kuiten blijkbaar stijf geworden, want het werd een zwarte dag. De elftallen boekten
een gezamenlijke score van... 3—52 1! Het eerste verloor met 13—1 van Alcmaria
Victrix, de grootste nederlaag ooit door A.F.C. 1 geleden. Doch ook toen verliet de
humor ons niet, want bij de borrel in „Sandeman" zei Willy Brusse met een effen
gezicht: „Ja, t was niet heelemaal zuiver. De zevende goal was geheid off-side,
maar ik heb maar niet geprotesteerd, dat kost zooveel geld Eerst in den zeven
tienden wedstrijd (A.F.C.Hollandia 53) kwamen we in veiligheid.
1929 1930 werd een heel moeilijk jaar, speciaal voor het Bestuur, dat voor vrijwel
onoplosbare moeilijkheden kwam. De obligatieleening verviel en de huur van de ter
reinen liep af. Vrijwel het geheele jaar vonden besprekingen plaats, dien tenslotte
alle gunstig voor de vereeniging afliepen. Verder degradeerde het derde elftal
weer naar de reserve 3e klasse en zat ook het 1ste weer leelijk in de verdrukking.
De terugkomst van Tony Knopper uit Indië had een stimuleerende uitwerking
hij ging zoo van den boottrein naar het Bloemendaal-veld en op den dag dat ons
aller Piet Vermeulen ons ontviel, zette A.F.C. met een 32 overwinning in Bloemen-
daal haar succesvolle eindspurt in. Al deze tegenslagen hadden niet kunnen verhin
deren dat ons 7de Lustrum in de echte A.F.C.-sfeer herdacht werd. Het was voor velen
een vermoeiende driedaagsche geweest I
Een jaar zou volgen dat, wat de gang van zaken op het groene veld aangaat,
slechts vergeleken kan worden qua spanning en opwinding met het eerste jaar in
I B. We begonnen ongekend goed en stonden na 5 wedstrijden met 8 punten boven
aan De volgende tien wedstrijden werden verloren. Het was weer zoover. Het
werd het jaar der protesten: A.F.C.West Frisia werd verknoeid door een invaller-
scheidsrechter, die zich niet fit voelde en waarvoor een onderzoekcommissie zou wor
den benoemd. A.F.C.Z.V.V. eindigde in een 01, doch de goal van Z.V.V. was wel
zoo verschrikkelijk hands geweest, dat we onmiddellijk protest aanteekenden. Een
paar weken later had A.F.C.T.O.G. een zeer interessant spelregelgeval, dat be
trekking had op „inloopen bij een strafschop" en dat wekenlang de gemoederen
van de sportwereld in beroering hield. Han Hollander vertelde in zijn radiopraatje,
dat hij het met T.O.G. eens was; Groothoff vertelde in „De Revue der Sporten" dat
Dr. Snapper, die A.F.C.T.O.G. gefloten had, gelijk had. Enfin, iedereen en alles
bemoeide zich er mee en het eind van het lied was, dat A.F.C., D.E.C., Hollandia
en T.O.G. in een halve competitie moesten uitmaken, wie het „genoeqen" zou sma
ken, degradatie-wedstrijden te mogen spelen. We begonnen met D.E.C. te kloppen
op het Ajax-terrein en moesten toen naar Wormerveer (neutraal terrein) tegen
Hollandia.
Het waren opwindende weken voor A.F.C. ledereen trilde van spanning: Willy Brusse
heeft die periode in De Schakel als volgt beschreven:
Lid van A.F.C. te zijn, is lollig. Dat denk je tenminste. De zenuwspecialisten zullen
met het bestaan van ons clubje wel het meest zijn ingenomen. Er zullen op het mo
ment werkelijk slechts weinig A.F.C.-enthousiasten rondloopen, welke nog geheel
normaal zijn.
Het begon in begin April. „Met z n allen naar de Zaan om het derde kampioen
te maken Het zou leuk zijn een kampioen te hebben in dezen beroerden tijd. Maar
jawel. Z.F.C. Ill maakte drie goals en wij slechts één. Weg illusie. De zenuwen
56
