A.F.C.? Houwen zo!
In de beide vorige hoofdstukken hebben trainer Gé van Dijk en voorzitter
Henk Kappelhoff hun visie gegeven op de toekomst van A.F.C. ,,een
nietig clubje, echter dat veel vreugd en leed ons heeft beschoren op de
toekomst van de club „drie letters slechts telt hare naam, voor ons meer
waard dan woorden" een toekomst, die in handen is van de thans naar
voren komende generatie. Maar dan rijst de vraag hoe die jonge generatie
over A.F.C. denkt en wat zij bereid is te doen om die club minstens te
houden op de plaats waar zij staat, nu het 75-jarig bestaan wordt gevierd.
„Een nietig clubje" inderdaad. Wat is A.F.C. in het nationaal gebeuren,
zelfs in het hoofdstedelijk gebeuren? Maar dan toch een club, die bij de
top behoort van de duizenden amateurclubs in Nederland en decennia lang
een magische aantrekkingskracht had op zovelen, voor wie A.F.C. een
wezenlijk element in hun leven ging betekenen. Of zien wij ouderen dit
te sentimenteel misschien? Een van de dingen die het ouder worden „leef
baar" maken is dat het verleden een gouden glans krijgt en het „weet je nog
wel" glimlachend en dankbaar wordt uitgesproken. Bij het zoveeljarig
huwelijk: de woordenwisselingen zijn vergeten, de liefde wordt herdacht.
Bij reünisten-bijeenkomsten van School of Universiteit: De zenuwslopende
vrees voor het eindexamen is vergeten maar weet je nog, dat jij na die
fuif de pet van die verkeersagent pikte? De degradatie van A.F.C. is ver-
1970
129
