ROB OUDERUND: VERLIEZEN NA 5M KM IN AUTO Enkele weken later, vlak voor het voetbal seizoen officieel zou beginnen, besloot Lungen het toch weer eens als voetballer te proberen, hoewel alle officials er eigen lijk tegen waren. Het was een vriendschap pelijk partijtje tussen twee combinatie teams, maar Lungen wilde absoluut nog eens tonen waartoe hij in staat was. Hij passeerde de ene tegenstander na de ander, week uit naar links en gaf zo'n afgemeten hoge voorzet dat ik op een meter voor het doel alleen maar hoefde te knikken en het zou een goal zijn geweest. Maar het was zo'n zware bal met veters die ook nog in het water had gelegen en ik trok mijn hoofd terug waarop Charles mij toebeet: 'Het vervelende met jou is Henrichs, dat je in de zomer te veel kopt en in de winter te weinig'. Dat was niet tegen dovemansoren gespro ken. Want achter de doellijn stond Jantje Suurbeek te kijken, een goede AFC honk baller en ijshockey international. Jantje was mijn teamgenoot bij de ijshockeyclub De Ijsvogels en na een wedstrijd waarin ik ontzettend slecht keepte en zeker schuld had aan drie doelpunten, mopperde hij na hijgend in de kleedkamer: 'Lungen had on gelijk. Je hebt ook in de winter te veel van die zware ballen op je kop gekregen....'. Frans H.L. Henrichs Rob Ouderland (37), vooraanstaand fysiotherapeut, herinnert zich, als hij in zijn voetbalhistorie graaft, een vervelend moment. Een moment, waaraan hij liever niet zo vaak denkt, maar hem toch een onvergetelijk moment voor hem geworden is. Rob ging eens met zijn familie een weekend naar Parijs. Vrije zondagen waren spaarzaam voor een speler van het eerste AFC-team, dus meende Rob het tijdens dat Parijse uitstapje zo te kunnen regelen, dat hij zondagochtend wat vroeger uit Parijs wegging om 's middags op tijd op Goed Genoeg te kunnen zijn. Het liep echter wat anders dan Rob gehoopt had. Het lukte hem om met een aparte auto 's morgens om acht uur Parijs te verlaten en niet meer dan vijf uur later de De Boelelaan op te racen. Meer dan 500 kilometer verder. Na hijgend de bestuurskamer binnen te rennen om de voorbespreking met trainer Doby Peters bij te wonen, stond hij een uurtje later op het veld voor de wedstrijd tegen Stormvogels. Rob hierover verder: 'We verloren met 0-3. Ik speelde als een oude krant, evenals trouwens de hele ploeg. Doby Peters hoorde dat ik vijf uur ingespannen achter het stuur van mijn auto had gezeten. Ik kreeg van hem toen de gehele schuld van de nederlaag. Ik heb daar een rot gevoel van overgehouden: uitbrander van de trainer, 'conflict' met de ploeg, met mijn familie en vooral ook met mijzelf. Als blij sportief moment noemt Rob Ouderland het 'overall' landskampioenschap dat hij met het tweede elftal van AFC zo'n zes jaar geleden behaalde. 'We speelden dat seizoen schitterend voetbal met een heel goede ploeg', concludeert hij. AFC zegt Rob veel. Al voordat hij in 1983 door zijn vader Piet lid van AFC gemaakt werd, was hij al op de hoogte van het wel en wee van AFC. Tot zo'n vijfjaar geleden speelde Rob voor de A-selectie van AFC. Sindsdien met veel plezier in de zaterdagselectie. Als zijn beste seizoenen in AFC's eerste elftal ziet Rob Ouderland 85/86 en 86/87. Een advies voor AFC Het rechtstreekse antwoord van Ouderland is: 'AFC moet de meest aansprekende amateurclub van Amsterdam blijven. De hoogste elftallen moeten herkenbaar goed technisch aanvallend voetbal blijven spelen. Het moet voor de jeugd van AFC een haalbaar streven zijn om het eerste seniorenteam te bereiken. Blijf daarom de jeugd van AFC een goede begeleidingsstructuur geven. SMAAKMAKENDE SPELER 180

AFC (Amsterdamsche Football Club)

Jubileumboeken | 1995 | | pagina 214