HERDENKINGEN nen of briefjes te halen. Daar, net als bij wedstrijden en trainingen, was immer Bé Dorlas present, over wie later een hard oordeel is geveld, maar die ik me altijd herinner als een steun en toeverlaat voor ons; dat mag bij dit jubileum misschien ook gezegd worden. Met mijn bonnen wandelde ik op de aan gegeven dag naar het filiaal van Albert Heijn in de Halve Maansteeg. Daar kreeg ik er levensmiddelen voor, ik weet niet meer welke. Als ik eraan terugdenk begrijp ik niet dat ik niet boordevol vragen heb gezeten over deze omslachtige procedure. Maar er gebeurden in die dagen meer din gen waarover je geen vragen moest stellen. Dat zal het wel geweest zijn. Het was overigens niet het enige, waaruit bleek dat AFC hart had voor haar jeugd. Ik meen dat het in de winter van '43 of '44 was dat we desgewenst gratis injecties te gen difterie konden krijgen. Ook alweer in dat kantoortje van De Tijd. Ik hoop dat AFC zich nooit meer gedwon gen hoeft te zien die taken op zich te ne men. Maar als we 50 jaar vrijheid en 100 jaar AFC in hetzelfde jaar herdenken, mag vanaf de zijlijn met respect en warmte worden vastgesteld dat ze het wel doet als het erop aankomt. Lidio Blankstein Foto links: Junioren 2 in seizoen 45/46. Door de textielschaarste van kort na de oorlog had nog niet iedereen een echt AFC-shirt. Voorste rij: v.l.n.r.: Carel Leemhuis, Hans Snel, Teun van Veen. Middenrij: v.l.n.r.: Lidio Blankestein (de schrijver van dit verhaal), Lothar Skop en Beijer. Staande achter v.l.n.r.: Hamer, Witte, Rob van der Luur, Loek Daan Perton en leider Bé Dorlas. Vooruit....: achteruit naar de vijftiger jaren: Jippie Vogel met een witte trui aan of Karei van de Horst staat in de goal. Herman pompt de ballen op. Het geel op de planken van het clubhuis prikt in m'n ogen. Er zijn zeven tribunes: de kleinste (I) is een dubbele plank langs de omheining bij het hekje, dat toegang geeft tot heiligdom. Kinderen spelen en pikken een Coca Cola autootje van Tom Swart. Boven in het clubhuis schenkt Miepsie deze cola in voor die zelfde kinderen. De daarbij gebietste coladoppen stapelen zich op tot een eredivisie van plastic voetballertjes: Rigtersbleek, Heracles, EDO, SW. Klein wordt groot en op de overdekte (II) klinkt: 'From the time you say goodbye, from the time you say cheerio', met een hele stoet rode en bruine kussentjes er achteraan. Het officiële programma zwerft er ook tussendoor. De omrastering loopt met bruin gekopte palen rondom het veld met een telegraafdraad erin, die het hele veld rondseint: EEN DOELPUNT! Het scorebord bovenop de open houten tribune (III) springt op de totaalscore van alle wedstrijden: 937 goals! Er onder op het derde veld oefent de jeugd en trapt een balletje: Sjakie Kohier duikt in de hoek en valt uit. Schuin er tegenover staat de goedkope tribune (IV) met de fietsenstalling. Er hangt wat publiek rond, tuk op een goedkoop uitje. Het mooist is het dijkje met de staantribune (V). D'r op en d'r af. Drop en draf, langs de betonnen rand en langs het gras eraf. Heel bijzonder is de privé tribune (VI). Hiertoe is de trap naar het clubhuis boven gecamoufleerd door de bedaagde afdeling, die het binnengebeuren niet willen missen en toch erbij willen horen. De beste stuurlui staan aan wal en er is geen doorkomen aan om bij de soep te geraken; te consumeren bij de centraal gelegen potkachel. Hier buiten staat de dijk langs de wandelweg (VII), waar het al of niet vrijwillig proletariaat de wedstrijd afstandelijk kan volgen en ook het tweede veld -met of zonder modder- gelegenheid geeft zelf onder de modder te geraken bij het te pakken krijgen van de speelbal uit de omringende waterpartijen. Dit geldt ook voor het aanwezige kroost, dat onder het kroos uit de sloot wordt gevist door moeders met hulpgoederen in bruine boodschappentassen. Achter het veld bij de plank naar de tennisclub hengelt de jeugd de naastgeschoten voetballen uit het water en krijgt nog een tennisbal op de kop. Maar het hek gaat dicht; witgeel met donkere Amsterdamse School-achtige versieringen gaat het op slot, de balk ervoor. De suppoost kijkt vanuit zijn hokje, zijn ronde hoofd past precies in het gat en hij blijft kijken.... Victor Voetballer (R. Nesenberend) (Zuidelijke Wandelweg ^remembered)

AFC (Amsterdamsche Football Club)

Jubileumboeken | 1995 | | pagina 123