JAAP DRAISMA:
EEN ECHTE
VRIENDENCLUB
U I*.
m wm
Proost, Hugo Walker
ingezet voor de AFC Schakel. Vaak, zeg
maar altijd, reden wij na afloop van een
thuiswedstrijd als een speer langs de Am-
stel naar Ouderkerk om daar razendsnel
een paar borrels naar binnen te slaan en
een kaartje te leggen bij café Piet van Raak.
Ik vergeet nooit die keer dat ik samen
speelde met Karei tegen Nico en Rob. Ik
keek Karei aan, zag die grote blauwe ogen
ietwat star worden en dacht: 'Jezus, Karei is
dronken'. Net terwijl ik dat denk zegt Rob:
'Schoppen'. Karei kijkt mij recht aan, met
een zweem van een glimlach op zijn lippen,
en zegt: 'Kraak'... En we wonnen ook nog.
Karei Swart was één van die mensen in ons
voetbalwereldje, die geassocieerd werd
met AFC. Met zijn naamgenoot Sjaak,
maar dan met een 'K', denk je meteen aan
Ajax. En waar Faas Wilkes ook gevoetbald
heeft, bij hem is dat Xerxes. Het vreemde
bij Karei was dat zijn voetbalprestaties
niet geweldig zijn geweest. Hij voetbalde
ooit, dacht ik, bij Oosterpark. Karei had
een goede functie bij de Amsterdamse af
deling van de KNVB. Je zag hem altijd bij
wedstrijden van het eerste en een wed
strijd analyseren kon Karei goed. Op latere
leeftijd raakte Karei helemaal in de ban
van het slcatspel. Hij gaf veel AFC-ers een
stencil met de regels van dat mooie spel en
velen zijn hem daar nog steeds dankbaar
voor. Hij kon je met dat ietwat kalende
hoofd, schuins over dat brilletje van hem
aankijken, zijn blauwe, niet zo grote ogen
begonnen dan te glimmen, en dan kon hij
zeggen: 'Heren, ik speel Grando hand,
Schneider, Schwartz angesagt,' en neemt
u van mij aan, voor de rest van de skat-
spelers aan de tafels betekende dat over
en sluiten. Karei was wellicht niet altijd
makkelijk in de omgang, maar voor zijn
AFC ging hij door het vuur.
Zeg jongens, gabbertjes, vrienden daarbo
ven, AFC bestaat honderd jaar. Ik zie al
jullie gezichten weer voor me, ik zie jullie
glimlachen. Maar jullie horen er ook bij,
want zonder jullie zou AFC, AFC niet zijn.
Pak dus een glas champagne, als dat er is,
of een borrel, en laat ons toosten op onze
club.
mmu 0E
Gevraagd naar wat de club voor de 50-
jarigejaap Draisma heeft betekend zegt
hij: 'Voor mij heeft AFC altijd gestaan
voor 'vriendenclub', mede ook doordat
onze lichting met elkaar de gehele jeugd
bij AFC heeft doorlopen en daarna is
overgegaan naar de top van AFC. Door
deze lange periode is er destijds een band
ontstaan tussen de ouders, die elke week
weer voor vervoer moesten zorgen, en
ook toen wij reeds in de senioren
voetbalden nog jaren voortduurde'.
Een onvergetelijk moment noemt hij 'het
bericht dat JOS had verloren na onze
overwinning op OSV in 1963, waardoor
wij kampioen werden. Hier had ik nooit
meer op gerekend, in mijn eerste seizoen
voor AFC I'.
Draisma, die thans elftalleider is van AFC
2, verwacht dat AFC zich op het hoogste
niveau zal handhaven. Maar niet ten koste
van alles. 'Als we onverhoopt een stap
terug moeten doen, zal dit mijns inziens
niet desastreus behoeven te zijn, zolang
we onze tradities maar in ere zullen
laten.'
SMAAKMAKENDE SPELER
