A.F.C.-crs VOOR BRANDSTOFFEN IS J. M. G. MEIJER
I
RETIEFSTRAAT 21 - TEL. 52722 - AMSTERDAM-O.
VERSTREKT VRIJBLIJVEND INLICHTINGEN, OMTREN,T ECONOMISCH STOKEN
A.F.C.'ers
- UW Club -
MOEDIGT ONZE I
SPELERS AAN I
zijn problemen even kon vergeten. Zoals
dat voor alle sportclubs gold. Maar men
kon zich van die buitenwereld niet afslui
ten want die buitenwereld bemoeide zich
met AFC. De feestavond van 23 december
1933 veroorzaakte een schrikreactie. In
die tijd werden dit soort avonden besloten
met het Wilhelmus. Tot hun afschuw zag
men toen dat enkele leden tijdens het spe
len van het volkslied de Hitlergroet brach
ten en 'Houzee' riepen. De Schakel sprak
van een dissonant, 'met onze vereeniging
hebben geloof en politiek niets te maken.
AFC is een voetbalclub'. Ook AFC moest
nog leren dat de scheiding der geesten niet
bij de ingang van het veld eindigde.
En er waren toch ook fijne en gekke din
gen. Tot de eerste categorie behoorde de
oprichting van de honkbalclub, de tweede
loot aan de stam AFC en tot de gekke din
gen behoorde de invoering van de zwaar
bekritiseerde nieuwe spelling van de Ne
derlandse taal, die Wim Merkelbach in de
Schakel deed schrijven: 'tog sal het een gek
gesigt sijn als wij de sgijtsregter van het
stasjon moete hale en door de lijdsestraat
langs de sijntuurbaan naar het sgeldeplijn
moete brenge. Als de man verstandig is
gaat hij niet mee'.
Zoals gezegd, een jaar vol tegenstellingen.
Het eerste elftal dat met 6 punten uit 11
wedstrijden weer onderaan stond, be
haalde uit de volgende 7 wedstrijden maar
liefst 12 punten. Maar het gemurmureer in
de club over de voetbalprestaties werd er
niet mee tot zwijgen gebracht. Ook de spe
lers van het eerste waren ontevreden over
de werkwijze van de elftalcommissie. Le
denvergadering, extra ledenvergadering,
aftreden van het bestuur, verzoeningscom
missie, vrede. Het resultaat was een tech
nische organisatie die in principe ook van
daag nog herkenbaar is, zij het natuurlijk
dat zij nu gebaseerd is op een club die meer
dan viermaal zo groot is. Er kwam een elf
talcommissie voor het eerste, tweede en
de KNVB-junioren, een elftalcommissie
voor de overige seniorenelftallen en een
elftalcommissie voor de overige junioren
en adspiranten. Vooral de jeugd kreeg een
veel betere begeleiding. En wat de elftal
commissie van de hoogste elftallen betrof,
die kwam onder leiding te staan van Piet
Bos, de oud-aanvoerder van het eerste elf
tal die met bijna 500 wedstrijden voor AFC
een groot gezag had.
En verder dat seizoen? Men vergat zijn zor
gen bij een heerlijke viswedstrijd tegen
DWS, De Woeste Stekel, die zijn hoofd
kwartier had in de Spaamdammerbuurt
en men kon eindeloos discussiëren over
het 'systeem van KFC' dat een soort caten-
accio avant la lettre was, maar waarvan
Galavazi gewoon vond dat die trainer ge
lijk had want hij had geen materiaal om
iets anders te spelen.
AFC ging vol verse illusies naar 1935,
waarin het 40-jarig jubileum wachtte. En
het organiseren van zo'n festijn kon men
aan de AFC-ers met een gerust hart over
laten. Een in clubdienst grijs geworden
AFC-er heb ik eens horen zeggen: 'Alles
wat AFC organiseert, wordt een groot suc
ces, behalve voetbal'.
Behalve? 't Was niet te ontkennen dat AFC
uit het dal was gekomen. Het eerste elftal
was jong, gemiddeld 20 jaar, Charles Lun-
gen kon nog gemakkelijk mee. Alleen,
hard werken, bikkelen, dat was AFC niet
eigen. De club groeide snel, men vroeg
zich af waarom AFC niet kampioen kon
worden, de Engelse trainer van Blauw Wit
vond dat AFC het beste voetbal van de
tweede klasse speelde. Allemaal waar,
maar. Ook in dat jubileum-seizoen had
AFC kansen maar op de kritieke momen
ten faalde het elftal. Het bereikte de top-
score van 53 doelpunten in 18 wedstrijden
en men moest zich met een derde plaats
tevreden stellen. Maar na jaren van degra-
datiezorgen was dat al een groot succes.
Bezoekt de thuis
wedstrijden ven
Steun van supporters is door
de jaren heen onontbeerlijk
gebleken voor succes.
Conflicten
jubileumjaar
54
