steld. Maar er kwamen ook brieven onbe
stelbaar terug. Door de zware bombarde
menten op de Duitse steden was het moei
lijk om de verbindingslijnen open te
houden. Telkens moest het adressenbe
stand worden aangepast. Soms hoefde dat
niet meer. In het voorjaar van 1944 kwam
Jan Hatzmann tijdens een bombardement
om het leven. Dat overkwam ook oud-be
stuurslid Ernst van Ooy bij een geallieerd
bombardement op Den Helder.
Zo goed en zo kwaad als het ging, werd het
clubleven in stand gehouden. In de Scha
kels moest weieens tussen de regels door
worden gelezen. Op 26 augustus 1943
schreef Dick Bessem een woord van hulde
aan ACC dat cricketkampioen van Neder
land was geworden 'niettegenstaande het
gemis van captain Charles Lungen'. Wat er
niet bij stond, was dat Lungen naar Enge
land was ontsnapt.
En zo langzamerhand begonnen de AFC-
ers aan het 50-jarig bestaan te denken dat
op 18 januari 1945 gevierd zou worden. Er
waren grote plannen. Er zouden een jubile
umrevue en een jubileumboek komen.
Alle voorbereidingen werden getroffen,
maar de oorlogsomstandigheden stelden
hun eigen dictaat. Op 6 juni 1944 klonk
het op mijn krakende radio: 'Allied forces
have landed on the Cherbourg Peninsula'.
De AROL-beker werd nog net gehouden en
toen kwam die onvergetelijke Dolle Dins
dag op 5 september. En de grote teleurstel
ling dat het geallieerde offensief was vast
gelopen aan de Rijn.
Geen voetbal, de voorbereidingen voor het
50-jarig bestaan werden stopgezet, de hon
gerwinter kwam. Voor veel AFC-ers werd
het een strijd om het naakte bestaan, maar
de club liet hen niet in de steek. Er werd
een voedselcommissie in het leven geroe
pen, bestaande uit Cor Emeis, Ben Bon
kink en Muut Meyling. Ben Bonkink ver
telde mij (in november 1993) hoe hoog de
nood in tal van AFC-gezinnen was geste
gen. Ben herinnerde zich dat het om meer
dan veertig gezinnen ging. Die werden
door de commissie regelmatig bezocht en
van brood voorzien. Er is geen enkel docu
ment te vinden waaruit blijkt hoe die actie
is gefinancierd. Doe wel en zie niet om.
Er waren ook grote problemen over het be
houd van de opstallen. Alles was van hout
en met het grote tekort aan brandhout was
ons complex een aantrekkelijk doelwit. Er
werden vrijwilligers op pad gestuurd die
ervoor gezorgd hebben dat er na de oorlog
nog een complex was.
Het 50-jarig bestaan werd ondanks alle mi
sère toch herdacht. Op 18 januari kwamen
de leden 's morgens bijeen bij het graf van
Schaf Scheepens op Zorgvlied en 's mid
dags bij 'Eggers'. Het werd geen feest, daar
stond niemands hoofd naar, maar AFC was
jarig en dan kwam je bij elkaar.
Steen voor steen viel het Derde Rijk uit
een. Op 8 mei stond ik met mijn AFC-
vrienden André van der Pijl en Wally van
Weelde bij de Berlagebrug te kijken naar de
intocht van de Canadezen.
Het licht ging weer aan, AFC kon aan haar
tweede jeugd beginnen.
Winter '44-'45
Nostalgisch beeld voor de
oudere, de oude en de zeer
oude AFC-ers. Het
toegangshek naar de velden
aan de Zuidelijke Wandelweg.
