en kwamen aan onze grenzen. Onder zeer moedgevende omstandigheden opende
het 50ste vereenigingsseizoen.
Bij de finale van den A.R.O.L.-beker kon men zijn gedachten bijna niet op het spel
concentreeren de tribunes zoemden van berichten en geruchten. In het clubhuis
bespraken we de affiches voor den eerstvolgenden thuis-wedstrijd: „A.F.C. tegen
H.M. „Warspite"Entrée ƒ1.50 of 2/6
Dolle Dinsdag kwam en daarna de grootste en bitterste teleurstelling, die ons volk
ooit beleefde. Op 8 September werden alle sportwedstrijden verboden. Nog trachtten
wij, overtuigd van een spoedige bevrijding de voorbereidingen voor de viering van
ons gouden jubileum voort te zetten. Maar op 11 September moest de Drukkerij
,,'t Koggeschip" stoppen wegens het uitvallen van het gas en op 24 September
dreunden de explosies in de Amsterdamsche haven tijdens een repetitie van de
revue, waar verschillende jongelui niet durfden te komen wegens de razzia's. Alle
voorbereidingen werden toen stopgezet.
De bittere strijd om het naakte bestaan begon. Naast hun eigen zorgen hadden de
A.F.C.-bestuurderen nog de zorg over de eigendommen van de vereeniging. Eerst
wilden de Duitschers, die mitrailleurnesten bouwden op den Ringdijk, de tribunes
afbreken om schootsveld te krijgen. Na moeizame onderhandelingen werd dit snoode
voornemen verijdeld en kwam een compromis tot stand, waarbij de open tribune
„a jour" gemaakt werd. Toen begon de bevolking, op zoek naar brandhout, den
Wandelweg af te stroopen en een vrijwillige bewakingsdienst werd in het leven ge
roepen om onze accomodatie in tact te houden.
Ondanks alle bezwaren en bekommernissen trachtten wij, het onderlinge contact te
bewaren. Op 11 December werd Arie Mets gehuldigd bij zijn 12y2-jaar in functie zijn
als le penningmeester en op 18 Januari 1945 herdachten wij het 50-jarig bestaan
op sobere en indrukwekkende wijze. Op den ochtend van dien dag kwamen wij te
zamen bij het graf van Schaf Scheepens, waar zijn broer Nic. Scheepens, die dien dag
tot eerelid benoemd werd, een aangrijpende rede hield. Des middags werd een
buitengewone vergadering gehouden in „Eggers" die een diepen indruk maakte op
alle aanwezigen. De „Schakel" schreef hierover:
„Het was de sfeer, die dezen middag in een zoo wonderlijk licht stelde. Van wee
moed om hen die gingen, gesynchroniseerd in de minuut stilte, die wij in acht namen
voor den zoo wreed om het leven gekomen Henny Immig. Van dankbaarheid om
wie er nog waren en toch ook daarvoor zijn we tenslotte A.F.C.-ers van zoo
waar nog jollige vreugde. De fam. v. d. Pyl had zich kranig geweerd en „er was
nog wat." Rond de carbidlampjes bleven wij napraten en Goddank ook nalachen.
Het beeld, dat ons oude clubcafé bood, was een penseel van Gerard Dou waardig.
Ik moest denken aan een boek, dat ik eens las: „Heemskerck en Barendsz op Nova
Zembla"; daarin stond een teekening van het „Behouden Huis" en daar zaten de
mannen, die overwinterden, ook zoo rond een lampje, met het schijnsel op hun
harde en verweerde gezichten.
Ook de gezichten van de meesten onzer zijn harder geworden. Op de foto, ge
nomen tijdens den Oudejaarsavond bij het 40-jarig bestaan zijn de gezichten ron
der, gemoedelijker. Diepe voren zijn getrokken in de gezichten van de meesten die
daar nu rond de carbidlampjes zaten.
Maar zij merkten het zelf niet. Want al loeide buiten de storm van dezen genade-
72
