Krijgszangen en Vreugdeliederen Het A.F.C.-Fluitje D EN, later jaren speelt dat joch, in 't eerste elleftal, DA* klinkt er door de Zondagsrust, een lokkend blij gefluit, D EN, A.F.C. is kampioen - halé-haló Daar kan Volharding niets aan doen, halê, haló Volharding had een reuze strop En kreeg met 51 op z'n kop Halé, haló, ta - te ta - te ta. 7 liederenschat kreeg als voorspel van ons onvolprezen clublied. Tientallen malen hebben A.F.C.-ers zich geïn spireerd gevoeld door de lettercom binatie. Typisch, die A.F.C.-luidjes met die rooie truitjes zijn bij ons van geslacht op geslacht in het ge hoor gebleven een der fijnste en gevoeligste liedjes is min of meer in het vergeetboek geraakt en daarom geef ik het hier een ereplaats. Het is van Marius Bakker. Tokkel nu eens even op een of an der muziekinstrument de noten: a, f en c en ge hebt: jyjAAR in die eerste jaren van de twintigste eeuw, die periode van exuberante levensvreugde en bevrij ding, zong men er maar vrolijk wat op los. Krijgszangen, vreugdeliederen (A.F.C. was in volle glorie en werd, vóór door Ajax en Blauw Wit over vleugeld te worden, dè club van Am sterdam) dreunden in het Rechthuis, langs de Middenweg en later in de Poort van Muiden. Muziek Jaap a Cohen ^O'N echte jongen van Stavast, zo'n Hollands kereltje, Die zwemt gelijk een snelle snoek, door 't voetbalwereldje. Z'n schoenen zijn altijd kapot, en meestal ook een knie, En sparen doet hij maanden lang, zo bloedig spie voor spie. Maar éénmaal toch komt het moment, Moe gaf de laatste riks, Dan stapt hij naar de winkel toe, en koopt z'n eerste kicks. Des Woensdags bij de boterham, krijgt hij van Pa een snauw, Maar Moeder zegt, met stille lach: „Toe Jongen, ga maar gauw!" Refrein |AN klinkt er door het stadsgewoel een vrolijk schel gefluit Voor 't vriendje, dat hij halen gaat; die loert al door de ruit. „Toe, suffert, zeg, je bent toch klaar, vooruit kom naar bene'è, Vanmiddag mieters trainen man, A.F.C., A.F.C., kom ga mee!" Daar wordt hij hevig toegejuicht, door wie, je snapt het al. Hij trouwt en sticht zich een gezin, de kicks gaan in de kast, Wéér ouder is hij, als hij die, als veteraan eens past. Des Zondags een vertraagd ontbijt, de kachel gloeit en gloort, De hinders gingen vroeg op pad, dus niets, dat hen nu stoort, Hij kijkt eens quasie naar de lucht, loopt heen en weer, blijft staan, Tot Moeder, die dit alles kent, zegt: „Schat, zou jij niet gaan?" Refrein: Hij haalt z'n oude trouwe vriend, die wenkt al door de ruit. „Zo, Kerel, fijn, ben je al klaar, het is al kwart voor twee, Vanmiddag zal het spannen hoor, A.F.C., A.F.C., kom ga mee!" yEEF jaren later zit dat joch, dat jochie van weleer, Te kleumen in z'n grote stoel, het wil toch niet zo meer. De benen zijn zo stram en stijf en ook is hij wat doof, De radio een beetje hard, een pijp, een warme stoof. Maar daar komt Oma aangetript en zegt: „Man, kijk eens hier lk vond die oude kicks van joubon sang ne peut mentir". Ik denk, die zijn nog goed voor Jan, je weet de tijd is slecht, Hij krijgt ze voor Sint Nicolaas, dan zijn ze goed terecht!" Refrein: AN klinkt er door de stille straat, een vrolijk schel gefluit De kleinzoon komt er aan gestapt, met om zijn nek de buit. „Hé, Opa, hé, die benne tof!", roept hij al van beneê, Nu moet U mij zien spelen, toe" A.F.C.A.F.C.hij gaat niet mee! Juichend trok de schare door de Meer, toen wij in 1909 Kampioen 2e Klasse werden na een 51 overwin ning op „Volharding", de club o.a. van Blöte, de blauwgelen aan de Kruislaan. Zij had met R.A.P. on vergetelijke gedachtenis het voet bal in Amsterdam „gemaakt". Maar in die tijd werd maar weinig of niets aan de reserves gedaan en zo konden roemruchte clubs plotseling in elkaar zakken. Dat was ook bij Volharding en R.A.P. het geval. Zij combineerden tot V.R.C., gingen toen in het Oude Stadion spelen, hetgeen wel te hoog gegrepen was en verdwenen van het voetbal-toneel. Maar gelukkig voor iedere sportsman met gevoel voor traditie de letter V. van Volhar ding en R. van R.A.P. (zelf ook een combinatie, n.l. van de drie cricket clubs Run, Amstel's en Progress) le ven voort in de cricketclub V.R.A. (Volharding - R.A.P. - Amstel's). Maar om dan, na dit brokje club historie, terug te komen op de krijgs zang van die tijd de Middenweg daverde van het schone lied: Neen, ook niet voor de eerste prijs van de Vereniging voor de Verbete ring van de Volkszang maar het daverde Trouwens, wij hebben wel meer van die staaltjes meegemaakt, dat een liedje „van zelf" ontstond. Dat was o.a. het geval bij het 25- jarig bestaan in „Bellevue". Wij speelden toen voor het eerst in de echte Westelijke Eerste Klasse de beide voorafgaande jaren waren wij kampioen geworden van de Weste lijke Eerste Klasse B, hetgeen ons de eer en de financiële voordelen van het meedoen in het Kampioenschap van Nederland brachten, maar tóch was 1 B voor ons niet „echt" en het ging niet best. We tobden met onze voorhoede, evenals buurvrouw Ajax, die een voor haar doen slecht seizoen beleefde.

AFC (Amsterdamsche Football Club)

Jubileumboeken | 1955 | | pagina 13