LEX RIMINI:
SPEL VAN
CHARLES LUNGEN
LOKTE Ml] NAAR AFC
HHH
HHH
AFC's lid van verdienste en
huisontwerper Lex Rimini maakte
voor het eerst kennis met AFC zo
rond 1934. De aanleiding daartoe
was het geweldige spel van Charles
Lungen. Een neef van Lex had
Lungen 'ontdekt' en zo gingen Lex
en zijn familielid elke veertien
dagen naar de Zuidelijke
Wandelweg om hun favoriete
voetballer bezig te zien. Zoals Lex
smakelijk vertelt: 'Wij stonden
rechts achter het doel, zodat we de
acties van de grotendeels
linksgebonden Lungen goed
konden volgen. Behalve door de
ver in de hokjes verborgen
kaartjes-verkoper, werd je bij
binnenkomst na de schitterende
toegangshekken altijd vriendelijk
ontvangen door nette heren. Dat
heeft altijd veel indruk op mij
gemaakt. In die periode was men
over het algemeen niet zo
vriendelijk tegenover kinderen'.
Rimini verder: 'Met dat kaartje,
staantribune aan de kant van het
clubhuis, mocht je alleen maar daar
staan. De verschillende tribunes
waren door middel van hekken van
elkaar gescheiden. Zo mocht je,
met een staanplaatskaartje, niet
naar het clubhuis. Op de trap en
achter de ramen in het clubhuis zag
je veel mensen, die niet op het
terrein naar de wedstrijd kwamen
kijken. Bijkans hetzelfde beeld van
de roeiverenigingen aan de
lommerrijke Amstel. Alleen de
roeiers actief op het water,
hoegenaamd geen support op de
kant, terwijl het publiek uitgezakt in
het prieel 'zat'. Zoals al gezegd, elke
veertien dagen naar AFC, steeds op
dezelfde plaats achter de goal.
Soms was Lungen er niet. Dan had
je gewoon pech, en was het eerste
duidelijk verzwakt.
Om net als over een vrouw te
zeggen, ik ben van haar, van AFC,
gaan houden, is natuurlijk sterk
overdreven, maar toch... Bij AFC
waren 'dingen' die anders waren
dan bij andere voetbalclubs. Géén
groot stadion als bij Blauw Wit en
bij Ajax, géén kale troep bij OWO
aan de Schagerlaan. Ik noemde het
al, de vriendelijke heren aan de
poort, de mooie toegangshekken,
een heel apart clubhuis, een
overdekte tribune met een heus
dak, met gereserveerde plaatsen,
voorzien van emaille naambordjes
met een scorebord 'gasten AFC'.
Toen Lex Rimini barmitswha
(kerkelijk meerderjarig) werd,
werd hem door zijn (meestal
omvangrijke) tantes, compleet in
AFC-shirt, voor het front van een
pierement, het lidmaatschap van
AFC aangeboden. Schitterend
cadeau. Toen mocht hij wel door
het hek naar
Lex Rimini (geheel rechts) maakt samen met zijn echtgenote Jannie al
veel jaren deel uit van de groep die de Nieuwjaarsbijeenkomsten
artistiek organiseert en uitvoert. Jannie Rimini: vierde van rechts.
het clubhuis. En
als er plaats was
voor de
jongens, zitten
op het kleine
zit-tribunetje
achter de
overdekte.
'Dat was in
1938', zegt
Rimini. 'Het
jaar waarin
Nico Kalsbeek
als (AFC)-
speler
schitterde in
het elftal van de
Amstel-school
uit de voor
malige Stads-timmertuin.
'Mijn activiteiten voor de AFC
beperken zich', aldus Rimini, 'tot de
Commissie Pers en Propaganda,
later Pers en Publiciteit. In mijn
middelbare schooltijd bracht ik
affiches van AFC in de stad rond, in
de Halvemaansteeg, bij Sacksioni in
de Damstraat, bij m'n vader in de
Jodenbreestraat. Tijdens het
onderduiken in de Duitse bezetting
en mijn militaire diensttijd bij de
Krijgsraad in Indonesië zijn een
grote onderbreking geweest in
deze activiteiten. Daarna weer in
de P en PC met onder andere Jaap
van Nek als voorzitter van deze
toch wel zeer aparte commissie,
vaak een denktank voor bijzondere
aangelegenheden. Voor zover ze
me niet te veel voor m'n voeten
lopen, hoop ik nog graag deel uit te
maken van de P en PC.'
Lex Rimini meent verder: 'Ook
wanneer je nimmer gevoetbald
hebt is AFC een bijzondere
voetbalclub, een club van vrienden,
goede bekenden. Denk maar eens
aan mijn Indische tijd, toen de
'heren zeventien' grandioos
werden behandeld door het
thuisfront van AFC. Met een
warme vriendschap, die zich op
een onnavolgbare wijze
manifesteerde bij de ziekte van mijn
Jannie. Alleen al daarom is AFC
meer dan een voetbalclub. Voor
mij, beter gezegd voor Jannie én
mij, kan die club nooit kapot...'
Lex Rimini tenslotte over zijn
geliefd AFC: 'Met alle respect voor
de wijsheid en gedrevenheid van
onze bestuursleden, zou ik hen
willen adviseren er naar te streven
een voetbalclub te blijven. Wij zijn al
jaren, ook in de ogen van talloze
buitenstaanders, een bijzondere
club; terecht overigens'. Lex' wens
hierover: 'Laten wij het daarbij
houden en al onze aandacht
schenken aan de ontwikkeling van
de kwaliteit van onze jeugdspelers,
zodat ook het vlaggeschip van onze
club tot in lengte van jaren een
goede, behouden koers blijft varen'.
BEPALENDE BESTUURDER
