Om en bij ons kampioenschap
1952 1966
•V, 5?
fi
pooLt allen mee, het is voor a.f.c.
intocht der \«ÜMm|>ioe.n<z n
De morgen
Op maandag 22 mei 1961, 2e Pinkster
dag, is het ongelooflijke geschied:
A.F.C. is deze dag KAMPIOEN van haar
afdeling geworden en zij is gepromoveerd
naar de EERSTE KLASSE der Amateur
clubs.
Met onzekere gevoelens zijn velen naar
de Zuidelijke Wandelweg gegaan, zij wis
ten, dat het een slopende middag zou
worden, want om het predikaat Eerste
Klasser te mogen voeren, moest A.F.C. op
Celeritudo uit Utrecht zegge één puntje
veroveren. En zou zij daartoe in staat
zijnr
Wij hebben ons tot taak gesteld u een
reportage te geven van wat zich deze
dag rondom het A.F.C.-veld en daar
buiten heeft afgespeeld. Daar gaan we
dan.
Tegen twaalf uur zagen wij op het
veld reeds verscheiden A.F.C.'ers met
ernstige gezichten drukdoende heen en
weer scharrelen. Zij konden het blijkbaar
thuis niet meer uithouden en zochten
steun bij medeslachtoffers der onzeker
heid.
Ons door de Jonkheer ontworpen re
clamebord „Keep Smiling" opgesteld
bij de intrede van het speelveld ontbreekt
al geruime tijd. Dat is jammer, want het
is zo n opgewekte spreuk voor hen die
wankelen. Juist op die plaats zagen wij
onze penningmeester in gesprek met de
voorzitter, de één zag asgrauw van de
zenuwen en de ander als een pioenroos
zo rood van spanning. Dit kleurengamma
wisselde toen een Utrechtse supporter
passeerde, gekleed in een eiwit habijt,
waarop met grote letters was geschreven
„Wij geven geen puntje kado!" Deze me
dedeling beïnvloedde nog meer hun som
bere stemming. Wij willen maar zeggen:
Zouden zij oog in oog tegenover het ont
wapenende „Blijft-Lachen" hebben ge
staan, dan ware allicht enige rust over
hen gekomen.
De middag
In onze vorige Schakel is reeds over
het verloop van de wedstrijd geschreven,
wij willen gaarne daarnaar verwijzen om
niet in herhaling te vervallen.
U weet het, wij wonnen van Celeritu
do met 3-1, nadat de rust met een
achterstand van 0-1 is ingegaan.
De namen van de kranige jongens, die
aan het grandioze succes hebben mede
gewerkt vindt u elders vermeld.
Over de eerste speelhelft van deze
uitermate belangrijke wedstrijd zou een
candidaatpsvchiater voldoende stof heb
ben kunnen vergaren om over de roerse
len der ziel tijdens een voetbalbeslissings
wedstrijd een dissertatie te schrijven. Alle
facetten waren aanwezig om zijn omge
ving met hartstochtelijke intensiteit gade
te slaan. Toen wij met 0-1 achterstonden
en de jongens vlijtig maar nerveus naar
hun vorm liepen te zoeken, kregen wij
het eerste optreden van de „beste stuur
lui" en die stuurlui kregen volgens
eigen mening hoe langer hoe meer ge
lijk, toen kort na elkaar Celeritudo twee
maal de bal tegen de paal van het
doel trapten inplaats van de bal langs
de binnenkant van de staander te diri
geren. Dit was zo gezegd geluk. Voor dit
geluk zijn beide palen uit dankbaarheid
door onze Commissaris van Materiaal
„Ben" onderscheiden. Nu al twee weken
lang hangen rondom de plek waar de
paal pal voor A.F.C. stond, de roodzwar
te clublinten, als eerbetoon voor hun
standvastigheid in moeilijke uren bewe
zen. Zo zijn wij A.F.C.'ers, wij houden
ook van de „dingen".
Tijdens halftime hebben wij zelden
zo veel lange vale gezichten gezien, ge
zichten waar de teleurstelling vanaf
droop, met ogen die zelfs smart uitdruk
ten. Er was één bestuurslid, dat de
strijd na de rust niet meer kon aanzien,
hij trok zich terug op het tweede veld,
diep weggezakt in een stoel met de rug
gekeerd naar het speelveld, een hoopje
ellende gelijk. Hij liet zich na elk ge
krijs inlichten en hij was geen mens
meer, toen de gelijkmaker door Rokus
hoog in de linkerbovenhoek verdween.
De zon, die achter de sombere wolken
boven ons veld toen plotseling stralend
doorbrak, activeerde de toeschouwers tot
een uitbundige Breugheliaanse vreugde
dans.
Voorlopig was de spanning gebroken,
doch die ontlaadde zich geheel, toen in
een kwartier tijd achtereenvolgens Robbie
Duis en Bouwhuis elk nog eens scoorden.
Met in zicht nog maar een paar minu
ten te spelen, was er de zekerheid dat
A.F.C. kampioen zou worden en toen dan
ook scheidsrechter van der Horst het
eindsignaal floot ondergingen onze jon
gens het gebruikelijke lot van spelers,
die voor een kampioenschap van hun
club hebben gezorgd. Ze werden door
enthousiaste supporters op de schouders
genomen. Spandoeken met „A.F.C. is kam
pioen" ontplooiden zich, bloemen wer
den door dames aan captain Henne ge
schonken en onder het zingen van het
vrolijke „Happy days are here again"
werden de spelers door een juichende
schare naar de kleedkamers vergezeld,
waar spelers van Celeritudo als sympa
thieke en faire verliezers hun overwin
naars kwamen gelukwensen.