luArteffife
gepelt
Citeert!
rnsft j®
wja&rttag,
ervaren facetten van de viering van het
100-jarig bestaan van AFC mee te maken.
Zoals het jaardiner in de Wintertuin van
Krasnapolsky en de beide recepties van de
club. Op AFC's verjaardag zelf werd Henk
door een TV-ploeg van AT5 geïnterviewd,
waarbij het goed was om waar te nemen,
dat AFC inderdaad een groot deel van Kap-
pelhoff's leven is.
De vraag hoe hij daar nu op temgkijkt, lag
uiteraard voor de hand en het antwoord
kon bijna niet anders luiden dan: 'Een hele
prettige tijd met ontzettend fijne medewer
kers in het bestuur en een voortreffelijke
verstandhouding met de elftalcommissies.
Er was teamgeest en vriendschap met één
doel voor ogen: het belang van AFC. Wij
zijn er door die teamgeest in geslaagd het
karakter van AFC - toch een bijzondere
vereniging - te handhaven en zo mogelijk
nog extra's daaraan toe te voegen'.
Dat antwoord brengt ons terug naar de
vraag wat AFC voor hem betekent. Kap-
pelhoff - niet zonder emotie - hoeft daar
over niet na te denken. 'AFC was levens
vreugde en vooral in mijn jonge jaren mede
bepalend voor mijn opvoeding. Een club
met veel prima mensen in bestuur en com
missies. Mensen waar je respect en waar
dering voor had en voor wie clubliefde en
vriendschap inhoud hadden. Ik was zo be
trokken, dat bij een nederlaag de zondag in
feite was verpest. Als voorzitter kon ik
vrijwel al mijn vrije tijd aan AFC besteden,
maar ik moet daar onmiddellijk bij opmer
ken dat Puck (zijn inmiddels overleden
echtgenote) mij die mogelijkheid ook
bood.' Een door die herinneringen geëm
otioneerde Kappelhoff benadrukt dan ook
eens hoe belangrijk die steun voor hem is
geweest.
De vraag of hij een populaire voorzitter
was, doet hem in de lach schieten. Het ant
woord is typisch des Kappelhoffs: 'Nee, na
tuurlijk niet. Ik denk meer in de geest van
respect en waardering. Ik streefde ook niet
naar populariteit, wat dat dan ook precies
moge zijn. Ik was er wel verguld mee, dat
ik na mijn aftreden tot ere-voorzitter werd
benoemd. Het is een eer om dat van een
club als AFC te mogen zijn'.
Wij staan dan stil bij de veranderingen, die
de Nederlandse voetbalwereld vooral in de
afgelopen jaren heeft ondergaan, verande
ringen die ook niet aan het amateuristi
sche AFC voorbij zijn gegaan. Kappelhoff:
'Het is een kwestie van keuzes maken. De
veranderde omstandigheden dwongen de
clubleiding daartoe. Als je niet binnen
voor ons aanvaardbare grenzen met de
nieuwe tijd meegaat, zit je in de kortste
keren in de vierde klasse of misschien wel
in de afdeling Amsterdam. Ik sta volko
men achter het gevoerde beleid, hoe jam
mer ik het ook vind dat daardoor bijna
geen jeugdspelers meer tot het eerste elftal
kunnen doordringen'.
Als het gesprek ten einde loopt, zegt Henk:
'Zet je artikel wat mij betreft - of woorden
van die strekking - niet te 'dik' aan'.
Ik denk niet, dat ik de betekenis van Kap
pelhoff als AFC-er en als voorzitter heb
overdreven. Het portret van de 88-jarige
is, wat zijn verdiensten voor AFC betreft,
wellicht zelfs te bescheiden, want in het
betrekkelijk korte bestek van dit artikel
konden slechts een aantal kernpunten
worden aangeroerd en belicht. Maar één
ding staat vast: clubmensen van het slag
Kappelhoff zijn een uitstervend ras. Dat
mag bij honderd jaar AFC - naar ik van
harte hoop met Henk Kappelhoff - wel
met enige weemoed en vooral ook dank
aan het verleden worden geconstateerd.
Rien Bal
g«fcS»
Het is duidelijk te zien: Henk
Kappelhoff geniet Samen met
(links op de foto) zijn vrouw
Puck.
tut
Een goede gewoonte in AFC
om jarige clubgenoten een
verjaardagskaart namens de
club te sturen. Henk
Kappelhoff zette deze traditie
van zijn voorganger Nico
Holtzappel voort.
15
