vz
kwamen op den terugtocht pas los. Enkelen zijn toen gewoon in elkaar gestort I
Volgenden Zondag weer naar Zaandam. Een mooie Zondag, echt om eens lekker
uit te rusten. Kampioenswedstrijd om de laatste plaats. A.F.C. II moet winnen, mocht
gelijkspelen. Z.F.C. II maakte een verschrikkelijk buitenspeldoelpunt en het was en
bleef 10. Ik kreeg het op mijn maag, voelde mij niets lekker. Maar Jaap van Nek,
de flinke captain van het tweede, had medelijden en loste een vreeselijk werkmans
schot, dat in het net taterde. 11. Einde I Nu wisten wij nog niets. Wat had
R.C.H. II gedaan Een zenuwgang naar Koopman. Een gillende telefoon uit Haarlem.
De uitslag I Het wachten was ondraaglijk. Ik kreeg een gevoel of al het bloed uit
mijn lichaam liep. Toen een snerpende schreeuw „R.C.H. verloren" (ook prettig voor
die Haarlemmers). Ik, wij, stonden op ons kop. Het tweede gered Ik wou lachen
huilen, drinken, feliciteeren en zingen tegelijk. Het leek of wij kampioen waren.
Volgenden Zondag, vervolg van
den cursus: „Hoe wordt men
zenuwlijder?" (Ik heb het diplo
ma al in mijn zak). Zeeburgia
A.F.C. Gietregen, modder, mise
rabel weer, slecht veld. Veel
publiek. Na vijf minuten 10
voor. Goddank I Even later 11.
Hofmanndruppels. Strafschop ge
mist. Koud zweet en regen op
mijn voorhoofd. Schuiver van
Lungen in den hoek. 2I.Hoop.
Minuut na rust door Charles
31. Rustiger. Een verwoed Zee
burgia. Slingers. Gillend Publi-
kum. Plotseling 32. Beverig op
horloge gekeken. Nog acht minuten. Een zacht rollertje. Haaxman vergat te keepen
3 3. Ik kan mij nu precies voorstellen, wat het is een plotselinge beroerte te krijgen.
Alles verloren. Zeeburgia veel sterker. Ik voelde mij wegglijden in een diepen afgrond.
Dorst niet meer op het uurwerk te staren. Dan plotseling Lungen, de eeuwige
Lungen, alleen keeper nemend, naar links zwenkend. Een boogballetje, precies daar
gericht, waar de redding van A.F.C. lag. Bom, in het net. 43. Een droomgoal.
Ik viel van het tribuneplankje, gilde, brulde, sloeg, was totaal dwaas. Einde. Dank
je wel, jongens, merci Charles I
Volgenden Zaterdag. Wedstrijd achter groene tafel. Protest Z.V.V. Ik stille getuige.
Alleen hooren, niets mogen zeggen. Een verschrikking. Eerst A.F.C.-getuigen, daarna
scheidsrechter. Galli, Stradmeyer en Selles, in wachtkamer gevonden, hevig smoe
zend met Rapiditas-menschen, over gemeene strafschop. Ik ook praten, alsmaar
praten. Deur open. Commissielid binnen. Protest aan A.F.C. toegewezen. Ons viertal
totaal krankzinnig. Vergeten iemand te groeten. Trap afgedanst, blootshoofd in Kal-
verstraat. Op de trap enthousiasten donateur Hogervorst ontmoet. Ook gek.
Galli in zenuwvaart naar Amsterdam-Duisburg diner. Wij heel Mokum afgebeld.
A.F.C. speelt 00 tegen Z.V.V. en Stradmeyer heeft alweer voor een nulletje gezorgd
(zei je wat, Stradje?). Talrijke etablissementen bezocht om de opgekropte zenuwen
_M-
57
