aan de Wandelweg zóveel moed, dat wij tenslotte als nummer twee
eindigden achter J.O.S. Toen kwamen Henne Boskamp en Rolf Leeser met
mij praten of ik trainer bij A.F.C. wilde worden.
Praktisch iedereen raadde mij het af: aan A.F.C. was voor een trainer geen
eer te behalen. Een prachtclub zeiden de kenners maar ze spelen
zuiver voor hun genoegen. Ze spelen wel op winst hoor, maar als het niet
|ukt nou dan maar niet. En van een trainer moeten ze niet zo bar veel
hebben."
,,En toch naar A.F.C. gegaan?"
,,Ja. Het was om te beginnen financieel een aantrekkelijk aanbod en ik vond
het een uitdaging. Uit de wedstrijden van Zeeburgia tegen A.F.C. herinnerde
ik mij dat A.F.C. ongetwijfeld over goed en intelligent voetbalmateriaal
beschikte maar dat de mentale inzet te wensen overliet.
Maar ik kreeg veel meer steun dan ik dacht. Ik begon dus seizoen 1960/61
en wij openden het seizoen met de thuiswedstrijd tegen Hercules. In de
Gepromoveerd! Aanvoerder Henne
Boskamp bedankt (juni 1961) voor het
geschenk aan de spelers. Van rechts
naar links: Cees Bouwens, Blote (even
zichtbaar), Boskamp, Van Dam,
Beekman, Teiwes
113
