systematische vernieling hebben verkregen, daar telkens na afgrazing van de
toegemeten ruimte hem een nieuwe plek zou moeten worden toegewezen.
Doe het paard weg, maar wie moest dan die zware rol voortbewegen. Wel
licht soms een aantal ambitieuze voetballers bij wijze van conditie-opvoe
ring? Voor een keer zou dit wel gaan, doch niet te vaak, daar anders de
training veel overeenkomst met dwangarbeid zou gaan vertonen. Hans
bracht ons tot wanhoop en toch was het wel een aardig paard.
De wedstrijden om de A.R.O.L. Beker brachten, wat de inkomsten betreft,
vaak uitkomst. Het toernooi was de kurk, waarop wij dreven. Natuurlijk wa
ren de weergoden niet altijd op onze hand. Dan was de kurk afgedreven en
hadden we pech gehad. Gelukkig viel het doorgaans wel mee, niet in het
minst wanneer wij attractieve deelnemers hadden, zoals Ajax, Blauw Wit,
D.W.S., H.B.S., N.A.C., Z.A.C., A.D.O., A.G.O.V.V., allen in die tijd gere
nommeerde eerste klassers met spelers met klinkende namen Aan deze
jaarlijkse gebeurtenis was ook voor de penningmeester nogal wat werk ver
bonden. Het begon met de voorverkoop bij de bekende sigaren-winkeliers.
De dagen voorafgaande aan de beide zondagen stond de telefoon bij mij
thuis niet stil, ook niet onder etenstijd, tot verdriet van mijn vrouw. Zaterdag
middag was ik een paar uur op het terrein de verkoop thuis werd dan
door mijn echtgenote waargenomen om de vele in bruikleen gekregen
banken zo voordelig mogelijk te doen opstellen. Hierbij werd mij wel enige
assistentie verleend, maar ik moest zelf het voorbeeld geven en dapper mee
sjouwen om de gang erin te houden, 's Avonds kwamen de voorverkopers
afrekenen. Tijdens het toernooi zorgde wijlen Frans van Dijk, de vader van
Jan, de tegenwoordige secretaris, voor de regeling op en nabij de overdekte-
tribune, bijgestaan door verdere beproefde vrijwilligers. Wanneer alle zit
plaatsen daar allang uitverkocht waren, liet ik, ondanks de smeekbeden
van mijn trouwe toeverlaat toch nog even met de verkoop doorgaan, gega
digden erop wijzende dat zij voor de prijs van een plaats op de overdekte
zich vermoedelijk wel met een zitplaats in het gras zouden moeten verge
noegen. Dit kon natuurlijk alleen met goed weer gebeuren. Het was een
kwestie van ,,a prendre ou a laisser". Vrijwel niemand maakte bezwaar, al
leen begrijpelijkerwijze Frans, die zich geen raad meer wist en met wie ik in
zulke gevallen volledig in de clinch lag. Na afloop waren wij opnieuw de
beste vrienden. De club had het geld zo hard nodig en alles was toch weer
goed verlopen.
72
