DE HELD VAN MIJN KINDERJAREN George Wijnand Jaren geleden heb ik eens in de AFC Schakel geschreven dat er drie soorten AFC-ers zijn. Zij, die met Charles Lungen hebben gespeeld, zij die hem alleen hebben zien spelen en zij, die hem van horen zeggen kennen. De jaren zijn voortgeschreden en inmiddels is er een categorie bijgekomen, namelijk zij die bij hun gezond verstand niet weten wie Charles Lungen was. Een begenadigde voetballer. Hij speelde 148 wedstrijden voor het eerste elftal en maakte 306 doelpunten. Dat zijn niet eens zóveel wedstrijden, maar dat kwam omdat Lungen naar Londen verhuisde. Op zondagmorgen nam hij dan het vliegtuig maar in die tijd moest het wel redelijk weer zijn om op te stijgen en dat was het uiteraard lang niet altijd. Vandaar. Charles Lungen was niet een man die leed aan een overmaat aan schuchtere bescheidenheid. Toen men hem eens vroeg of dat heen en weer reizen niet ging vervelen, zei hij: 'Ik doe het voor de club, maar 't is natuurlijk niet leuk om elke zondag met tien krukken tegen elf krukken te moeten spelen.' Voor kleine jongetjes zoals ik was Charles de held. Ik mocht eens mee naar Enkhuizen, West Frisia uit. Ik stond achter de goal om meneer Lungen van dichtbij te kunnen aanbidden. In het begin van de wedstrijd kwam er een lange bal in zijn richting, maar de keeper van West Frisia kon er eerder bij. Toen deed die keeper iets onverstandigs. Hij trok een lange neus naar Lungen. Toen zei Lungen - en ik heb het zélf gehoord - 'dat kost je vijf doelpunten'. AFC won met 5-0. de meeste wedstrijden met Lungen in het eerste elftal gespeeld. 'Ik kwam in 1931 in het eerste in een periode dat het slecht ging. Vechten tegen degradatie. Als Charles er toen niet was geweest, waren we weggezakt naar de derde of de vierde klasse. Hij was een matchwinner. Ik middenvoor. We wonnen met 2-0. Er waren toen mensen die zeiden: 'Zie je nou wel, we kunnen 't ook zonder Charles.' Onzin, zonder Charles waren we eruit gevlogen.' Roel van Nek behoorde in zijn voetbaljaren tot de Charles Lungen, de magiër van de Wandelweg. Hij belaagt hier in het Oranje shirt de Belgische doelman. Op het moment dat ik dit schrijf, oktober 1993, zijn er nog maar enkelen die met hem hebben gespeeld. Bob Swaab bijvoorbeeld, die in 1919 als 12-jarige lid werd van AFC. Hij speelde met Charles Lungen in de adspiranten en ziet hem nog vóór zich. 'Als jongen was hij al bijzonder. Charles wou altijd de bal hebben en als ik 'm had, speelde ik 'm altijd naar hem toe want je wist zeker dat hij er iets goeds mee deed.' Roel van Nek heeft van de overlevenden verreweg herinner me een uitwedstrijd tegen Zeeburgia. Wij moésten winnen. Een kwartier voor tijd stonden we met 4-2 achter. Dag met 't handje. Toen ging Charles zich met die wedstrijd bemoeien want tot dat moment liep ie een beetje verloren. Hij liep vier keer door de verdediging van Zeeburgia heen en we wonnen met 6-4. Ik kan me herinneren dat 't vliegtuig uit Londen niet kwam wegens slecht weer. We speelden toen met Daan Ellens als beste spelers van AFC. In 1935 werden hij en Lungen gekozen voor het Amsterdams elftal dat aan het stedentoernooi met Londen, Antwerpen en Keulen deelnam. Amsterdam won de finale met 3-1 van Londen dankzij twee doelpunten van Roel van Nek. 'En weet je wat Charles na afloop tegen me zei? Roel je had die ballen aan mij moeten geven want ik stond er beter voor. Dat was nou typisch Charles'. 49

AFC (Amsterdamsche Football Club)

Jubileumboeken | 1995 | | pagina 51