ROB DUIS:
TWEE KEER WINNENDE GOAL IN KAMPIOENSDUEL
BEPALENDE BESTUURDER
ook tot lid van verdienste van de
club benoemd.
Sportieve dieptepunten heeft Duis
natuurlijk, samen met zijn
clubgenoten, ook meegemaakt. Zij
vallen echter allemaal in het niet bij
het auto-ongeluk van, zoals hij niet
zonder enige emotie zegt, 'ons aller
Henne Boskamp. De veel te vroege
dood van Henne heeft een
onuitwisbare indruk op mij
gemaakt', zegt Duis. Wat AFC voor
Rob Duis betekent? Hij noemt
enkele voorbeelden: 'Mijn tweede
huis, mijn vriendenkring, mijn
opvang voor het gemis van broers
en zusters, mijn sociale contacten,
mijn sociale leerschool, mijn vrije
tijdsinvulling naast het voetballen
zelf. Heeft AFC ook een
maatschappelijke betekenis voor
Duis? Hij vertelt: Ja, zeker, jo
Wijnand bezorgde mij mijn eerste
baan bij Unilever. Dat was een
belangrijke start voor mijn
zelfvertrouwen'.
Groot zelfvertrouwen straalde
Duis ook uit, toen hij in januari dit
jaar als tafelpraeses optrad bij het
AFC-jaardiner in het Amsterdamse
Krasnapolsky. Een klus die hij
voortreffelijk uitvoerde.
Rob Duis is na zijn diverse AFC-
functies (leider eerste elftal,
elftalcommissie A, vice-voorzitter
en interim-voorzitter
jeugdcommissie) nog steeds actief
voor zijn favoriete club. Voorzitter
van de ongeveer twee jaar oude
supportersclub The Reds en sinds
1992 tafelpraeses van AFC's
jaardiner. Rob kwam in het eerste
seniorenteam terecht na in de
welpen, de adspiranten, junioren
en als senior in het derde elftal te
hebben gespeeld.
Hij werd in 1948 lid van AFC,
voorgedragen door Jaap van Nek,
een vriend van zijn vader. Duis
hierover: 'AFC was een min of
meer logische keuze voor mij. Ik
voetbalde samen met mijn
buurjongens en
straatvoetbalvrienden als Wim en
Arthur Reddering. We woonden
op de Rooseveltlaan en de
Wandelweg lag hier niet ver van af.
Robs goede raad voor de club:
'Binnen de amateurbepalingen zo
professioneel mogelijk handelen.
Manager-types aanstellen op de
belangrijke posten. Regelmatig het
beleid bijsturen volgens de
moderne opvattingen van het
leiden van een voetbalclub', zegt hij.
De wens van Duis voor het
jubileumjaar 1995 is het
kampioenschap van Nederland. Hij
realiseert zich dat zijn advies een
hele klus zal zijn om het te
verwezenlijken. 'Maar', zegt hij,
'AFC is niet kapot te krijgen'.
Twee keer de winnende goal in de
kampioenswedstrijden tegen
Celeritudo in 1961 en tegen OSV,
twee jaar later. Acht jaar speler van
AFC's eerste elftal, gedurende
welke periode Rob Duis dus twee
kampioenstitels met zijn team
behaalde, waarin hij een belangrijk
aandeel had. Daarna
zaterdagvoetbal en de veteranen,
zoals het vele AFC-ers verging, als
zij na een aantal jaren
amateurtopvoetbal zich aan hun
zaken gingen wijden. Omdat Duis,
ondanks die drukke business,
daarna nog kans zag een aantal
functies voor AFC te vervullen,
kreeg hij niet alleen de Mr.Henne
Boskamp/Nobelprijs, maar werd hij
