geteisterd in de Kristallnacht. Het seizoen
1938-1939 zou het laatste seizoen in 'vre
destijd' worden.
In dat seizoen ontbrak een naam die tien
jaar lang de prestaties van het eerste elftal
had gedomineerd: Charles Lungen. De ja
ren waren voortgeschreden en hoewel het
geen officieel afscheid werd - Lungen zou,
afhankelijk van de 'internationale situatie',
naar Zuid-Rhodesië (nu Zimbabwe) ver
trekken - Galavazi schreef toch maar vast
hoe zeer 'wij apprecieerden wat hij als AFC-
er voor ons geweest is'. In 1940 werd hij tot
erelid benoemd en dat was een terechte on
derscheiding voor een unieke speler van
wie Roel van Nek 53 jaar later nog zou zeg
gen: 'zonder Charles zouden we zijn wegge
zakt naar de derde of de vierde klasse'.
Het AFC van toen schonk ook aandacht
aan persoonlijke omstandigheden van de
leden. De Schakel van 9 oktober opende
met een feestelijk stuk van voorzitter Ga
lavazi waarin hij Elias van Praag geluk
wenste met zijn 30-jarig toneeljubileum.
'Dertig jaar', schreef hij, 'verpandde Elias
zijn hart aan de Kunst, maar ongeveer de
zelfde tijd, zoo niet even lang, aan AFC Wij
wenschen hem daarom van harte nog vele
jaren succes en voldoening in zijn Kunst,
maar ook nog vele jaren in en met AFC'.
Het werden niet vele jaren. Op Oudejaars
dag 1942 werd Elias van Praag vermoord in
het concentratiekamp Buchenwalde.
De elftallen deden het redelijk maar er was
toch het nodige gebrom over slecht be
zochte trainingsavonden en als het guur
weer was, bleek het verlangen naar de
warme douche de strijdlust in het veld in
de weg te staan.
Wat 'nieuw' was in AFC, had betrekking
op de samenstelling van het eerste elftal.
Er moest weer een algemene vergadering
aan te pas komen met de bekende voors en
tegens, maar Theo van Nigtevegt kreeg
een subtiel idee: 'de elftalcommissie zou
hier moeten voorstellen dat de trainer het
elftal samenstelt'. Instemming allerwe
gen. Wat we nu gewoon vinden, was toen
niet zo gewoon. Overigens maakte het niet
veel uit want Hilversum was dat jaar op
permachtig en AFC werd tweede met11
punten achterstand op nummer 1. En bij
de doelpuntenmakers stonden Jannie Ha-
zeweyer en Gerard Nieuwkamp bovenaan
met resp. 15 en 6 doelpunten uit een totaal
van 39. Waarom die namen genoemd wor
den? Dat zal in de oorlog blijken, maar de
AFC-ers hoopten, net als alle andere Euro
peanen, dat het zo'n vaart niet zou lopen.
En er waren zorgen in de club. De AROL
was verregend en de financiën zaten in de
knel. Oproep in de Schakel: wanneer ieder
werkend lid 5 gulden, iedere junior 2 gul
den 50 en iedere adspirant 1 gulden bij
droeg 'beginnen wij het nieuwe seizoen
practisch met een schoone lei'. Er stond
wel een stok achter de deur; als het geld er
niet kwam, zou het bestuur een hoofdelij
ke omslag toepassen.
En er was weer voor de zoveelste keer ge
hannes over het vaststellen van wedstrij
den in het Stadion en aan de Wandelweg.
AFC had er veel belang bij dat Blauw Wit
en AFC niet tegelijkertijd hun thuiswed
strijden zouden spelen. Soms lukte dat,
maar lang niet altijd.
Hoe het zij, het feest op 29 april 1939 in
het clubhuis slaagde en na afloop wenste
men elkaar een succesvol cricket - of
honkbalseizoen toe. AFC had een goed jaar
achter de rug, de Engelse trainer Donnelly,
die in 1938 was gekomen, kon met tevre
denheid op zijn werk terugzien.
De voorbereidingen van de AROL begonnen
weer - 'jammer dat Blauw Wit niet mee
doet', schreef de Schakel - maar de tweede
dag zou niet gehouden worden. Op 28 au
gustus werd de mobilisatie afgekondigd,
Duitsland overrompelde Polen en op 3 sep
tember brak de Tweede Wereldoorlog uit.
Mobilisatie
Meer dan 40 AFC-ers werden onder de wa
penen geroepen en de club reageerde daar
Afscheid
