou worden. Tegen twaalf uur zagen wij het op het
veld reeds vele AFC-ers met ernstige gezichten drukdoende heen en weer
scharrelen. De supporters van Celeritudo arriveerden ook en voerden een
spandoek mee, met de tekst "wij geven geen punten kado", deze mededeling
beïnvloedde nog meer de angstige stemming bij veel AFC-ers. Over de eerste helft
van deze uitermate belangrijke wedstrijd zou een candidaat-psychiater voldoende
43bs ÜEm stof hebben kunnen vergaren om over de roerselen der ziel tijdens een
A~^eTudo3"i;H*enk van D^ina'ctie knrtnaoif SWjr djSS0rtatie te «hrljven. A.F.C. kwam met 0-1 achter en toen
kort na elkaar Celeritudo tweemaal de paal raakte mocht AFC van geluk spreken.
twee weken ang hebben naderhand de roodzwarte clublinten aan de palen gehangen, als eerbetoon voor hun standvastigheid in
moeilijke uren) .Tijdens de rust hebben we zelden zo veel vale gezichten gezien, waar de teleurstelling van af droop. Er was één
bestuurslid die de strijd niet meer kon aanzien, hij trok zich terug op het tweede veld, diep weggezakt in een stoel met de rug naar
het hoofdve dEn toen was daar ineens die gelijkmaker door Rokus Hoogendoorn, die de bal hoog in de linkerbovenhoek liet
verdwijnen, (zo onverwacht dat er zelfs geen enkele fotograaf tijdig kon reageren en dit onvergetelijke moment daardoor nooit op de
gevoelige plaat is vastgelegd) De zon, die achter de sombere wolken boven ons veld toen plotseling stralend doorbrak, activeerde de
oeschouwers tot een uitbundige Breugheliaanse vreugde dans. Voorlopig was de spanning gebroken, doch die ontlaadde zich
geheel, toen in een kwartier tijd achtereenvolgens Robbie Duis en Wim Bouwhuis elk nog eens scoorden. Met in zicht noq maar een
paar minuten te spelen, was er zekerheid dat A.F.C. kampioen zou worden en toen ook de scheidsrechter affloot werden onze
jongens door dol enthousiaste supporters op de schouders genomen. Spandoeken met "A.F.C. is KAMPIOEN" ontplooiden zich
bloemen werden door de dames aan captain Henne geschonken en onder gejuich werden de spelers naar de kleedkamers
vergezeld, waar de spelers van Celeritudo als faire verliezers hun overwinnaars kwamen gelukwensen. uit een artikel van "Arend")
De wedstrijd is afgelopen, het kampioenschap is bereikt en in een juichende mêlee gaan de spelers op de schouders.
Na afloop van de wedstrijd vertrok heel AFC in opperste feeststemming voor een kampioensreceptie naar de R A I Onder escorte
van twee agenten te paard en twee op de fiets werden de spelers, met hun dames, de begeleiders en het Bestuur in drie open
calèches, begeleid door de fanfare "Wittenburg" via een rijtour door zuid naar de R.A.I. gebracht het werd een ware triomftocht
Overal hing men in zuid uit de ramen en jubelde mee voor AFC. (Heel jammer is het eigenlijk dat van deze triomfantelijke optocht
helemaal geen foto s in ons archief aanwezig zijn, gelukkig heeft een enthousiaste AFC-supporter, waarvan wij de naam helaas niet
meer weten, onderstaande fraaie pentekening gemaakt). In de R.A.I. ging het feest door, vele sprekers vroegen het woord en in de
glazenzaal van de R.A.I. werd het een complete heksenketel, dat tot bijna middernacht zou duren. De AFC-ers verspreidden zich
toen over de stad, het vurigste leven kent ogenblikken van vermoeienissen. Het was voor velen een schone- en onvergetelijk dag
101
