aan elkaar vastgeklonken. Verder waren wij eigenlijk allemaal goed gezond
en dat kwam natuurlijk door de gedwongen onthoudingen. Weet je nog, Jo,
dat wij kunstlimonade dronken? Het idee, wij samen aan de kunstlimonade.
Maandagmiddags bij Eggers, waar wij zo lang mogelijkook toen de ver
keersmiddelen uitvielen bij elkaar kwamen, dronken wij dat vocht. Eén
troost hadden we: de kleur was Oranje
Natuurlijk had ik moeilijkheden met de onbetrouwbare elementen in de club
en die hebben ons verraden. Ik ben toen bij een hele hoge Piet in de N.S.B.
geroepen, die ook lid van A.F.C. was en daarin vroeger een vrij belangrijke
rol had gespeeld. ,,Dick" zei hij,, we zitten nu in verschillende kampen,
maar ik ben toch A.F.C.-er. Kijken jullie in Godsnaam uit, want ik zou het ver
schrikkelijk vinden, als er met jullie wat zou gebeuren. Maar als het zo door
gaat met A.F.C.dan kan ik je niet uit de nesten helpen".
Erger was het onderhoud met Groningen a Stühling. Een van onze spelers
was fout gegaan en sneuvelde aan het Oostfront. De Schakel nam een kort,
zakelijk berichtje op en toen waren de poppen weer eens aan het dansen. Ik
moest mij bij deze „gevolmachtigde voor de Sport" zoals de man officieel
heette laten aandienen en hij begon meteen te schelden en te schreeuwen.
A.F.C. 50 jaar. Op 18 januari 1945.
Midden in de hongerwinter gingen
tientallen leden, vermagerd en zorgelijk,
naar Zorgvliet om bij het graf van
Schaf Scheepens zich één te weten.
Tijdens de redevoering van Nic.
Scheepens, o.a. Wim Staats, Peet
Scheepens, Henk Esser, Disselkoen Sr.
Wim van Dijkhuizen, Henk Kappclhoff,
Dick Bess em, Wally van Weelde,
George Wijnand, Otto van Rijn,
Willy Brummelcamp.
