DE HELD VAN MIJN KINDERJAREN
George Wijnand
Jaren geleden heb ik eens
in de AFC Schakel
geschreven dat er drie
soorten AFC-ers zijn. Zij,
die met Charles Lungen
hebben gespeeld, zij die
hem alleen hebben zien
spelen en zij, die hem van
horen zeggen kennen. De
jaren zijn
voortgeschreden en
inmiddels is er een
categorie bijgekomen,
namelijk zij die bij hun
gezond verstand niet
weten wie Charles
Lungen was.
Een begenadigde
voetballer. Hij speelde
148 wedstrijden voor het
eerste elftal en maakte
306 doelpunten. Dat zijn
niet eens zóveel
wedstrijden, maar dat
kwam omdat Lungen
naar Londen verhuisde.
Op zondagmorgen nam
hij dan het vliegtuig maar
in die tijd moest het wel
redelijk weer zijn om op
te stijgen en dat was het
uiteraard lang niet altijd.
Vandaar.
Charles Lungen was niet
een man die leed aan een
overmaat aan schuchtere
bescheidenheid. Toen
men hem eens vroeg of
dat heen en weer reizen
niet ging vervelen, zei hij:
'Ik doe het voor de club,
maar 't is natuurlijk niet
leuk om elke zondag met
tien krukken tegen elf
krukken te moeten
spelen.'
Voor kleine jongetjes
zoals ik was Charles de
held. Ik mocht eens mee
naar Enkhuizen, West
Frisia uit. Ik stond achter
de goal om meneer
Lungen van dichtbij te
kunnen aanbidden. In het
begin van de wedstrijd
kwam er een lange bal in
zijn richting, maar de
keeper van West Frisia
kon er eerder bij. Toen
deed die keeper iets
onverstandigs. Hij trok
een lange neus naar
Lungen. Toen zei Lungen
- en ik heb het zélf
gehoord - 'dat kost je vijf
doelpunten'. AFC won
met 5-0.
de meeste wedstrijden
met Lungen in het eerste
elftal gespeeld. 'Ik kwam
in 1931 in het eerste in
een periode dat het
slecht ging. Vechten
tegen degradatie. Als
Charles er toen niet was
geweest, waren we
weggezakt naar de derde
of de vierde klasse. Hij
was een matchwinner. Ik
middenvoor. We
wonnen met
2-0. Er waren toen
mensen die zeiden: 'Zie
je nou wel, we kunnen 't
ook zonder Charles.'
Onzin, zonder Charles
waren we eruit
gevlogen.'
Roel van Nek behoorde
in zijn voetbaljaren tot de
Charles Lungen, de
magiër van de
Wandelweg. Hij
belaagt hier in het
Oranje shirt de
Belgische doelman.
Op het moment dat ik dit
schrijf, oktober 1993, zijn
er nog maar enkelen die
met hem hebben
gespeeld. Bob Swaab
bijvoorbeeld, die in 1919
als 12-jarige lid werd van
AFC. Hij speelde met
Charles Lungen in de
adspiranten en ziet hem
nog vóór zich. 'Als
jongen was hij al
bijzonder. Charles wou
altijd de bal hebben en als
ik 'm had, speelde ik 'm
altijd naar hem toe want
je wist zeker dat hij er
iets goeds mee deed.'
Roel van Nek heeft van de
overlevenden verreweg
herinner me een
uitwedstrijd tegen
Zeeburgia. Wij moésten
winnen. Een kwartier
voor tijd stonden we met
4-2 achter. Dag met 't
handje. Toen ging
Charles zich met die
wedstrijd bemoeien want
tot dat moment liep ie
een beetje verloren. Hij
liep vier keer door de
verdediging van
Zeeburgia heen en we
wonnen met 6-4. Ik kan
me herinneren dat 't
vliegtuig uit Londen niet
kwam wegens slecht
weer. We speelden toen
met Daan Ellens als
beste spelers van AFC. In
1935 werden hij en
Lungen gekozen voor het
Amsterdams elftal dat
aan het stedentoernooi
met Londen, Antwerpen
en Keulen deelnam.
Amsterdam won de
finale met 3-1 van
Londen dankzij twee
doelpunten van Roel van
Nek. 'En weet je wat
Charles na afloop tegen
me zei? Roel je had die
ballen aan mij moeten
geven want ik stond er
beter voor. Dat was nou
typisch Charles'.
49